Του Γιώργου Τάττη

Πότε θα μάθουμε επιτέλους σαν λαός να σεβόμαστε την επιλογή του κάθε ανθρώπου σε ζητήματα που δεν αφορούν κανένα παρά μόνο τον ίδιο; Στο τέλος της ημέρας, ο νεαρός, για καθαρά προσωπικούς του λόγους, επέλεξε να ασπαστεί το Ισλάμ σε μια ηλικία που μπορεί κατά κάποιο τρόπο να αποφασίζει ο ίδιος για τις επιλογές του και τις συνέπειες τους.

Αλεξία Καφετζιή

Αυτά και άλλα διάφορα λέχθηκαν από διάφορους προασπιστές της ατομικής ελευθερίας, του νεοφιλελεύθερου τρόπου νόησης, όπου το ατομικό πάντα υπερτερεί του συλλογικού. Από αυτούς που θεωρούν ότι εις το όνομα της ελευθερίας του ενός, πρέπει να καταστραφεί το όλον. Από αυτούς που δεν αντιλαμβάνονται ότι η ελευθερία μου σταματά εκεί που θίγεται η ελευθερία των άλλων. Από αυτούς που δεν αποδέχονται καμία κανονικότητα, γιατί το lifestyle του απόλυτου χάους κυριαρχεί στην καθημερινότητά τους και προσπαθούν να το επιβάλλουν και σε όλη την κοινωνία που παλεύει να συγκρατήσει τα δικά της πολιτισμικά εργαλεία, τους δικούς της κανόνες που δεν αποδέχονται το «τίποτα» και το «όλα» για τις βασικές συνισταμένες της ζωής τους. Από αυτούς που αδυνατούν να κατανοήσουν τα προβλήματα της κοινωνίας, γιατί απλούστατα δεν εντάσσουν στον τρόπο σκέψης τους μία απελευθερωτική λογική στα πλαίσια της συλλογικότητας, όπου η διαίρεση καταπιεστικών και καταπιεζόμενων τάξεων, εμπερικλείει το πρόβλημα στην ολότητά του.

Αυτοί οι «εν μέρει» αρνητές των συλλογικών ταυτοτήτων, αφού έχουν την άτοπη αντίληψη ότι το άτομο δρα αυτόνομα και «κατασκευάζεται» από το πουθενά, θεωρούν ότι κρατούν τα ινία της δημοκρατικότητας και της ελευθερίας. Αποτέλεσμα της ρηχής τους αντίληψης φυσικά. Αυτοί λοιπόν, θέλουν να καταστρέψουν την ετερότητα, στρέφοντας τον κόσμο προς τις ομογενοποιημένες υβριδικές, νεοτερικές ταυτότητες που δεν παρέχουν καμία ασφάλεια στο άτομο, παρά μόνο την ματαιότητα της εγωκεντρικής τους πλέον αναγκαιότητας.

Όλοι αυτοί που θεωρούν εαυτούς «έξυπνους», «λογικούς», και «μπροστάρηδες της κοινωνικής ελευθερίας», δεν αναρωτήθηκαν ποτέ τους πιθανούς λόγους που οδήγησαν αυτό τον εγκλωβισμένο νεαρό να ασπαστεί τον μουσουλμανισμό. Δεν διερωτήθηκαν κατά πόσον αυτό αποτελεί μία στρατηγική από μέρους του να διαχειριστεί την ετερότητά του, να ενταχθεί και να ενσωματωθεί στο καταπιεστικό περιβάλλον του κατοχικού καθεστώτος. Αυτό κι αν είναι πρόβλημα. Το γεγονός ότι απεμπολεί μία κοινωνική ομάδα μορφές της ταυτότητάς της, στα πλαίσια μίας εκ των άνω επιβολής ταυτοτικών στοιχείων και όχι μίας από τα κάτω όσμωσης πολιτισμικών χαρακτηριστικών. Στα πλαίσια της υποτιθέμενης «ελευθερίας», αποδέχονται τον βίαιο και αναγκαστικό στην ουσία, μετασχηματισμό. Η επιστήμη της «πολιτικής των ταυτοτήτων» μας επιτρέπει να δούμε το ζήτημα όχι ως μία απλή προσωπική επιλογή ενός ώριμου ανθρώπου, αλλά να εντάξουμε στη προβληματική μας και άλλους παράγοντες όπως η ηλικία (είναι έφηβος), το φύλο, οι εξουσιαστικές δομές, η κοινωνική τάξη, το περιβάλλον, κάποιες ιστορικές πραγματικότητες, οι κρατικές πολιτικές και άλλους τόσους άξονες που ένας έξυπνος δημοσιογράφος όπως η Αλεξία Καφετζιή, και ένας ανεμόμυλος με πλούσια αρθρογραφία όπως ο Γιάννης Μαρθάρης της γνωστής Ομάδας Κύπρος, αγνοούν.

Δεν σκέφτηκαν ότι το χάσμα που βιώνει, η καταπίεση που γνώρισε από τη γέννησή του, τον οδήγησε σε αυτό τον μετασχηματισμό της ταυτότητάς του. Όπως επίσης, δεν τους απασχόλησε το γεγονός ότι οι εγκλωβισμένοι έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται καθημερινά δέκτες μίας τεράστιας προπαγάνδας από τα τσιράκια του κατοχικού στρατού. Ούτε το γεγονός ότι το κυπριακό κράτος, ενδιαφέρθηκε περισσότερο να ικανοποιήσει την ανάγκη του να αποδεικνύει καθημερινά την πολιτική του ορθότητα, και έτσι βοήθησε περισσότερο τους έποικους, τους αμφιβόλου ιδεολογικής καταγωγής Τ/κ, παρά τους εγκλωβισμένους που αρνήθηκαν τη φυγή ως λύση. Που αναγκάστηκαν να συνυπάρξουν με τους κατέχοντες παράνομα τη γη μας, που δεν είχαν τη δυνατότητα για μία ελληνική παιδεία και διαπαιδαγώγηση. Που εξαναγκάστηκαν να μιλούν τα τουρκικά αντί της μητρικής τους γλώσσας. Που κρύβονταν να κάνουν τον σταυρό τους, που ένιωθαν μειονότητα και παρείσακτοι στην ίδια τους την πατρίδα.

Επομένως, όλοι αυτοί οι φονταμενταλιστές του ορθού λόγου, του πολιτικώς ορθού, ας σταματήσουν να μας γεμίζουν με την κενότητα της σκέψης τους και την αστείρευτη εγωπάθεια τους. Τον αδικαιολόγητο ναρκισσισμό και την δήθεν υψηλή κουλτούρα τους. Μετέωροι άνθρωποι, που δεν κινούνται πουθενά, αδύναμοι να διατηρήσουν την ετερότητά τους, έρμαια της καθολικής και μίας ταυτότητας που μας επιβάλλει η ορθότητα της Δύσης αλλά και της Τουρκίας. Όχι, δεν μιλώ για τους εγκλωβισμένους. Μπορεί οι εγκλωβισμένοι μας να ακροβατούν σε δύο κόσμους, αδυνατώντας να μπουν δυναμικά στη ροή της ιστορίας του τόπου. Διατηρούν όμως τη συλλογική τους μνήμη ως επί το πλείστον. Κι ας έχουν από πάνω τους τον Τούρκο δυνάστη. Εσείς εφήμερα ανθρωπάρια, που ο χρόνος σας τρώει τα σωθικά και τρέχετε απεγνωσμένα να τον προλάβετε, έχετε κάποια δικαιολογία;