Της Ελευθερίας Παλληκαρίδου
Μας διαλύεις όσα χτίσαμε με ψέματα
και μας σνομπάρεις μ’ ένα βλέμμα ξεφτισμένο,
θα ‘νιωθες όμορφα αν βάζαμε τα κλάματα
όμως, αγόρι μου, σε έχουμε γραμμένο.
ΤΡΥΠΕΣ
Συμφώνησαν ότι διαφωνούν, ο Ακιντζί επιμένει σε παρεκκλίσεις, όμως έπρεπε να εκτονωθεί το κλίμα που πυροδοτήθηκε τις τελευταίες μέρες. Πυροδοτήθηκε, προφανώς, μετά τις δηλώσεις του Μουσταφά Ακιντζί, όμως εμείς, πανηγυρίζουμε επειδή το δείπνο στο Chateau Status, στη νεκρή ζώνη, αποτελεί εξαιρετική κίνηση από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Κι ύστερα, θα φταίνε οι κακοί Ελληνοκύπριοι, επειδή δεν συντηρούν το μομέντουμ και κινδυνολογούν, αποδομώντας τον Ακιντζί, που, αν μη τι άλλο, δέχτηκε να πάει στο δείπνο. Μεγάλη υπόθεση. Να έμενε νηστικός ο άνθρωπος;
Λίγη ώρα πριν το δείπνο, παρεμπιπτόντως, ο κατοχικός ηγέτης (κατοχικός;) επέμεινε, όπως αναφέρει σημερινό δημοσίευμα του Φιλελευθέρου, σε μόνιμες παρεκκλίσεις από το κοινοτικό κεκτημένο και στη διασφάλιση ότι στο τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος θα υπάρχει (τ/κ) πλειοψηφία πληθυσμού και περιουσιών. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης διαφώνησε, αλλά ο Έσπεν Μπαρθ Άιντα, αφού παρακολούθησε τις συζητήσεις, παρουσιάσθηκε ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα. Που σου νέφκω πού πάεις, με λίγα λόγια.
Εν πάση περιπτώσει, όπως ξεκάθαρα δήλωσε ο ειδικός απεσταλμένος του ΓΓ του ΟΗΕ, «οι δύο ηγέτες συνέχισαν τη συζήτηση σε εκκρεμούντα ζητήματα και έχοντας επίγνωση της ανάγκης να αξιοποιήσουν την υπάρχουσα δυναμική, είχαν μια εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων για τα υπόλοιπα θέματα στα οποία καταγράφονται διαφορές και έδωσαν οδηγίες στους διαπραγματευτές για το πως θα συνεχίσουν». Ειλικρινά, απορούμε γιατί είναι αναγκαίο να κάνει δηλώσεις ο Άιντα μετά από κάθε συνάντηση Αναστασιάδη-Ακιντζί. Τι συντηρεί με τόση εποικοδομητική ασάφεια; Το κλίμα; Ποιο κλίμα;
Να σημειώσουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι τα δείπνα στη νεκρή ζώνη (ούτως ή άλλως εμείς την παραχωρήσαμε στον ΟΗΕ), εφόσον έγινε αποδεχτό κιόλας το ότι ο Ακιντζί είναι ισότιμος με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας (ή δεν έγινε;). Όμως, δεν είναι δυνατόν να μας πλασάρουν τα δείπνα και τα κρασιά ως θετική εξέλιξη στις διαπραγματεύσεις, ειδικά όταν ο «συνομιλητής» μας παραμένει αδιάλλακτος σε εξαιρετικά σημαντικά ζητήματα. Και να θυμώνουν επειδή «είμαστε μίζεροι» και βλέπουμε το ποτήρι μισοάδειο. Λες και συζητάμε για το αν μας αρέσουν οι φακές σούπα ή μουτζέντρα.
Δεν είναι επίσης δυνατόν, να προβάλλεται σαν φαντασμαγορική τελετή βραβείων Όσκαρ το ότι δείπνησαν σαν φίλοι στο Chateau Status, λες κι αυτό είναι το βάλσαμο στην πληγή των Κυπρίων. Σαν το Ριάλτο, τη Λήδρας, το Μπουγιούκ Χαν, τον Οθέλλο. Δεν είναι βέβαια δυνατόν, να κατακλύζουν τα κοινωνικά δίκτυα πανηγυρικές τοποθετήσεις από λογικούς (;) ανθρώπους, που σε λίγο θα μας πουν ότι Αναστασιάδης και Ακιντζί ήπιαν κρασί από το ίδιο ποτήρι στην υγειά της ευτυχίας τους, είπαν και «τσιν-τσιν» κι αυτό είναι που θα οδηγήσει στη λύση, ας μην τα «βάφουμε μαύρα» επειδή ο Μουσταφά επιμένει σε 2-3 πολύ πολύ μικρά ζητήματα. Πόσον άρτο και θέαμα θα ταΐσουν στον λαό, προκειμένου να πείσουν τον εαυτό τους ότι όλα πάνε καλά; Φτάνει επιπόλαιους χαριεντισμούς. Φτάνει χαζοχαρούμενες δηλώσεις. Φτάνει δείπνα και τσουγκρίσματα επί τόσων πτωμάτων. Καλά κρασιά…
