Του Αλέκου Μιχαηλίδη
Θέλει, λέει, να ’ναι λεύτερος. Σκοτώστε τον!
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ, Οι Αδερφοφάδες
«Το Κυπριακό δεν θα έχει ποτέ ξανά καλύτερη ευκαιρία να επιλυθεί από αυτή που υπάρχει σήμερα. Αν σήμερα φαντάζει βουνό το περιουσιακό το οποίο δεν μπορούμε να διαβούμε, φανταστείτε πώς θα είναι η κατάσταση σε πέντε, δέκα ή είκοσι χρόνια όταν στο μεταξύ θα έχει πεθάνει και ο τελευταίος πρόσφυγας 1ης γενιάς και θα προηγηθούν χιλιάδες διευθετήσεις διά μέσου της ειδικής επιτροπής στα κατεχόμενα. Είναι είτε τώρα ή ποτέ!»
Είναι συνηθισμένο χαρακτηριστικό ακραίων και φασιστικών ομάδων, οργανώσεων, κομμάτων ή φορέων να επενδύουν στον φόβο και, προκειμένου να προωθήσουν τις ιδέες και τις πολιτικές τους, να τρομοκρατούν ή να εκβιάζουν μια ολόκληρη κοινωνία για υπαρκτά και ανοιχτά ζητήματα. Αυτό μάλλον είχε στο μυαλό της και η Ξένια Κωνσταντίνου, μέλος του Π.Γ. του ΔΗΣΥ και πρόεδρος της Γυναικείας Οργάνωσης του κόμματος, γράφοντας άρθρο με τίτλο «Είναι είτε τώρα ή ποτέ!», που δημοσιεύτηκε σε διάφορες εφημερίδες τις τελευταίες μέρες.
Είναι γνωστό ότι αυτοί που αξιώνουν το επιπόλαιο «λύση να ’ναι κι ό,τι να ’ναι», χωρίς να θέλουν να κατανοήσουν τις επικινδυνότητες της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, χρησιμοποιούν εκβιαστικά διλήμματα και προωθούν ένα κλίμα φόβου στον λαό, ο οποίος βλέπει τις εξελίξεις να τρέχουν, χωρίς να ξέρει ποιες είναι πράγματι αυτές οι εξελίξεις. Επί τούτου ας συζητήσουμε σε άλλο κείμενο.
Σημειώνει η Ξένια Κωνσταντίνου, που θα έπρεπε, κατά την ταπεινή μας άποψη, να έχει μια πιο νηφάλια ρητορική: «Μέχρι όμως να φτάσουμε στην επιδιωκόμενη λύση η διαδικασία θα περάσει αναγκαστικά μέσα από τις συμπληγάδες όλων εκείνων των συμφερόντων και νοοτροπιών που αναπτύχθηκαν όλα αυτά τα χρόνια και στις δύο πλευρές. Η διαδικασία δεν είναι εύκολη ούτε και απλή. Οι αντιστάσεις είναι τεράστιες». Εδώ εμφανίζεται ένα άλλο στοιχείο ακραίων ομάδων: η λασπολογία. Ποια συμφέροντα και ποιες νοοτροπίες στις δυο πλευρές εμποδίζουν τη λύση, πέραν της ίδιας της Τουρκίας, της κατοχής και όσων εξυπηρετεί το ίδιο το Κυπριακό; Ιδού η απορία.
