του Σιλουανού Νικολάου
Πριν λίγες μέρες ο κ.κ. πρόεδρος της Κ.Δ Νίκος Αναστασιάδης, βρέθηκε να παρακολουθεί θεατρική παράσταση μαζί με τον κατοχικό ηγέτη κ.κ. Ακκιντζί, στα πλαίσια της έναρξης των συνομιλιών. Από την άλλη αυτό μετέτρεψε εμάς σε θεατές ενός μάλλον θέατρο του παραλόγου. Η παράσταση «Προδόθηκα στα ελληνική, πληγώθηκα στα τούρκικα» είναι γραμμένη από Τ/κ και ουσιαστικά περιγράφει την πίκρα που ένιωσαν οι τ/κ και την πληγή(τι εννοείς πληγή) που είχαν οι ε/κ.
Εδώ βέβαια, αυτό που πρέπει να σημειωθεί, είναι πως η πράξη αυτή από μόνη της είναι προβληματική. Γινόμαστε και πάλι θεατές μιας παράλογης τακτικής εκ μέρους των ΜΜΕ, ΜΚΟ καθώς και της πολιτικής ηγεσίας, όπου προσπαθούν να πείσουν τον λαό πως το πρόβλημα έχει καταστεί δικοινοτικό, εξού βέβαια και η θέαση του θεάτρου με το χαρακτηριστικό τίτλο.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ένας από τους στόχους της πολιτικής της Τουρκίας ήταν να δημιουργηθεί ένα κλίμα έχθρας μεταξύ των ανθρώπων της Κύπρου (εκμεταλλευόμενοι του μουσουλμάνους στο νησί) και έτσι ακόμα και πριν την εισβολή να προωθήσει το πρόβλημα ως δήθεν δικοινοτική διαφορά. Αρχής γενομένου οι συνομιλίες Ντεκτάς – Κληρίδη.
Συμπεραίνουμε λοιπόν, πως για ακόμη μια φορά και παραβλέποντας την επιλογή του λαού (βλέπε δημοψήφισμα 2004), η πολιτική μας ηγεσία καθώς και η «διανόηση» του τόπου, πορεύονται κορδωμένοι προς μία οδό: την έμμεση ή άμεση αναγνώριση του ψευδοκράτους και την αναγωγή του κυπριακού προβλήματος (εισβολής και παράνομης συνεχιζόμενης κατοχής) σε δικοινοτική σύγκρουση. Και εκτός αυτού, η όλη προσπάθεια συντελείται σε ένα αν μη τι άλλω σουρεάλ κλίμα με μπαλόνια, λουλούδια, θέατρα και ζιβανίες και συν τοις άλλοις άνοιγμα των οδοφραγμάτων (ναι αυτών που έχουν τουρκικά στρατεύματα) λες και το κυπριακό ξαφνικά μετετράπη σε μια χαρούμενη παιδική γιορτή, όπου με τέτοιοι είδους πράξεις, θα ξεχάσουμε τους αγνοούμενους, τους πρόσφυγες, τα κατεχόμενα σπίτια μας και μαζί χέρι-χέρι θα πορευτούμε προς ένα νέο μέλλον γεμάτο χρώματα και λουλούδια.
Εν κατακλείδι, καταλαβαίνει κανείς πως όλο αυτό το θέατρο που παρακολουθούμε, έχει ως άμεσο στόχο την νομιμοποίηση του ψευδοκράτους, τη λύση του κυπριακού στη βάση της ΔΔΟ και ως εκ τούτου την εξυπηρέτηση των τουρκικών συμφερόντων.
Εάν λοιπόν το ψευδοκράτος γίνει συνιστόν κρατίδιο (δηλαδή αν περάσει η υπό συζήτηση λύση) αυτομάτως η Τουρκία δεν θα ελέγχει απλά μια παράνομη αποσχιστική οντότητα αλλά θα ελέγχει ένα νόμιμο κρατίδιο που θα έχει νόμιμη κυριαρχία στον βορρά της νήσου και συγκυριαρχία στον Νότο. Είναι από τους βασικούς λόγους που δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε την λογική υποστήριξης των παρούσων διαπραγματεύσεων.
