Του Σιλουανού Νικολάου
Βαριές κουβέντες μα ο τόπος ελαφρύς.
Παλιό γραμμόφωνο διαβάζει τη ζωή σου.
Φώτα χλωμά, φτηνό ρακί
που ηρεμούν και ξεθωριάζουν την οργή σου.
Και είμαι εγώ και είσαι εσύ
και μοιάζουμε με χάρτινες σαΐτες,
που έχουν καρφώσει για καλά
στην οροφή του σινεμά
κάποιοι αλήτες,
που έχουν καρφώσει για καλά
κάποιοι αλήτες.
ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ
Συνεχίζουμε να ζούμε πραγματικά το θέατρο του παραλόγου όσον αφορά το κυπριακό ζήτημα. Κάθε δήλωση του κατοχικού ηγέτη ακολουθείται από διάφορους διερμηνείς στις ελεύθερες περιοχές που μας καθησυχάζουν και ερμηνεύουν τις δηλώσεις του εγκάθετου της Άγκυρας όπως «θέλουν» αυτοί να τις βλέπουν.
Δεν έχει καμία σημασία γι’ αυτούς και δεν θεωρούνται καθόλου ακραίες οι δηλώσεις του Μουσταφά Ακιντζί για «πόλεμο σχετικά με το φυσικό αέριο αν δεν βρεθεί λύση», για «μετεξέλιξη του παράνομου καθεστώτος σε τ/κ συνιστώσα πολιτεία και μετεξέλιξη της ΚΔ σε ε/κ συνιστώσα πολιτεία»* ή και ακόμη το άκρον άωτον του ψέματος ότι «οι Τ/κ δεν μπήκαν στην ΕΕ το 2004» (περισσότερα εδώ).
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι κάποιοι μέσα από μπλοκς, κοινωνικά δίκτυα αλλά και ΜΜΕ προσπαθούν να πείσουν, διαστρεβλώνοντας βέβαια τις δηλώσεις Ακιντζί κατά το δοκούν, ότι ο Ακιντζί κάνει τις πιο υγείες δηλώσεις του κόσμου και ότι συνεισφέρουν στο λεγόμενο μομέντουμ της λύσης. Είναι σάμπως και δεν ζούμε στον ίδιο τόπο, εμείς οι τυφλοί, «φανατικοί» και «ακραίοι» που μιλάμε συνεχώς για τη ρατσιστική λύση της διζωνικής και οι άλλοι που ζουν στον πραγματικό κόσμο του μομέντουμ, της εποχής της λύσης, την νέας ευκαιρίας, της νίκης στις εκλογές του φασίστα Ερντογάν και που έτσι «η Κύπρος ελπίζει».
«Οι δηλώσεις από μόνες τους δεν έχουν καμιά αξία, αλλά αποκτούν αξία όταν συνοδεύονται με τις ανάλογες πράξεις.»
Είναι επίσης φανερό ότι κάποιοι, με ύφος χιλίων καρδιναλίων, τοποθετούνται με δηλώσεις γεμάτες ασάφειες και φανφάρες για να διασκεδάζουν τα πλήθη. Επί της ουσίας, όμως, δεν λένε τίποτε. Απολύτως τίποτε. Και προφανώς δεν απαντούν στις ανησυχίες που εκφράζουν διάφορες τάσεις της κοινωνίας. Ή μάλλον απαντούν πάλι με χαρακτηρισμούς και με διάφορα ειρωνικά και ασόβαρα σχόλια.
