You are here
Home > ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ > Το βατερλό των «δικοινοτικών» συνομιλιών

Το βατερλό των «δικοινοτικών» συνομιλιών

του Σιλουανού Νικολάου

Ο τίτλος του παρόντος άρθρου θα ήταν άστοχος και άτοπος αν οι για δεκαετίες «δικοινοτικές» συνομιλίες είχαν κάποιο αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα, θεμιτό νομίζω για όλους, είναι η απαγκίστρωση της κατοχής από το νησί. Όπως βέβαια έχει δηλώσει και ο κ. ΠτΔ, Νίκος Αναστασιάδης στην δημοσιογραφική διάσκεψη που παράθεσε αμέσως μετά την συμφωνία του Κοινού Ανακοινωθέντος.

Αντ’ αυτού, δηλαδή την διάλυση της τουρκικής κατοχής, έχουμε το εξής κατ’ εμάς όχι παράδοξο: ο τουρκικός επεκτατισμός όχι απλά δεν εξευμενίζεται αλλά ενισχύεται, το ιμπεριαλιστικό θηρίο που λέγεται Τουρκία και τουρκική πολιτική συνεχίζει να προωθεί τα διχοτομικά της σχέδια στο νησί και γίνεται ακόμα πιο προκλητική.

Αφορμή βέβαια για το παρόν άρθρο είναι η τελευταία ενέργεια του κατοχικού στρατού να μεταφέρει μπουλντόζες στον θύλακα των Κοκκίνων για να συντηρήσει αλλά και να κτίσει νέο διοικητήριο αλλά και νέες εγκαταστάσεις για το παράνομο στρατόπεδο στην εκεί περιοχή. Μετά την απόρριψη άδειας από την Κυπριακή Δημοκρατία ο τουρκικός στρατός αποφάσισε την από θαλάσσης μεταφορά τους.

Το πρόβλημα βέβαια στην προκείμενη φάση είναι πως παρόλο που κόμματα, ΜΚΟ και κυβέρνηση προσπαθούν να μας πείσουν ότι με την «εκλογή» Ακκιτζί στο κατοχικό καθεστώς και με τα νέα ΜΟΕ το κυπριακό πλέον οδεύει σε μία άλλη τροχιά, σε μία ειρηνική τροχιά επίλυσης του, ο κατοχικός στρατός δεν λέει να σταματήσει να ενισχύεται υπενθυμίζοντας (άθελα του) σε εμάς ότι “θέλει αρετήν και τόλμη” η Ελευθερία και η ειρήνη στο νησί μας.

Χρόνια τώρα οι πολιτικές μας ηγεσίες αδυνατούν να κατανοήσουν την φράση του ποιητή μένοντας προσκολλημένες στην παγίδα της δικοινοτικής δήθεν διένεξης και στην ουτοπική πεποίθηση ότι με μπαλόνια, ζιβανίες, θέατρα και διάνοιξη οδοφραγμάτων εξυπηρετούν την ειρήνη.

Δυστυχώς τα πιο πάνω δεν εξυπηρετούν την ειρήνη· αντιθέτως ενισχύουν τον τουρκικό επεκτατισμό και την ενίσχυση του Ψευδοκράτους προϊόν της βίας, των φόνων, των βιασμών της καταραμένης εισβολής αλλά και προϊόν της τουρκικής πολιτικής για διχοτόμηση της Κύπρου.

Γιατί το να παρουσιάζεσαι σε ένα κατακτητή ως “καλοθελητής” (των δικών του σχεδίων βέβαια) αλλά και να συμβιβάζεσαι στις δικές του και μόνο απαιτήσεις, αυτομάτως γίνεσαι έρμαιο του και του δίνεις το δικαίωμα να κάνει πραγματικά ότι επιθυμεί. Γι’ αυτό και οι Τούρκοι κάθε φορά που φαίνεται ότι το κυπριακό είναι κοντά σε λύση ξεθαρρεύουν ακόμα πιο πολύ και δημιουργούν περισσότερες προκλήσεις προς την νομιμότητα και τον λαό.

Συνεπώς, όσο πιο πολλά δώσεις στην τουρκική πλευρά (μέσω συνομιλιών) τόσο πιο πολλά θα θελήσει. Αλλά και να μην θελήσει τελικά πιο πολλά, το σχέδιο της θα το πετύχει που δεν είναι άλλο από την διχοτόμηση μέσω βεβαίως νόμιμης κυριαρχίας στον βορρά και συγκυριαρχίας στον νότο. Το μοντέλο που εφαρμόζει αυτού του είδους της διχοτόμησης δεν είναι άλλο από την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.

Συνοψίζοντας, η σωστή και η δίκαιη λύση στο κυπριακό πρόβλημα θα επέλθει μόνο όταν η Κυπριακή Δημοκρατία ως το μόνο νόμιμο κράτος στο νησί αξιοποιήσει τους διεθνείς παράγοντες τόσο στην περιοχή μας αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μόνο όταν αλλάξει στρατηγική ενισχύοντας την ασφάλεια του κράτους, μέσω του στρατού που διαθέτει, συνοψίζοντας συμφωνίες για κοινές ασκήσεις με άλλα κράτη και ασκώντας την νόμιμη κυριαρχία του επί του εδάφους, αέρος και θαλάσσης.

Τα πιο πάνω σε συνδυασμό με την κατανόηση από τους αξιωματούχους μας, πως η επιβίωση των κατοίκων αυτού του νησιού στα χώματα των προγόνων του θα είναι το μόνο όραμα και στόχος. Όταν τεθεί το όραμα τότε ο τρόπος υλοποίησης του θα βρεθεί. Τα πράγματα βέβαια δεν είναι εύκολα. Πότε εξάλλου ήταν εύκολα για τον ελληνισμό όταν αποφάσιζε ότι πρέπει να επιβιώσει στα χώματα του και τα έβαζε με πανίσχυρους;

Comments are closed.

Top