Νιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα.
Πολλά κεφάλια θα σπάσουν.
Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

Ανήμερα της επετείου ανακήρυξης του ψευδοκράτους, αποφασίσαμε, σαν διαδικτυακή ομάδα Γαλατικό Χωριό, να παρέμβουμε στα οδοφράγματα του Αγίου Δομετίου (ανοιχτό από το 2003) και της οδού Λήδρας (ανοιχτό από το 2007) και με κείμενό μας να καταθέσουμε τη δική μας άποψη, στους συμπατριώτες μας αλλά και στους ξένους που επισκέπτονται τα κατεχόμενα εδάφη, όσον αφορά τη 15η Νοεμβρίου 1983.

Στο οδόφραγμα του Αγίου Δομετίου βρεθήκαμε μπροστά σε μια τεράστια έκπληξη, ικανή να μας προσγειώσει στο βάρβαρο σήμερα της κυπριακής πραγματικότητας. Σαν πολίτες αυτού του τόπου, θεωρήσαμε αναφαίρετο δικαίωμά μας να σταθούμε σε ένα «ελεύθερο» κομμάτι της Λευκωσίας και να προσφέρουμε στον διάλογο (άλλωστε, αυτό κάνει η ομάδα μας) για το πρόβλημα που καταδυναστεύει τον τόπο και τον λαό μας. Να σημειώσουμε ότι σε καμιά περίπτωση δεν ήμασταν επιθετικοί ούτε φυσικά η ανακοίνωσή μας προκαλούσε οποιονδήποτε, παρά μόνο καθιστούσε σαφές ότι η νομιμοποίηση του ψευδοκράτους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εδραίωση της κατοχής, στην οριστική διχοτόμηση του νησιού, με την Τουρκία κυρίαρχη στον βορρά και συγκυρίαρχη στον νότο.

Η Αστυνομία Κύπρου, όμως, είχε την άποψη ότι κάτι τέτοιο, το δικαίωμά μας δηλαδή να παρέμβουμε σε έναν δημόσιο δρόμο της Λευκωσίας, αποτελούσε παράνομη πράξη. Μετά από μια έξαλλη αντίδρασή τους, επειδή θεωρήσαμε απόλυτα φυσιολογικό να μοιράσουμε το κείμενο, κάτι το οποίο αρχίσαμε να κάνουμε, οι αστυνομικοί μας διέταξαν να περιμένουμε, ούτως ώστε να διαβουλευθούν και να πάρουν την άδεια των ανωτέρων τους. Μετά από μισή περίπου ώρα (και ενώ ο ένας εκ των παρόντων αστυνομικών μας είπε πως «επιτρέπεται» να μοιράσουμε το φυλλάδιο της ανακοίνωσης του Γ.Χ.), δύο αστυνομικοί μας είπαν το αναμενόμενο (υπό τις περιστάσεις) «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ», ενώ απαίτησαν να δώσουμε και τα στοιχεία της ταυτότητάς μας, ούτως ώστε να ξέρουν πού να αποταθούν αν κάποιος (εκ των 2-3 που προλάβαμε να δώσουμε το έντυπο;) παραπονεθεί για μια ανακοίνωση που διαδήλωνε το λογικό: την παρανομία της ανακήρυξης του ψευδοκράτους, τον τερματισμό της κατοχής, ενώ διερωτάτο τι δουλειά είχε ο Τούρκος πρωθυπουργός, Αχμέτ Νταβούτογλου, στην κατεχόμενη γη μας.

Αλήθεια, ποιος νόμος απαγορεύει σε μια ομάδα πολιτών, ανήμερα της επετείου ανακήρυξης της «ΤΔΒΚ», να έρθει σε διάλογο με άλλους πολίτες και να παρέμβει εναντίον της κατοχής –πού αλλού– μπροστά στα οδοφράγματα της κατοχής; Ποιες ανώτερες εντολές «ανάγκασαν» την Αστυνομία της Κυπριακής Δημοκρατίας να μας απομακρύνει από δημόσιο χώρο, απαιτώντας κιόλας τα στοιχεία μας; Διερωτόμαστε. Διερωτόμαστε, γιατί αποτελεί παραλογισμό όλη αυτή η «απόκρυψη» της κατοχής, μήπως και παραπονεθεί ο οποιοσδήποτε. Διερωτόμαστε, γιατί είναι απολύτως λογική, 41 χρόνια μετά την παράνομη τουρκική εισβολή και 32 μετά την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους, η οποιαδήποτε δημοκρατική αντικατοχική κινητοποίηση, ειδικά ενώπιον των τουρκικών κατοχικών δυνάμεων ασφαλείας. Δεν μας σταματούν. «Χρόνια σκλαβκιές ατέλειωτες, τον πάτσον τζιαι τον κλώτσον τους, εμείς τζειαμαί, ελιές τζιαι τερατσιές πάνω στον ρότσον τους».

Δ.Ο. Γαλατικό Χωριό

16 Νοεμβρίου 2015