του Λάμπρου Καούλλα * Αναδημοσίευση Αυτός ο Αύγουστος σηματοδοτεί μισόν αιώνα συν ένα έτος από τις μάχες της Τηλλυρίας, την ηρωική εκείνη στιγμή αντίστασης του κυπριακού Ελληνισμού στην πρώτη προσπάθεια εισβολής, κατοχής και ομοσπονδιακής διχοτόμησης της νήσου από την Τουρκία. Η κρίση οργανώθηκε μεθοδικά από εν ενεργεία Τούρκους στρατιωτικούς που, μαζί με

του Αλέκου Μιχαηλίδη Στις 8 Αυγούστου οι κάτοικοι του Πύργου για ακόμα μια φορά, με εκδήλωσή τους, απαίτησαν το άνοιγμα διόδου μέσω του τουρκικού θύλακα των Κοκκίνων για να διευκολυνθούν οι μετακινήσεις τους. Την ίδια μέρα, 2000 Τουρκοκύπριοι παρέα με τον Μουσταφά Ακιντζί επισκέπτονταν τα Κόκκινα, μέσω του οδοφράγματος του Λιμνίτη,

του Γιώργου Λαγάκου Ο φανατισμός, τα ιδεολογήματα και γενικότερα η μοιρολατρική αποδοχή των όσων προωθούνται από τις εκάστοτε ηγεσίες είναι το αιώνιο πρόβλημα που μαστίζει την ανθρωπότητα. Και με αυτό αναφερόμαστε στις κοινωνίες και στα άτομα που επιθυμούν και διεκδικούν το δίκαιο, το ορθό και το πραγματικό. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και

Ως συντακτική ομάδα του Γαλατικού Χωρίου, θεωρούμε χρέος μας να κρατάμε τις μνήμες μας άσβεστες, κυρίως σε ό,τι αφορά τα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν σ’ αυτόν τον βασανισμένο τόπο. Σε αυτό το πλαίσιο παραθέτουμε πολύ περιληπτικά τα γεγονότα που συγκλόνισαν την πατρίδα μας στις 11 και 14 Αυγούστου του 1996

του Τάσσου Ελευθερίου Τὸ σπίτι ποὺ γεννήθηκα κι ἂς τὸ πατοῦν οἱ ξένοι, στοιχειὸ εἶναι καὶ μὲ προσκαλεῖ· ψυχή, καὶ μὲ προσμένει. Τὸ σπίτι ποὺ γεννήθηκα ἴδιο στὴν ἴδια στράτα στὰ μάτια μου ὅλο ὑψώνεται καὶ μ᾿ ὅλα του τὰ νιάτα. Τὸ σπίτι, ἂς τοῦ νοθέψανε τὸ σχῆμα καὶ τὸ χρῶμα· καὶ ἀνόθευτο καὶ ἀχάλαστο, καὶ

του Ανδρέα Χριστοφή Επειδή πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο διάλογος μπορεί να επιφέρει ευεργετικά αποτελέσματα, θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στα επιχειρήματα που τίθενται εκ μέρους δύο καθηγητών του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου, των Γεωργίου Δεληγιαννάκη και Αντώνη Πετρίδη, σε άρθρο τους με τίτλο «Γιατί ΔΕΝ ζητάμε να ματαιωθεί ο Ιππόλυτος του ΘΟΚ στη

του Αλέκου Μιχαηλίδη Οι γέροι χωριστά, οι νέοι άλλο πράγμα, όποιος τους θέλει αντάμα πληρώνει ακριβά. Ομολογούμε ότι προκάλεσε και σ’ εμάς ένα εύλογο ενδιαφέρον το άκουσμα της είδησης ότι νέοι άνθρωποι (;) ίδρυσαν την Ομάδα Κύπρος (ΟΚ), η οποία στηρίζει τις συνομιλίες για επίτευξη λύσης στο Κυπριακό, τώρα που «οι ελπίδες πως

του Σιλουανού Νικολάου Ακούσαμε πριν κάποιες μέρες, για ακόμη μια φορά, την κυβέρνησή μας να πανηγυρίζει (σημείωση: τελικά από την εισβολή και μετά, παρά να συνετιστούμε, μόνο πανηγυρίζουμε) για την ίδρυση ενός ανεξάρτητου μηχανισμού ελέγχου από το Υπουργείο Γεωργίας, ο οποίος θα ελέγχει την παραγωγή χαλλουμιού στις ελεύθερες περιοχές αλλά και

του Αυγερινού Χαρτσιώτη Το’χουνε οι αρχαίες ελληνικές τραγωδίες να συγκλονίζουν. Αίφνης ξεφύτρωσαν παντού συγκλονισμένοι αρχαιοκάπηλοι και ελληνολάτρεις που συγκλονίζονται με τον «Ιππόλυτο» και υμνούν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό που θα ξαναδώσει δύο ώρες ζωής στο κατεχόμενο ελληνικό θέατρο της Σαλαμίνας. Όχι γιατί τους ενδιαφέρει ο Ιππόλυτος. Γραμμένο τον έχουν όπως και

του Γιώργου Λαγάκου Το γιατί η ΔΔΟ δεν μπορεί να αποτελέσει βιώσιμη, δίκαιη, διαχρονική και εκ των πραγμάτων ρεαλιστική λύση έχει συζητηθεί πολλές φορές. Αυτό που παρατηρείται είναι πως είτε από αφέλεια είτε από εσκεμμένη παραπληροφόρηση, οι υπέρμαχοι της ΔΔΟ ζητούν εναλλακτικές προτάσεις ή απλά απαιτούν να σωπάσει κάθε φωνή εναντίωσης.