Του Ανδρέα Γεωργιάδη*

DİRİ DİRİ GÖMMÜŞLER: Τους θάψανε ολοζώντανους… Αυτός ήταν ο τίτλος του πρωτοσέλιδου της τουρκοκυπριακής εφημερίδας «Αφρίκα», της προηγουμένης εβδομάδος… Κατά τη διάρκεια της εισβολής, τάφησαν ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟΙ Έλληνες αιχμάλωτοι πολέμου από τους Τούρκους εισβολείς, όταν μεταφέρθηκαν στα Άδανα από τον τουρκικό στρατό κατοχής…

Η μαρτυρία και κατάθεση αυτή από έναν Τ/Κ, φανερώνει για ακόμη μία φορά τη βαρβαρότητα και την κτηνωδία του τουρκικού κράτους, που επιδόθηκε σε μαζικές σφαγές, εθνοκάθαρση και δολοφονία χιλιάδων Ελλήνων της Κύπρου που σταθήκαν στο διάβα του… Μαρτυρεί και δηλοί την κτηνωδία του Τούρκου κατακτητή και τη δίψα για αίμα που έχει ο τουρκικός στρατός… Για ακόμη μία φορά αποκαλύπτεται ό,τι φρικτότερο θα μπορούσε να είχε αποκαλυφθεί εν σχέσει με τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε ο Αττίλας του ’74… Μετά τους βιασμούς, τις δολοφονίες αμάχων και παιδιών, τη σύληση και βεβήλωση των εκκλησιών μας και την κλοπή των πανάρχαιων ελληνικών μας εδαφών, έρχεται να προστεθεί και αυτό το φρικώδες τερατούργημα των Τούρκων… Δεν το χωρεί ανθρώπου νους! Να θάψουν ζωντανούς αιχμαλώτους πολέμου… μάλιστα να λέει η μαρτυρία ότι τους έθαψαν στην όχθη ενός ποταμού όπου «θα σκεπάσει [το νερό] αυτούς και δεν θα μπορέσουν να βρουν τα ίχνη τους»…

Ποιός νοήμων άνθρωπος, από οποιαδήποτε περιοχή του πλανήτη και αν προέρχεται μπορεί, διαβάζοντας το πιο πάνω, να θεωρήσει ότι εμείς σήμερα μπορούμε να συνομιλούμε επί ίσοις όροις μαζί με την Τουρκία, η οποία είναι αυτή που έπραξε το επαίσχυντο έγκλημα;

Κι όμως… Ίδιον της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), αποτελεί η εθελοτυφλία και η δουλοφροσύνη προς τους κατακτητές… Είναι πιο πιασάρικη η «πολιτική ανάλυση» του τύπου: «Ο Ερντογάν δεν είναι ούτε Κεμάλ, ούτε Ετζεβίτ, ούτε Εβρέν», παρά τα γραπτά και τα λόγια του αειμνήστου δασκάλου του Γένους, Νεοκλή Σαρρή: «Η Τουρκία δεν έχει ιστορία, έχει μόνον ποινικό μητρώο»… Πώς μπορούμε εμείς σήμερα να παρακαθόμαστε σε συνομιλίες για λύση του κυπριακού, με μια φοβική αντίληψη του «Ἆρον ἆρον λῦσον αὐτόν»; Το πιο πάνω είναι ατράνταχτη μαρτυρία του ότι η Τουρκία στην Κύπρο ήρθε να επιβάλει με τα όποια μέσα την κυριαρχία και τη στρατιωτική της ισχύ, μη υπολογίζοντας ούτε ανθρώπινες ζωές, ούτε παιδιά, ούτε νέους, ούτε γέρους, ούτε γυναίκες…

