Του Αλέκου Μιχαηλίδη
Μες στα σύρματα κλεισμένοι, μα η καρδιά μας πάντα ορθή
πάντα ο ίδιος όρκος μένει, λευτεριά και προκοπή.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό.
ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
Τέσσερις μέρες «επίπονων» και «εντατικών» διαπραγματεύσεων στο Μοντ Πελεράν και το μοναδικό συμπέρασμα είναι πως οι θέσεις των Ελληνοκυπρίων επί των κριτηρίων του Εδαφικού καταγράφονται με μπλε μελάνι, ενώ των Τουρκοκυπρίων με κόκκινο. Ντεμοντέ. Αλλά αυτό μάθαμε τόσες μέρες, εκτός της τουρκικής αδιαλλαξίας και της απουσίας χαρτών από πλευράς θυτών. Ακόμα και η εφημερίδα Πολίτης που βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο (το τι έχει μέσα παραμένει άγνωστο) δημοσίευε σήμερα την απαισιοδοξία για «λευκό καπνό» στο ελβετικό θέρετρο.
Πάντως, την ώρα που δουλεύουν σκληρά οι διαπραγματευτές μας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο κατοχικός ηγέτης, ο ψευδοπρωθυπουργός, Χουσεϊν Οζγκιουργκιούν, μεταφέροντας δήλωση του Ταγίπ Ερντογάν (που «θέλει λύση») κάνει ξεκάθαρο ότι οι προσδοκίες τόσων μηνών κρίνονται παντελώς ανεδαφικές: «Η Μόρφου δεν μπορεί να δοθεί ποτέ». Βέβαια, η πιο πάνω δήλωση ποσώς ενδιαφέρει όσους «επένδυσαν» στην όποια λύση. Είναι δε έτοιμοι να παραχωρήσουν ακόμα και τη Λεμεσό προκειμένου να πάρουν τη ρεβάνς για παλιότερες ήττες τους.
Στο Μοντ Πελεράν, οι διεργασίες συνεχίζονται. Η τρίτη (9:11) και η τέταρτη (10.11) μέρα αφιερώθηκαν, αν όχι στην εκλογή Τραμπ, στο κατά πόσο θα εκδοθεί κοινό έγγραφο με τα κριτήρια των δύο πλευρών. Τι κοινό δηλαδή; Τα κριτήρια των Ε/κ, όπως είπαμε, θα καταγράφονται με μπλε μελάνι και των Τ/κ με κόκκινο. Το σίγουρο είναι πως υπάρχει μεγάλο χάσμα ανάμεσα στις δύο πλευρές και εκφράζουμε την εξής απορία: Γιατί ταξίδεψαν στην Ελβετία, αμφότεροι, εφόσον δεν υπήρχε καν μια «συγκλισούλα»; Τι θα διέρρεε αν έμεναν στην Κύπρο; Το ότι συμφωνούν στο ότι διαφωνούν; Δεν καταλαβαίνουν την κρισιμότητα των στιγμών;
Μάλλον δεν καταλαβαίνουν. Μάλλον θα θεωρούν πως άμα τη αφίξει τους στην Κύπρο, είτε στην Τύμπου είτε στη Λάρνακα, θα τους καρτερούν δεκάδες χιλιάδες υποστηρικτές με κόκκινα χαλιά και ανθοδέσμες. Δεν κατανοούν, ειδικά ο εκπρόσωπος του Ερντογάν στο Μοντ Πελεράν, πως τα εδάφη δεν προσφέρονται για ευκαιρίες ταξιδιών αναψυχής ή για photo opportunities. Δεν κατανοούν, ειδικά ο Ακιντζί, πως οι υποσχέσεις για πάρε-δώσε δεν ικανοποιούν μια κοινωνία που βρίσκεται συνεχώς σε ανασφάλεια και αβεβαιότητα κι ας λέει ο Σερντάρ Ντενκτάς, σε πλήρη ευθυγράμμιση με τους υποστηρικτές της ΔΔΟ, πως «δεν υπάρχει πολιτική ισότητα. Δεν είναι ξεκάθαρο πώς θα γίνει ο διαμοιρασμός της κυριαρχίας και τώρα μιλούν για εδαφικό και περιουσιακό».
Τέλος πάντων. Μερικές προτροπές. Ας μην εκδώσουν κοινή δήλωση. Ας μη μιλήσουν για πρόοδο και «καλό κλίμα». Ας μη δημοσιεύσουν φωτογραφίες από πλούσια δείπνα. Ας μη δημιουργήσουν ξανά προσδοκίες εκεί που δεν υπάρχουν. Ας μην χαμογελάσουν μπροστά σε κάμερες με ή χωρίς τον χαζοχαρούμενο Ειδικό Απεσταλμένο του ΓΓ του ΟΗΕ. Ας μη δώσουν τα χέρια και ας μην ορίσουν, βέβαια, ημερομηνία για πενταμερή, πολυμερή ή άλλη διάσκεψη, εφόσον οι χάρτες εκείνων που πρέπει να δώσουν είναι εκκωφαντικά απόντες. Ας μην υποσχεθούν «σκληρή δουλειά» και «εντατικοποιημένες διαπραγματεύσεις». Ας είναι για μια φορά φειδωλοί και σεμνοί. Η πλειοψηφία του κυπριακού Ελληνισμού δεν τρέχει ανέμελη στα λιβάδια της νεκρής ζώνης, δεν περιμένει τίποτα πια από το Μοντ Πελεράν και τους λαμπρούς διαπραγματευτές που παίζουν τα ρέστα τους. Ας μην βγάλουν καν λόγο. Διότι, μετά, δεν θα έχουν τίποτα να απαντήσουν στον 27άρη πρόσφυγα που θα τους ρωτά: «Το ειδικό καθεστώς της Καρπασίας θα με αφήνει να κολυμπήσω στη θάλασσα του πατέρα μου;» Δεν θα έχουν τίποτα να απαντήσουν στον εικοσάρη Μορφίτη. Δεν θα έχουν τίποτα να απαντήσουν στην 26άρα προσφυγοπούλα που θα τους ρωτά: «Η τουρκοκυπριακή διοίκηση της Κερύνειας θα μου επιτρέπει να φωτίσω ξανά το σπίτι της μάνας μου;». Ας κρατήσουν τα προσχήματα για πρώτη φορά. Ας λυπηθούν τους 200.000 πρόσφυγες, τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Ας επιστρέψουν σιωπηλά και με σκυμμένα τα κεφάλια. «Κι εσύ λαέ βασανισμένε μην ξεχνάς τον φασισμό…»
