You are here
Home > ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ > Ακιντζί, ο άλλος Έρογλου

Ακιντζί, ο άλλος Έρογλου

της Ιλιάνας Κουλαφέτη

«Δεν είναι σωστό οι Ελληνοκύπριοι να κτυπούν τις πόρτες Τουρκοκυπρίων, κρατώντας στα χέρια τούς τους τίτλους ιδιοκτησίας των σπιτιών τους».
Μουσταφά Ακιντζί, κατοχικός ηγέτης, 28/8/2015.

Ενώ αναμένονται οι συνομιλίες που έχουν προγραμματιστεί για 1η Σεπτεμβρίου, μεταξύ του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκου Αναστασιάδη και του κατοχικού ηγέτη κ. Μουσταφά Ακιντζί, ο τελευταίος δεν δίστασε να προβεί σε επιεικώς απαράδεκτες δηλώσεις σχετικά με το περιουσιακό ζήτημα. Το αν πρέπει να μας προκαλέσει δονήσεις μικρού ή μεγάλου σοκ η δήλωσή αυτή, είναι νομίζουμε κάτι το οποίο μπορεί να παραμείνει ασχολίαστο. Για όσους, πίστεψαν προς στιγμή, πως ο νέος κατοχικός ηγέτης, «ευτυχώς» βρίσκεται στο προσκήνιο των συνομιλιών ούτως ώστε να συμβάλει στην ειρηνική επίλυση του Κυπριακού προβλήματος, μπορούν μετά χαράς και δακρύων να λάβουν την απάντησή τους (ακόμη μία φορά).

Η μόνη λοιπόν πραγματικότητα των συνομιλιών προς εξεύρεση λύσης, πίσω από τις σκηνές με τα θέατρα, τις ζιβανίες και τις χαρές, που απροκάλυπτα παρουσιάζεται μπροστά μας είναι το πρόσωπο της Τουρκίας και όχι ενός «απλού, γνήσιου Κύπριου» – όπως ουκ ολίγες φορές έχει χαρακτηριστεί – . Δεν είναι αρκετό λοιπόν που πλέον είναι έτοιμοι να δώσουν δικαιώματα στους σφετεριστές των ιδιοκτησιών μας-σημερινούς «χρήστες» – με τη συναίνεση της ηγεσίας μας – μετατρέπονται ξαφνικά οι πρόσφυγες, σε φορτικούς επαίτες οι οποίοι ευθαρσώς ενοχλούν επιδεικνύοντας τους τίτλους ιδιοκτησίας.

Είναι σχήμα οξύμωρο επομένως να θεωρούμε, πως οι συνομιλίες όσον αφορά το περιουσιακό στην προκειμένη περίπτωση, μετά από τέτοιες ιταμές ανακοινώσεις, κινούνται σε καλό κλίμα και πως μέσα από αυτού του τύπου τις δηλώσεις, μπορούμε να προχωρήσουμε σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση για εξεύρεση λύσης η οποία θα βασίζεται στα ανθρώπινα δικαιώματα και στο σεβασμό των περιουσιών μας. Το να ζητάμε να δούμε τα σπίτια μας και να τα διεκδικούμε με τα κοτσάνια μας, είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Τα δικαιώματά μας και η εμπιστοσύνη δεν εξασφαλίζονται ούτε με αυτές τις δηλώσεις ούτε μέσα από μουσικές εκδηλώσεις και πανηγύρια.

Δεν είμαστε παράλογοι και απορριπτικοί, όπως επιθυμούν να μας παρουσιάζουν. Απλώς η μετατροπή μας σε θύτες στη θέση των θυμάτων, και οι δηλώσεις αυτού του περιεχομένου, φαλκιδεύουν τα δικαιώματα των εκτοπισμένων προσφύγων όσον αφορά τις περιουσίες τους και διαρκώς υπονομεύουν την πραγματικότητα του κυπριακού προβλήματος: δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το κυπριακό ζήτημα πρέπει να εναποτεθεί στις σωστές του βάσεις ως πρόβλημα παράνομης εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής. Και μέσα σε αυτά τα πλαίσια οι πρόσφυγες έχουν κάθε δικαίωμα να «ενοχλούν» τους νοσφιστές των σπιτιών μας.

Άραγε θα περάσουν και αυτές οι δηλώσεις στο απυρόβλητο, καταχειροκροτούμενες από τη δική μας ηγεσία;

Εν τέλει κ. Ακιντζί, βεβαίως και δεν είναι σωστό να χτυπάμε τις πόρτες. Θα έπρεπε να ανοίγουμε με τα κλειδιά μας και να μπαίνουμε μέσα. Στο κάτω κάτω της γραφής, σπίτια μας είναι.

Comments are closed.

Top