Του Αλέκου Μιχαηλίδη
Στρατηγική με τακτικούς ελιγμούς είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για τη νίκη.
Τακτικοί ελιγμοί χωρίς στρατηγική, είναι ο θόρυβος πριν την ήττα.
ΣΟΥΝ ΤΖΟΥ (Για τον «οδυνηρό συμβιβασμό»)
Αφού διαφάνηκε ότι ο Μπαν Κι Μουν αγνοεί παντελώς τα τουρκικά εμπόδια για «λύση μέχρι το τέλος του έτους» και αφού πέρασε στο επίπεδο των «photo opportunities», έπρεπε κάποιος να βάλει τα πράγματα στη «θέση» τους. Και αυτόν τον ρόλο έπαιξε ο Μουσταφά Ακιντζί, ο οποίος μετά το ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη και τη συνάντηση με τον νεοσουλτάνο Ταγίπ Ερντογάν φρεσκάρισε (φαίνεται) ακόμα περισσότερο τις γραμμές του.
Όπως είπε, συντηρώντας το καλό (;) κλίμα και στέλνοντας μηνύματα στους «πιστούς» του στην ελεύθερη Κύπρο, «εάν οι ε/κ συνεχίζουν να επιμένουν ότι δεν χρειάζονται εγγυήσεις, καθώς η Κύπρος είναι μέλος της ΕΕ, εμείς θα πούμε όχι». Ο απορριπτικός. Φυσικά, εκείνο που έμεινε ήταν η φωτογραφία με τα χαμόγελα του Προέδρου Αναστασιάδη, του Γ.Γ. του ΟΗΕ και του Μουσταφά Ακιντζί, αφού πρέπει να επικεντρωθούμε «στην ουσία». Ο εκπρόσωπος της κατοχής στο Μοντ Πελεράν, έδειξε από την αρχή τις προθέσεις του, ακόμα και αν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης μοιάζει πολύ προσεκτικός στις κινήσεις του.
Βέβαια, γνωρίζοντας ότι δεν πρέπει να ναυαγήσει η προσπάθεια εξαιτίας του, ο Μουσταφά Ακιντζί όφειλε να δείξει διαλλακτικός και σημείωσε σε συνέντευξή του στο NewsTv: «Εάν πιστεύουμε ότι θα υπάρξει λύση χωρίς να δώσουμε σπιθαμή γης, τότε είναι ψέμα». Και όπως ήταν φυσικό, στην Κύπρο το μόνο που έλειψε ήταν τα πυροτεχνήματα. Την πρώτη μέρα των συνομιλιών για το Εδαφικό, ο κατοχικός ηγέτης μίλησε για «σπιθαμή γης» και στην τουρκοκρατούμενη Κύπρο φάνηκε θετικό σημείο για καλή αρχή. Ούτε πως η γραμμή φτάνει κατευθείαν από τον φασίστα ηγέτη της Τουρκίας και ούτε πως τα πάντα μοιάζουν σκοτεινά και παγωμένα, σαν το Μοντ Πελεράν.
Όση, λοιπόν, «αυτοπεποίθηση» και αν έχει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, όση «καλή τύχη» κι αν εύχεται η Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή στην Κύπρο, όση «δύναμη» κι αν του στέλνει ο Αβέρωφ Νεοφύτου, εκείνο που καλύπτει τη μαγευτική τοποθεσία του ελβετικού θέρετρου, από το οποίο (υπενθυμίζουμε) κρέμονται και οι 200.000 πρόσφυγες και ολόκληρος ο κυπριακός Ελληνισμός, είναι η ομίχλη της τουρκικής βουλιμίας, την οποία κουβαλά ανεξίτηλη εκεί ο «διαλλακτικός» Μουσταφά Ακιντζί. Ακόμα, εν τέλει, κι αν η «αλήθεια» βρίσκεται πίσω από τις κλειστές πόρτες και όχι μπροστά στις κάμερες, είναι αναγκαίο να γνωστοποιηθεί στον εκπρόσωπο του Ερντογάν πως η «σπιθαμή γης» που υποσχέθηκε, εμμέσως πλην σαφώς στους Ελληνοκύπριους, δεν είναι αρκετή. Πως κάλλιο θα ήταν να μετρά τα λόγια του, ειδικά τούτες τις κρίσιμες μέρες, διότι ως γνωστόν και ενώ «αβόλετον τα πάθη μας ψυσιή να ξιστορήσει», εμείς κριτήρια ούτε στα εδάφη μας βάζουμε ούτε στην ασφάλειά μας ούτε στις ψυχές μας. «Εθέλαν μας ασύντυχους τζιαι κλειδοστομιασμένους», μα φτάνει, όσο μαγευτικά κι αν είναι στο Μοντ Πελεράν, μόνο το ΔΙΚΑΙΟ ευχόμαστε να προχωρήσει και όχι το αιωρούμενο «λύση τώρα». Ούτε στον μη απορριπτικό Ερντογάν ευχόμαστε να προχωρήσει ούτε στον φλύαρο και ξεκάθαρο Ακιντζί ούτε στον «οδυνηρό συμβιβασμό». Μόνο στο ΔΙΚΑΙΟ. Πρόεδρε Αναστασιάδη, tamam; Μια σπιθαμή;
Υ.Γ.: Παρεμπιπτόντως, την ώρα που ο Μουσταφά Ακιντζί υποσχόταν σπιθαμή γης, εγγυήσεις και πενταμερή διάσκεψη για την ασφάλειά μας (ίσιαλλαχ), ο κατεχόμενος Απόστολος Ανδρέας παραδιδόταν αναστηλωμένος και εν μέσω πανηγυρισμών στη Δικοινοτική Τεχνική Επιτροπή για την Πολιτιστική Κληρονομιά. Άραγε, αυτή η αναστηλωμένη σπιθαμή γης λευτερώθηκε; Δεν της φαίνεται. Διότι, ο Απόστολος Ανδρέας συνεχίζει (αναστηλωμένος) να ασφυκτιά κάτω από τις ορέξεις του κατοχικού στρατού, κάτω από τις απειλές του κατοχικού καθεστώτος. Με υπόνοιες αναστήλωσης και ελευθερίας, ούτε η Παναγία Σουμελά ανάσανε ούτε η Αγιά Σοφιά ούτε ο Απόστολος Ανδρέας ούτε η Αχειροποίητος του Καραβά ούτε η Αγία Μαρίνα της Γιαλούσας. Τελεία και παύλα.
