του Γρηγόρη Ποταμίτη
(το κείμενο αυτό είναι παιδί της αγανάκτησης από την ανελέητη προπαγάνδα που “διανθίζει” την ζωή μας τον τελευταίο καιρό, προετοιμάζοντάς μας για την ομοσπονδιακή λύση)
Όταν περιηγηθεί κανείς στον “ελληνοκυπριακό” ιστοχώρο ή παρακολουθήσει κυπριακή τηλεόραση, μένει με την εντύπωση ότι το κυπριακό έχει λυθεί και απλά περιμένουμε την επίσημη ανακοίνωση. Σε μια δεύτερη ανάγνωση όμως, ο υποψιασμένος “περιηγητής” αντιλαμβάνεται αμέσως ότι όλη αυτή η κινητικότητα είναι απλά “ττόζι” που σηκώνουν οι κάθε λογής διζωνιστές μισιονάριοι, στην προσπάθειά τους να προσηλυτίσουν τους ιθαγενείς στην κουλτούρα της ομοσπονδιακής λύσης.
Από τη μια, τα 41 χρόνια κατοχής είναι πολλά και πρέπει πάση θυσία, από την πλευρά μας προφανώς, να λυθεί το κυπριακό. Από την άλλη, το πρόβλημα είναι ενδοκυπριακό, άρα οι motherlands [sic] πρέπει να μας αφήσουν, ε/κ και τ/κ, στην ησυχία μας επιτέλους για να το λύσουμε. Βέβαια, δεν έχει καταλήξει η δημόσια συζήτηση για το κυπριακό σε αυτό το επίπεδο μέσα σε μια νύχτα. Πρώτα, έγινε μια πετυχημένη εκστρατεία συλλογικής ενοχοποίησης των ε/κ (εκάμαμεν τζι εμείς πολλά, άρα καλά να πάθουμεν), και μετά βάλθηκαν να μας πείσουν ότι αφού φταίμε για την κατοχή, πρέπει να συμφωνήσουμε με όλες τις απαιτήσεις της τ/κ κοινότητας (της Τουρκίας δηλαδή), για να λυθεί το δικοινοτικό πρόβλημα που εμείς δημιουργήσαμε.
Όμως, όσο περίπλοκα και να μας παρουσιάζουν τα δεδομένα, τα γεγονότα είναι συγκεκριμένα και δεν λένε ψέματα. Το κυπριακό είναι πρόβλημα εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής. Ως εκ τούτου, η πραγματική λύση είναι η άρση της κατοχής και η αποκατάσταση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας σε όλο το νησί. Έτσι, καθίσταται σαφές ότι οι συνομιλίες με τις μαριονέτες της τουρκικής πολιτικής (βλ. Ακκιντζί), υπό τη σκέπη των εγκάθετων του ιμπεριαλισμού (βλ. Ανάν, Άιντα), μόνο τα συμφέροντα των νόμιμων κατοίκων του νησιού δεν εξυπηρετούν.
Αυτό βέβαια, δεν εμποδίζει την κυβέρνηση και όλους όσοι συντάσσονται με τη γραμμή της «λύσης» εδώ και τώρα με κάθε κόστος, να μας βομβαρδίζουν καθημερινά με επιχειρήματα το λιγότερο προσβλητικά προς την κοινή λογική. Το τι πραγματικά θέλει να πετύχει ο εσμός αυτός των Ανανικών που μας κυβερνούν, με τη συνδρομή πάντα των μισιονάριων του προλόγου, έχει αρχίσει να φαίνεται και είναι σκοτεινό και καταστροφικό.
Κόντρα σε όλα αυτά, μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να αντισταθούμε στο ξεπούλημα του ίδιού μας του εαυτού. Να το χωνέψουμε ότι δεν θα μας σώσει κανένας από την καλή του την καρδιά και να το πάρουμε απόφαση ότι μόνο με τον δικό μας αγώνα θα σωθεί τούτος ο τόπος. Οφείλει ο κάθε ένας μας, που νιώθει και είναι δημοκράτης και πατριώτης, να ξεπεράσει την απαισιοδοξία του, να βγει από το καβούκι του και να συντονιστεί με όλους τους υπόλοιπους που νιώθουν και είναι δημοκράτες και πατριώτες, για να ξανακτίσουμε ένα αντικατοχικό κίνημα μαζικό, δυναμικό και διεκδικητικό!
χωρίς φόβο ούτε πάθος