Τελικά, όμως, διερωτάται κανείς: μήπως θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε συνολικά το κυπριακό πρόβλημα λίγο πιο σοβαρά; Μήπως θα πρέπει να δούμε αντικειμενικά τις δηλώσεις της κατοχής και την αντίδραση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε αυτές;
Οι δηλώσεις από μόνες τους δεν έχουν καμιά αξία, αλλά αποκτούν αξία όταν συνοδεύονται με τις ανάλογες πράξεις. Έτσι, λοιπόν, όταν ο Ακιντζί ή ο εκπρόσωπός του λέει ότι θα υπάρχουν δύο συνιστώσες πολιτείες μετά τη λύση και θα διασφαλιστεί η δομή της «ΤΔΒΚ» μετά τη λύση και προφανώς εννοεί ότι η Κυπριακή Δημοκρατία θα διαλυθεί και θα γίνει ε/κ συνιστώσα πολιτεία, θα πρέπει να δούμε και αν το κατοχικό καθεστώς προβαίνει σε κινήσεις που επαληθεύουν τις πιο πάνω δηλώσεις. Οι κινήσεις τόσο του κατοχικού καθεστώτος όσο και της Τουρκίας συντείνουν προς αυτήν την κατεύθυνση: η Τουρκία θέλει αναγνώριση των τετελεσμένων της εισβολής, θέλει να δανειστούμε για να πληρώσουμε εμείς που είμαστε θύματα τις καταστροφές και –το κερασάκι στην τούρτα– να είναι συγκυρίαρχος στο φυσικό αέριο της Κύπρου.
Και πώς το ξέρουμε αυτό; «Ευτυχώς» Ακιντζί και Ερντογάν δυσκολεύονται να μας το κρύψουν. Με τα σχετικά πρόσφατα εγκαίνια του αγωγού νερού (που δημιουργεί νέα εξάρτηση των κατεχομένων –και μετά τη λύση ολόκληρης της Κύπρου– με την Τουρκία), με τη διατήρηση των κατοχικών στρατευμάτων, με την καθημερινή φωταγώγηση της σημαίας του ψευδοκράτους στον Πενταδάκτυλό μας και τελικά με τις δηλώσεις τους και την προπαγάνδα τους που συνεχίζουν εδώ και μισό αιώνα την ίδια ακριβώς πολιτική της Τουρκίας.
Είναι καιρός να μας απαντήσουν κάποιοι σε αυτά τα ζητήματα και να σταματήσουν να μας ερμηνεύουν –σαν πολιτικοί αναλυτές και πανεπιστημιακοί– τις δηλώσεις του παράνομου κατοχικού ηγέτη, προσπαθώντας να μας βαφτίσουν το άσπρο μαύρο.
Είναι καιρός να μιλήσουμε όλοι τη γλώσσα της αλήθειας και του ρεαλισμού, να μιλήσουμε τη γλώσσα της αντικειμενικής ιστορίας και όχι της προπαγάνδας, να αναζητήσουμε όλοι και να παλέψουμε για μια βιώσιμη λύση που θα απαλλάσσει το νησί από τον τουρκικό βαρβαρισμό και ιμπεριαλισμό για πάντα. Μόνο έτσι θα μπορέσει ετούτος ο λαός να ζήσει ειρηνικά… «[…] να τη ζουν αυτοί που την ποτίζουν με τον ιδρώτα τους και να περπατούν πάνω της ελεύθεροι, διαφεντευτές της, κυρίαρχοί της», κατά τον Κυριάκο Μάτση.
*«(…) Η ΤΔΒΚ είναι μια δομή με όλα της τα χαρακτηριστικά. Και εγώ είμαι ο Πρόεδρος αυτής της δομής. Και αυτή η δομή (με την λύση) θα βρει τον εαυτό της μέσα σε μια νέα δομή. Θα μετεξελιχθεί σε ιδρυτικό κράτος (kurucu devlet) αυτής της περιοχής. Με παρόμοιο τρόπο, η δομή, η οποία αυτή την στιγμή ελέγχεται μονάχα από τους Ελληνοκύπριους (γίνεται αναφορά στην Κυπριακή Δημοκρατία) θα μετεξελιχθεί υπό την διακυβέρνηση των Ελληνοκυπρίων σε ένα ιδρυτικό κράτος. Αυτές οι δυο δομές (τα δυο ιδρυτικά κράτη) θα δημιουργήσουν έναν ομόσπονδο συνεταιρισμό. Και εμείς θα λάβουμε μέρος σε αυτόν. Αυτή είναι η λύση, την οποία χρειάζεται η Κύπρος.»