Φυσικά, η αρθρογράφος επικαλείται και την έρευνα της NOVERNA για λογαριασμό της Ομάδας Κύπρος, θέλοντας να υποστηρίξει πως οι Ελληνοκύπριοι είναι αισιόδοξοι και έτοιμοι να υποστηρίξουν ένα σχέδιο συνολικής διευθέτησης του προβλήματος. Έχουμε ασχοληθεί με την έρευνα σε άλλο κείμενό μας. Χωρίς να κατανοούμε τι εννοεί η κυρία Κωνσταντίνου λέγοντας για «σχέδιο συνολικής διευθέτησης», ποιος Ελληνοκύπριος θα απαντούσε ΟΧΙ σε υποθετική ερώτηση τύπου: Θέλετε ή όχι λύση; Πότε θα σταματήσουν να θεωρούν ζώα όσους Ελληνοκύπριους έχουν επιφυλάξεις ή εναντιώνονται στη λύση που επιδιώκει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και ο Μουσταφά Ακιντζί;
Πάντως, η Πρόεδρος της ΓΟΔΗΣΥ δεν αποφεύγει να κατηγορήσει (καθόλου ψύχραιμα) όσους σημειώνουν τους κινδύνους που επιφυλάσσει η διχοτομική και ρατσιστική λύση που συζητείται στο τραπέζι: «Βεβαίως, το περιεχόμενο δεν έχει ακόμη αποκρυσταλλωθεί και οι δυσκολίες έπονται, όμως, αν αναλογιστούμε ότι μέχρι πριν από δύο χρόνια το Κυπριακό βρισκόταν κυριολεκτικά στον πάτο και η δημόσια συζήτηση γύρω από το ενδεχόμενο λύσης ήταν από ελάχιστη έως και ανύπαρκτη, τότε, πρέπει να αναγνωρίσουμε δύο πράγματα. Το 1ο είναι ότι η παρούσα διαπραγμάτευση έδωσε ξανά ελπίδα σε ένα σημαντικό μέρος του κυπριακού λαού για να πιστέψει και πάλι στην προοπτική της λύσης. Το 2ο είναι ότι ο ισοπεδωτικός και τοξικός λόγος των μονίμως ανησυχούντων και διαφωνούντων με το καθετί δεν έχει τα επιθυμητά –για εκείνους– αποτελέσματα. Αντίθετα μάλλον, απαξιώνεται και γελοιοποιείται». Το ποιος γελοιοποιείται θα το απαντήσει η ιστορία ή ο λαός. Οι μονίμως ανησυχούντες και διαφωνούντες, κατά την Ξένια Κωνσταντίνου, είναι το 76% του 2004; Κι άλλη απορία.
Καθίσταται πλέον προφανές ότι η τρομοκρατία κι οι εκβιασμοί που εμφανίστηκαν πριν το σχέδιο Ανάν (θυμόμαστε τα περί απομόνωσης, μικρασιατικής καταστροφής, οικονομικής κατάρρευσης κτλ.) κάνουν την επανεμφάνισή τους. Το «Είναι είτε τώρα ή ποτέ!» αποτελεί ξεκάθαρη απειλή για τον κυπριακό Ελληνισμό και ειδικά όταν υποστηρίζεται από μέλος του Π.Γ. του κυβερνώντος κόμματος, που κανονικά θα έπρεπε να τοποθετείται πολύ πιο νηφάλια και χωρίς επιπόλαια πυρά προς πάσα κατεύθυνση.
Είναι αναγκαίο όσοι αρθρογραφούν απειλώντας για την «επόμενη μέρα» να σταματήσουν τους φασιστικούς εκβιασμούς, γιατί το μόνο που πετυχαίνουν είναι να οδηγήσουν τους πολίτες (τους οποίους κατονομάζει ως Σκύλλα και Χάρυβδη η Ξένια Κωνσταντίνου) στην αναταραχή και στην έκρηξη. Είναι λογικό, αλλά και εντελώς αντιδημοκρατικό να θέλουν να τρομοκρατήσουν τον λαό, όσοι, «μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες», επιζητούν μια συγκεκαλυμμένη διχοτόμηση και μια διάλυση της Κύπρου χωρίς προηγούμενο, μέσω της πλήρους παράδοσης στις ορέξεις της κατοχικής Τουρκίας. Γι’ αυτό η κ. Κωνσταντίνου εναντιώνεται στους πολίτες «ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης» και όχι στην ίδια την κατοχή και σε όσους τη συντηρούν, εμποδίζοντας μια πραγματική διευθέτηση του Κυπριακού. Εμάς, όμως, δυστυχώς για τους νέους εκβιαστές, «δεν μας αγγίζουν ψεύτικα διλήμματα, δεν μας τρομάζουν απειλές για δήθεν διεθνή απομόνωση, δεν μας πείθουν τα περί δήθεν τελευταίας ευκαιρίας, εξακολουθούν να έχουν για μας νόημα οι ηθικές αρχές και αξίες του λαού μας, του πολιτισμού και του εθνικού ιστορικού μας βίου, τον οποίον θέλουμε να συνεχίσουμε με ασφάλεια, δικαιοσύνη, ελευθερία και ειρήνη».
