Του Αλέκου Μιχαηλίδη
Για τα παιδιά που τα ’συραν
στης Αφρικής τις αγορές,
εμπόροι και ληστές
και φοβισμένα κι ορφανά,
στη Σμύρνη και στη Βενετιά,
τα πιάσαν οι φρουρές.
Το πιο πάνω δήλωσε ο Τούρκος Υπουργός, αρμόδιος για ευρωπαϊκά θέματα, Βολκάν Μποζκίρ, καθιστώντας για ακόμα μια φορά σαφές πόσο υπολογίζει (ή αναγνωρίζει;) η Άγκυρα την Κυπριακή Δημοκρατία και τον ρόλο της στην ΕΕ. Και αυτό δύο 24ωρα πριν την κρίσιμη σύνοδο στις Βρυξέλλες, όπου θα αποφασιστεί πόσα και ποια δώρα θα πάρει η Τουρκία για να σταματήσει να πνίγει πρόσφυγες στο Αιγαίο.
Πιο συγκεκριμένα, ο πάντα λαλίστατος Μποζκίρ δήλωσε ότι «όταν έχει γίνει ένα βήμα προς λύση, όταν έχει επιτευχθεί συμφωνία στο πακέτο, δεν μπορεί να χαλάσει ολόκληρη η δομή εξαιτίας του καπρίτσιου ενός μέλους της ΕΕ», αποδεικνύοντας ότι ποσώς ενδιαφέρει την Τουρκία η κατοχή της Κύπρου, η μη αναγνώριση της ΚΔ, η παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην περιοχή, φτάνει να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερα «λάφυρα» και από αυτόν τον πόλεμο.
Ο Τούρκος Υπουργός κρέμασε ουσιαστικά τον Ντόναλντ Τουσκ, πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ο οποίος δήλωνε προχθές στη Λευκωσία ότι «ουδεμία τρίτη χώρα μπορεί να είναι πιο σημαντική από οποιοδήποτε κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης», αλλά και έγραφε στα παλαιότερα των υποδημάτων του τη σημαντικότητα των δηλώσεων του Προέδρου Αναστασιάδη: «Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν προτίθεται να συναινέσει στο άνοιγμα οποιουδήποτε κεφαλαίου, εάν η Τουρκία δεν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, όπως διατυπώνονται στο διαπραγματευτικό πλαίσιο και στο πρωτόκολλο της Άγκυρας».
Όπως είχαμε γράψει και τις προάλλες (βλ. «Δώσε θάρρος στον χωριάτη να σ’ ανέβει στο κρεβάτι»), η Τουρκία δεν προτίθεται να συνεργαστεί, αλλά να εκβιάσει τα κράτη-μέλη της ΕΕ για να ξεπαγώσουν τα πέντε διαπραγματευτικά κεφάλαια (Ενέργεια, Απονομή Δικαιοσύνης και Θεμελιώδη Δικαιώματα, Δικαιοσύνη, Ελευθερία, Ασφάλεια, Παιδεία και Πολιτισμός, Εξωτερική Πολιτική, Άμυνα και Ασφάλεια) εντός 2016. Ως εκ τούτου, το τουρκικό καθεστώς δεν πρόκειται να αφήσει τα «καπρίτσια» της Κύπρου να εμποδίσουν την ενταξιακή του πορεία, ακόμα κι αν συνεχίζει να πατά επί πτωμάτων στο Αιγαίο Πέλαγος.
Αν, επομένως, θεωρείται «καπρίτσιο» η απαίτηση για πλήρη συμμόρφωση με το Πρωτόκολλο της Άγκυρας (άνοιγμα λιμανιών για κυπριακά σκάφη, άνοιγμα αεροδρομίων και αναγνώριση Εναέριου Χώρου και FIR της Λευκωσίας), ας το κάνει πιο ξεκάθαρο ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Οι υποχρεώσεις της Τουρκίας για ξεπάγωμα οποιουδήποτε κεφαλαίου θα έπρεπε να έχουν να κάνουν και με την ίδια την κατοχή, τη διατήρηση 40.000 Τούρκων στρατιωτών, την κατάφωρη παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στην Κύπρο και εντός της Τουρκίας, τις παραβιάσεις στο Αιγαίο, τις προσπάθειες για «επέκταση» στη Θράκη, τα «παιχνίδια» στη Συρία και τις σφαγές στο Ντιγιαρμπακίρ. Να καταστήσει σαφές πως η χώρα που δεν δικαιούται να διατηρεί «καπρίτσια» (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό στην προκειμένη περίπτωση) είναι η ίδια η Τουρκία, που παίζει παιχνίδια με τις ψυχές των προσφύγων από τη Συρία, παρόμοια με αυτά που παίζει τόσα χρόνια εις βάρος των προσφύγων της Κύπρου, κι ας προσπαθεί να πείσει ο Αχμέτ Νταβούτογλου για τις «ανθρωπιστικές» ανησυχίες του. Προς το παρόν, οι πρόσφυγες, η ΕΕ, η Κύπρος, η Ελλάδα παραμένουν όμηροι ενός παραχαϊδεμένου νεοσουλτάνου (κάποτε ήταν Ευρωπαίος), ο οποίος πλανάται σαν λαίμαργο φάντασμα πάνω απ’ τα κεφάλια τόσων αθώων ανθρώπων. Φτάνει πια.
