του Γιώργου Λαγάκου
«Κάθε έθνος που θεωρεί πιο σημαντικές την ευκολία και την άνεση από την ελευθερία του, θα χάσει σύντομα την ελευθερία του. Και η ειρωνεία είναι, ότι σύντομα θα χάσει επίσης και τις ευκολίες και τις ανέσεις του.»
Somerset Maugham
Ήταν θέμα χρόνου να γίνει η αποδόμηση του φτιαχτού θετικού κλίματος που είχε εφευρεθεί από τον Κυβερνητικό μηχανισμό και όχι μόνο. Ήταν θέμα χρόνου, γιατί πολύ απλά κτίστηκε πάνω σε μια ψεύτικη πεποίθηση – ανάγκη ορισμένων να πιστέψουν πως τα πράγματα είναι απλά και εύκολα. Δεν τους αδικούμε. Αν και εγείρω πολλά ερωτηματικά, τους πιστώνω με την ειλικρινή τους πίστη πως θα μπορούσε η εκλογή του Ακιντζί να ξεπερνούσε διαχρονικές πολιτικές της Τούρκικης Κυβέρνησης, του Τουρκικού στρατεύματος και της ίδιας της εθνοσυνέλευσης. Με την ειλικρινή τους πίστη αλλά και αφέλεια. Μια εγκληματική αφέλεια, της οποίας τις συνέπειες θα μετρήσουμε επώδυνα αργότερα.
Η πολιτικής της επαναπροσέγγισης, του καφέ, της συζήτησης, της ανταλλαγής ιδεών και της επικοινωνίας είναι χρήσιμη. Σε ένα άλλο επίπεδο όμως και για κάποιον άλλο σκοπό. Είναι σημαντική γιατί μέσα από μια λύση, όπου πλέον η πατρίδα μας θα απελευθερωθεί από τα δέσμια του Τούρκικου επεκτατισμού, θα καλεστούμε πλέον, ο κάθε ένας μας να συνεχίσει την καθημερινότητα κάτω από κάποια άλλα δεδομένα. Την συνύπαρξη με τους Τ/Κ. Αυτό όμως αποτελεί ένα κοινωνικό ζήτημα, μια διαφορετική πτυχή που ήδη καλλιεργείται λάθος. Δεν αποτελεί την οδό της λύσης. Η Τουρκία είναι η χώρα που έχει εισβάλει στην πατρίδα μας, που από το 1974 έχει τραβήξει μια διαχωριστική γραμμή και εφαρμόζει κομμάτι-κομμάτι σχέδια και πολιτικές για πλήρη έλεγχο του νησιού. Η πηγή του κακού βρίσκεται εκεί. Και όσο συνεχίζουμε εμείς να προσπαθούμε να επιλύσουμε προβλήματα με την τακτική «χάλασαν τα υδραυλικά ας καλέσω ηλεκτρολόγο», τόσο περισσότερο η υδρορροή θα τρέχει και σιγα-σιγα θα καταστρέψει ολόκληρο το οικοδόμημα.
Υπάρχει ακόμη χρόνος να ανακόψουμε μια καταστροφική πορεία που έχει ξεκινήσει. Υπάρχει ακόμη ο χρόνος να μπουν τα θεμέλια της λύσης. Αρκεί να κινηθούμε αποφασιστικά. Αρκεί να στραφούμε στο πρόβλημα και να το αντιμετωπίσουμε ως έχει. Γιατί, αν έρθει η στιγμή που δυστυχώς στο διάγγελμα για το επικείμενο δημοψήφισμα, ο πρόεδρος θα ζητήσει στήριξη σε αντιδημοκρατικές – πειραματικές πρόνοιες της σταθμισμένης ψήφου, της εκ περιτροπής προεδρίας, της κατάργησης της ελεύθερης διακίνησης και ιδιοκτησίας, των τούρκικων ή πολύπλευρων εγγυήσεων και ενός συνταγματικού μοντέλου που θα περιπλέκει ακόμη περισσότερο τα πράγματα, τότε ας ψάξει τις αιτίες του όχι στα ενδότερα της κυβέρνησης. Δεν μπορούμε να ονομάζουμε απορριπτικούς αυτούς, τους οποίους στο δίλημμά experimental trial ή αξιοπρέπεια επιλέγουν το δεύτερο. Δεν μπορούμε να ονομάζουμε απορριπτικούς αυτούς που επιζητούν βασικές αρχές και ανθρώπινα δικαιώματα, όταν αρνούνται την καταπάτηση τους. Το όχι θα το κτίσετε δυστυχώς εσείς με το να παραμένετε ετσιθελικά σε νοοτροπίες και απόψεις που ο λαός της έχει απορρίψει ήδη μια φορά. Γιατί το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.