Κι εμείς τι κάνουμε επ’ αυτού; Αντί να εφορμούμε επί όλων των επισήμων διεθνών βημάτων, αντί να οργώνουμε την υφήλιο, αντί κυριολεκτικά να μην αφήνουμε σε χλωρό κλαδί την Τουρκία, αντί να τη σφυροκοπούμε και να την πολεμούμε ανηλεώς με το διεθνές δίκαιο από το πρωί μέχρι τη νύχτα και να θέτουμε προ των ευθυνών τους το σύνολο της τουρκικής στρατογραφειοκρατίας και του βαθέως κράτους εν σχέσει με τα εγκλήματα πολέμου τα οποία εδίεπραξαν, ερχόμαστε και ακολουθούμε μια πολιτική «κατευνασμού» απέναντί της, όμοια αυτής των Τσάμπερλεϊν και Νταλαντιέ απέναντι στον Χίτλερ, που οδήγησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στις πιο πάνω οικτρές για το μέλλον μας διαπιστώσεις, έρχεται να προστεθεί και μια άλλη απίστευτης εθνικής αλλοφροσύνης πράξη, η οποία συνεχίζει μια πεπατημένη που ξεκίνησε πέρυσι το καλοκαίρι, στο αρχαίο Ελληνικό θέατρο της Σαλαμίνας, στο βασίλειο που διαφέντευε ο βασιλιάς Τεύκρος… Αποφασίσθηκε λέει, τη συνεργεία του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, του Εθνικού Θεάτρου και του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου, να ανέβει η «Αντιγόνη» του μεγάλου τραγικού μας, του Σοφοκλέους, στο τουρκοκρατούμενο θέατρο της Σαλαμίνος, παρουσία των δύο «ηγετών», Αναστασιάδη και Ακιντζί, βέβαια πάντοτε κάτωθεν του αγρύπνου οφθαλμού των Μεχμετσίκ και του τουρκικού μισοφέγγαρου… Και θα εμφανιστούν οι δικοί μας ηθοποιοί, ενώπιον του εγκάθετου από τον Ερντογάν Αττιλάρχη, Μουσταφά Ακιντζί, ενώπιον του εκπροσώπου του πιο αδίστακτου στρατιωτικού καθεστώτος, να ερμηνεύσουν την «Αντιγόνη», έναν ρόλο αντίστασης και πατριωτισμού, έναν χαρακτήρα σύμβολο, που παρακούει τις εντολές του τυράννου Κρέοντος, και θάπτει τους νεκρούς της, όπως το έθιμο προστάζει… Θα δεχτούμε εμείς να ανέβει αυτή η παράσταση-σύμβολο αντίστασης στην τουρκοκρατούμενη Σαλαμίνα; Θα δεχτούμε να ταφεί ολοζώντανη η σημασία της Αντιγόνης στη Σαλαμίνα από τους Τούρκους κατακτητές;

Ας δούμε τι λέει η Αντιγόνη στην αδελφή της Ισμήνη:

Οὔτ᾽ ἂν κελεύσαιμ᾽ οὔτ᾽ ἄν, εἰ θέλοις ἔτι
πράσσειν, ἐμοῦ γ᾽ ἂν ἡδέως δρῴης μέτα.
ἀλλ᾽ ἴσθ᾽ ὁποῖά σοι δοκεῖ, κεῖνον δ᾽ ἐγὼ
θάψω· […] σοὶ δ᾽, εἰ δοκεῖ,
τὰ τῶν θεῶν ἔντιμ᾽ ἀτιμάσασ᾽ ἔχε.

Και μεταφέροντάς το στα νέα Ελληνικά:

Δε θα σε παρακαλέσω κι ούτε δέχομαι, και να το θέλεις, τώρα δεν το θέλω εγώ. Εσύ κάνε όπως νομίζεις, εγώ θα τον θάψω. Και θα το κάνω έστω κι αν είναι να πεθάνω. […] Σύ αν το θες περιφρονείς τα όσια και τα ιερά.

Και η Αντιγόνη μας λέει: Σείς αν το θέλετε, περιφρονείτε τα όσια και τα ιερά…

Λοιπόν, το θέλουμε;

*Αθήνα, 10/7/2016