του Σάββα Σαββίδη
Μερικές φορές, αυτά που διαβάζουμε από δω κι από κει για το Κυπριακό και το περιεχόμενο της λύσης και γενικότερα για τον Ακιντζί, μας κάνουν να διερωτόμαστε αν το κάνουν επίτηδες ή αν νομίζουν ότι κατοικούν στην Ισλανδία. Οι αναλύσεις τους δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη τον γεωπολιτικό παράγοντα. Πραγματικά, καμία επαφή με την πραγματικότητα.
Διαβάσαμε πρόσφατα ένα κείμενο από έναν διδάκτορα Τουρκικών και Μεσανατολικών Υποθέσεων, το οποίο ανέλυε τη διαστρέβλωση των λεγομένων του Μουσταφά Ακιντζί όσον αφορά την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου. Αναφέρει ότι η ακριβής διατύπωση είναι η εξής: «Τα κοιτάσματα του φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο… σε περίπτωση που δεν χρησιμοποιηθούν με λογικό τρόπο, μπορεί να αποτελέσουν στοιχείο απειλής και επιπλέον να γίνουν αιτία πολέμου, ενώ εάν χρησιμοποιηθούν συνετά μπορεί να δημιουργηθεί μια επωφελής κατάσταση για όλους». Συνεχίζοντας υποστηρίζει ο ίδιος ότι στην πιο πάνω δήλωση δεν υπάρχει κανένας υπαινιγμός απειλής, από τη διαχείριση του φυσικού αερίου θα επωφεληθούν οι Κύπριοι στο σύνολό τους και θα ενισχυθεί η περιφερειακή συνεργασία στην περιοχή. Δεν αναφέρει πουθενά, όμως, ότι η Τουρκία έχει ως κόκκινή της γραμμή, μέσω της εντεταλμένης ηγεσίας της στα κατεχόμενα και τη σύμμαχό της Πραξούλα, πως ο αγωγός θα περνά μέσω Τουρκίας.
Κάτι άλλο που μας εξηγά ο διδάκτωρ είναι το τι σημαίνει περιφερειακή συνεργασία στην περιοχή. Μάλιστα, θεωρεί ότι μέσω του φυσικού αερίου θα βελτιωθούν οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ. Εντάξει, δικαίωμά του να το πιστεύει, αλλά δείχνει ότι δεν κατανοεί τον ρόλο του γεωπολιτικού παράγοντα στην περιοχή μας. Κι απ’ ό,τι φαίνεται, δεν μελέτησε καν το σχέδιο Ανάν και τι ρόλο έπαιξε και παίζει ακόμα ο γεωπολιτικός παράγοντας στην περιοχή. Δεν ξέρουμε κατά πόσο σε ένα νέο σχέδιο τύπου Ανάν, το Ισραήλ και η Τουρκία θα συγκρουστούν. Είναι γνωστόν ότι και τα δύο αυτά κράτη ανήκουν στον ίδιο γεωπολιτικό πόλο, ο οποίος τους αναθέτει συγκεκριμένους ρόλους στην περιοχή. Ο κυριότερος, που αφορά και τους δύο, είναι να αποτελούν τη χωροφυλακή της περιοχής, το μεν Ισραήλ στη Μέση Ανατολή και η δε Τουρκία στον ευρύτερο ελληνικό χώρο και τα Βαλκάνια. Το μακρύ χέρι της αυτοκρατορίας με λίγα λόγια. Και όποιος διαφωνεί, ας μας απαντήσει γιατί το Ισλαμικό Κράτος δεν επιδίωξε ποτέ να χτυπήσει στόχους είτε εντός του Ισραήλ είτε εντός της Τουρκίας.
Εν τέλει, ο εν λόγω διδάκτωρ έμμεσα θεωρεί ότι όσοι εναντιώνονται στον Μουσταφά Ακιντζί και την πολιτική του, τάσσονται υπέρ των διχοτομιστών Γκρίζων Λύκων και του Έρογλου. Ας μας απαντήσουν όλοι αυτοί, λοιπόν, ποιος θα κυβερνά αυτόν τον τόπο σε ενδεχόμενη λύση τύπου Ανάν ή τύπου Ακιντζί; Ο λαός του ή οι έξι δικαστές; Οι Κερυνειώτες θα επιστρέψουν στα σπίτια τους ή η απόκλιση στο περιουσιακό είναι τεράστια; Η ελεύθερη διακίνηση, εγκατάσταση και απόκτηση ιδιοκτησίας σε όλη την επικράτεια του νησιού θα ισχύει; Ή θα υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες για να μην αλλοιώνεται οι πλειοψηφίες στις δύο ζώνες; Οι έποικοι θα αποχωρήσουν; Θα έχουν όλοι οι νόμιμοι κάτοικοι του νησιού δικαίωμα στο εκλέγειν και εκλέγεσθαι; Ασχέτως από το πού θα κατοικούν; Το δικαίωμα της αυτοάμυνας που αναγνωρίζει ως θεμελιώδες ο καταστατικός χάρτης του ΟΗΕ θα ισχύει; Θα μπορούμε δηλαδή να έχουμε ως κράτος αμυντικό στρατό; Ή θα απαγορεύεται να έχουμε στρατό, αλλά θα επιβάλλεται η παρουσία τεσσάρων ξένων στρατευμάτων (βλέπε σχέδιο Ανάν) που θα προκύπτουν από τις εγγυήτριες δυνάμεις; Δυνάμεις τις οποίες ο Ακιντζί θεωρεί δεδομένες, άρα θα παραμείνουν και θα νομιμοποιηθούν τα στρατεύματα κατοχής. Όταν λοιπόν απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα, ίσως γίνει διάλογος επί της ουσίας. Ένας διάλογος που χρειάζεται να ακούσει για να βγάλει τα συμπεράσματά του ο λαός μας. Αλλιώς, πολύ πιθανόν να νομιμοποιηθούν τα εγκλήματα πολέμου της Τουρκίας, των Γκρίζων Λύκων και τέλος της αυτοκρατορίας και του ιμπεριαλισμού.
