Του Αλέκου Μιχαηλίδη
Όλα για σένα, κούκλα μου,
θα μου τα φας, μπαμπέσα.
Τι αξίζουν τα παλάτια και τα κάστρα
μπρος στα μάτια σου, τσιγγάνα ξελογιάστρα;
ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ
Και ξανά προς τη δόξα τραβά ο Έσπεν Μπαρθ Άιντα. Ως ελκυστικό προορισμό για να επενδύσει κανείς κεφάλαια χαρακτήρισε την Κύπρο μετά τη λύση σε πρόσφατες δηλώσεις του. Αγνοώντας επιδεικτικά τις πληγές του κυπριακού λαού, ο Ειδικός Σύμβουλος του ΓΓ του ΟΗΕ δήλωσε πως «σημαντικοί διεθνείς επενδυτές ενδιαφέρονται για την Κύπρο», βάζοντας ακόμα ένα τούβλο στον τοίχο της υποβάθμισης, όχι μόνο του Κυπριακού, αλλά και της νοημοσύνης μας.
Ο κ. Άιντα, φυσικά, βαδίζει στα χνάρια των προκατόχων του. Δεν αποφεύγει να υπενθυμίζει πως η Κύπρος, την επαύριον της «λύσης», δεν θα γίνει ούτε Ελβετία ούτε Σιγκαπούρη, μα θα παραμείνει σκλάβα σε βιτρίνα εμπορίου λευκής σαρκός. Δεν γνωρίζουμε αν ακούγεται «απορριπτικό», αλλά αν η «λύση» για την οποίαν εργάζεται ο κ. Άιντα, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και ο Μουσταφά Ακιντζί (ή δεν θέλουν το ίδιο;) θέλει να επικυρώσει την Κύπρο ως «πουτάνα της Μεσογείου» (όσο σκληρό κι αν ακούγεται), τότε να μας λείπει.
Διότι, «η διεθνής στήριξη για τη διαδικασία που λαμβάνει χώρα εδώ», όπως είπε ο κ. Άιντα, ακόμα κι αν είναι «ισχυρότερη από ποτέ», παραμένει στήριξη στη «διαδικασία» και όχι στο δίκαιο του κυπριακού λαού. Δεν είναι στήριξη στην απαίτηση της Κύπρου για τερματισμό της κατοχής, αλλά στήριξη για τη δημιουργία ενός «Χονγκ Κονγκ» (είτε της Τουρκίας είτε επενδυτών του «ιδιωτικού τομέα»), πράγμα που διαφαίνεται από τις δηλώσεις του Έσπεν Μπαρθ Άιντα.
Παράλληλα, σημείωσε πως «γίνεται σοβαρή δουλειά» τόσο από τις αρμόδιες Τεχνικές Επιτροπές, όσο και από την Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ, την ΕΕ για τη χρηματοδότηση της «λύσης», προσθέτοντας ότι ήδη υπάρχουν συζητήσεις με σημαντικούς επενδυτές από τον ιδιωτικό τομέα, οι οποίοι έχουν εκφράσει ενδιαφέρον να συνεισφέρουν στην οικονομική πτυχή της λύσης. Ως αφελείς, ακόμα να αντιληφθούμε αν οι «κροίσοι» θα επενδύσουν για τη «λύση» ή μετά τη «λύση» ή και τα δύο. Πάντως, το σίγουρο είναι πως η Κύπρος θα είναι η νέα Ελβετία (ή, τέλος πάντων, ένα νέο Γιβραλτάρ της Τουρκίας).
Ο πάντα χαμογελαστός αξιωματούχος του ΟΗΕ, πουλώντας την «ελπίδα» και το «όραμα», ανέφερε πως αυτό που πρέπει να κάνουν τώρα οι «Κύπριοι ηγέτες» (ούτε ο ΟΗΕ δεν μιλά για ΚΔ πλέον) είναι «να πλασάρουν την ιστορία» μιας επανενωμένης Κύπρου που, αν συμβεί, θα αποτελεί έναν ελκυστικό προορισμό για να επενδύσει κανείς κεφάλαια. Απλούστερα, κάλεσε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και τον κατοχικό ηγέτη να βγάλουν την Κύπρο σε «δημοπρασία», σαν σκλάβα στις νότιες ΗΠΑ τον 19ο αιώνα. Ακόμα να κατανοήσει ο Έσπεν Μπαρθ Άιντα πως η κατοχή δεν εξαγοράζεται, πως ο λαός δεν δωροδοκείται. Ακόμα να αντιληφθεί πως η Κύπρος που θέλουμε και δικαιούμαστε δεν είναι ημιαυτόνομο τουριστικό θέρετρο με καρτέλ και developers (αυτό για την Αμμόχωστο). Η Κύπρος που θέλουμε είναι ένα νησί πραγματικά ελεύθερο, με ελεύθερους ανθρώπους, που πραγματικά θα ζουν σε ειρήνη (σε κανονική, όχι με φυλετικές ζώνες και κρατίδια), που πραγματικά θα μπορέσουν να χαράξουν το δικό τους μέλλον. Χωρίς επενδυτές. Χωρίς μετοχές. «Τζιαι τρώμεν πέτρες των βουνών αν δεν έσιει να φάμεν».
