Του Αλέκου Μιχαηλίδη
Έγραφε σήμερα η Σάβια Ορφανίδου, μέλος του ΠΓ του ΔΗΣΥ, σε έντυπα και διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης: «Η Τουρκία έχει πολλά ανοικτά μέτωπα: Ισλαμικό κράτος, Κουρδικό, Ιράν. Δυστυχώς, η πολιτική των μηδενικών προβλημάτων του Νταβούτογλου δεν αποδίδει μέχρι στιγμής. Συνεπώς, με τόσα σοβαρά άλυτα προβλήματα στην περιοχή, γιατί να συμφέρει στην Τουρκία να κρατά ακόμη ένα; Από την άλλη, για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες τα εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας φαίνεται να συμβαδίζουν με τα δικά μας. Και όχι τυχαία», για να επιβεβαιώσει το προφανές: Οι υποστηρικτές του δόγματος «λύση να ’ναι κι ό,τι να ’ναι» θα αρχίσουν να λένε ότι πετάει ο γάιδαρος, προκειμένου να πείσουν τον κόσμο ότι η λύση ή η «λύση» είναι έξω απ’ την πόρτα μας και εμείς θα φταίμε αν δεν της ανοίξουμε.
Ομολογούμε πως δεν έχουμε οποιοδήποτε προσωπικό σύμπλεγμα με τη Σάβια Ορφανίδου, πέραν του ότι είναι υψηλά ιστάμενη στο κυβερνών κόμμα και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να δέχεται κριτική για δημόσιες τοποθετήσεις της. Αλλά είναι δυνατόν να χρησιμοποιούν (γιατί το κάνουν κι άλλοι) τη ρητορική του ίδιου του τουρκικού φασιστικού καθεστώτος περί «λύσης» του Κυπριακού και περί «θέλησης» της Τουρκίας; Κι όμως, είναι. Σαφώς, η κ. Ορφανίδου δεν έγραψε το κείμενο για να πει μόνο ότι η Τουρκία θέλει λύση.
Συνεχίζει λέγοντας ότι η «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία» προκρίνεται από όλα τα ψηφίσματα του ΣΑ από το 1977 μέχρι σήμερα, ενώ η «πολιτική ισότητα» και ο «συνεταιρισμός» με τους Τ/κ «πηγάζει από το ίδιο το σύνταγμα του ’60», συνεπώς, όπως αναφέρει, «καιρός να προσπεράσουμε τα αυτονόητα και να κάνουμε ένα νηφάλιο διάλογο αναφορικά με το τι ακριβώς σημαίνει αυτή η μορφή λύσης». Ποια είναι τα «αυτονόητα» και ποιες οι «στερεότυπες αντιλήψεις» δεν καταλάβαμε, αλήθεια.
«Λένε κάποιοι ότι με τη λύση του Κυπριακού θα καταργηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία. Πρώτον, ο μόνος τρόπος για να υπάρξει λύση είναι μέσω της μετεξέλιξης της ΚΔ σε ομόσπονδο κράτος, καθώς η ΚΔ θα παραμείνει μέλος της ΕΕ και των ΗΕ. Δεύτερον, θα απαγορεύεται ρητώς οποιαδήποτε μορφή διχοτόμησης ή απόσχισης. Τρίτον, δεν θα ανακαλύψουμε τον τροχό!» Η Σάβια Ορφανίδου, για να υποστηρίξει το συγκεκριμένο απόσπασμα, χρησιμοποιεί ως παραδείγματα τη δημιουργία της Ρωσίας από την ΕΣΣΔ και την επανένωση της Γερμανίας «μετά από χρόνια ψυχρού πολέμου». Με κάθε σεβασμό στο πρόσωπο της αρθρογράφου, τα παραδείγματα είναι ατυχή. Ούτε στην ΕΣΣΔ έγινε εισβολή ούτε ο διαχωρισμός σε Ανατολική και Δυτική Γερμανία ήταν αποτέλεσμα εισβολής, αλλά συνεννόησης μεταξύ Ανατολικού μπλοκ και Δύσης το 1945.
«Και τέταρτον και πιο σημαντικό, δεν υπάρχει λογική στο να θέλουν οι ΤΚ να δημιουργήσουν πρόβλημα μετά τη λύση», διακηρύττει καλοπροαίρετα η αρθρογράφος, για να ολοκληρώσει τη σκέψη της αναφέροντας ότι «το 1963, δώσαμε εύλογους λόγους στους ΤΚ να μη μας εμπιστεύονται». Σοβαρά; Δεν είναι, άραγε, καιρός τώρα που κι η Τουρκία θέλει «λύση» (sic) να σταματήσουμε να αγνοούμε και την ιστορική αλήθεια; Λέμε τώρα…
Πάντως, είναι απορίας άξιο το τι θεωρούμε «λύση» και, προπαντών, τι θεωρεί η Τουρκία «λύση», για να μπορούμε να γράφουμε, εμείς οι Ε/κ, πως «τα εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας φαίνεται να συμβαδίζουν με τα δικά μας». Είναι επίσης απορίας άξιο, επαναλαμβάνουμε, ποιες είναι οι στερεότυπες αντιλήψεις στο Κυπριακό. Γι’ αυτό, άλλωστε, έγραψε η Σάβια Ορφανίδου. Το ότι με τη «λύση» που προκρίνουν οι διαπραγματεύσεις θα καταργηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία είναι στερεότυπη αντίληψη ή το ότι στηριζόμαστε σε «συμφωνίες υψηλού επιπέδου» τόσων ετών κι ούτε πως στην περιοχή επικρατεί… χαμός; Ή είναι στερεότυπη αντίληψη το ότι υπάρχει η πιθανότητα οι Τ/κ να δημιουργήσουν πρόβλημα μετά τη λύση, όπως δημιούργησαν το 1963, το 1964, όπως δημιούργησαν το 1983 (ή ο Ντενκτάς δεν είναι Ακιντζί;), όπως δημιουργούν όσοι απολαμβάνουν τα «οφέλη» της τουρκικής κατοχής; Ή, άραγε, ο Ακιντζί δεν δημιουργεί προβλήματα, πριν καν υπάρξει σχέδιο λύσης, επαναφέροντας τουρκικές αξιώσεις επί τραπέζης; Ιδού η απορία: Τι είναι στερεότυπη αντίληψη στο Κυπριακό;
«Δεν θέλουμε Τουρκικές εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα. Και καλά κάνουμε. Θα ήταν πολιτική αυτοκτονία για τον όποιον ΕΚ ηγέτη να θέσει ενώπιον του λαού σχέδιο με αυτά τα χαρακτηριστικά». Επομένως, η Τουρκία δεν θέλει λύση, με τη σαφή έννοια του όρου «λύση». Προχθές δεν απαιτούσε μεταβατική περίοδο εγγυήσεων; Δικαιούται να απαντήσει η Σάβια Ορφανίδου. Αλλά όχι και να πετάμε «αναλύσεις», επειδή «προσεγγίζουμε το όλο θέμα με σοβαρότητα, ρεαλισμό και συγκρατημένη αισιοδοξία». Και, προφανώς, προτού προωθήσουμε την πολιτική ανάλυση του Ερντογάν, του Νταβούτογλου, της Άγκυρας περί «λύσης», καλό θα ήταν να ξεκαθαρίζαμε τι εννοούμε «λύση» και τι «στερεότυπες αντιλήψεις», ειδικά κιόλας μια μέρα μετά την κηδεία του εξάμηνου Ανδρέα και της οικογένειάς του από το κατεχόμενο Τραχώνι Κυθρέας…
