Του Σιλουανού Νικολάου
Ακούσαμε προσφάτως από τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τους διάφορους ούτω καλούμενους «αγωνιστές της λύσης» να καταδικάζουν τα εγκαίνια του παράνομου τουρκικού αγωγού νερού που ενώνει Τουρκία με Κερύνεια. Κάποιοι βέβαια δεν έμειναν μέχρι εκεί, αλλά προχώρησαν και ένα βήμα παραπέρα, λέγοντάς μας: ξέρετε, μετά τη λύση, θα επωφεληθούμε όλοι από το νερό από την Τουρκία.
Το παράδοξο, βέβαια, είναι το γεγονός ότι ο ίδιος ο Ερντογάν αυτήν ακριβώς τη φράση είχε πει στα εγκαίνια του αγωγού, δηλαδή ότι αν το θέλουν οι Ε/κ, μπορούν να επωφεληθούν από τον αγωγό που απλόχερα η Τουρκία «δωρίζει» στο ψευδοκράτος.
Αυτό όμως που δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν ή δεν μπορούν να σκεφτούν αυτοί που έχουν την ίδια άποψη με τον νεοσουλτάνο (!), όσον αφορά τουλάχιστον τον αγωγό, είναι ότι τυχόν επίλυση του Κυπριακού και διατήρηση του παράνομου τουρκικού αγωγού δημιουργεί μόνιμη εξάρτηση ολόκληρης της Κύπρου από την Τουρκία. Για πάντα.
Είναι πραγματικά παράδοξο αυτό το γεγονός και κυρίως προβληματικό και άκρως επικίνδυνο. Να μας λένε δηλαδή, σάμπως και ανακάλυψαν την τασιινόπιττα, ότι ένα κακό θα μπορούσαμε να το μετατρέψουμε σε καλό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το κακό είναι ο αγωγός και η «λύση» το καλό που θα μετατρέψει τον αγωγό σε «όφελος» ολόκληρης της Κύπρου.
Αν το σκεφτεί κανένας λίγο πιο σοβαρά όμως, όλοι αυτοί προωθούν, θέλοντας και μη, τα στρατηγικά συμφέροντα της Τουρκίας στο νησί. Που δεν είναι άλλα από τη διατήρηση του στάτους κβο στα κατεχόμενα εδάφη μας, περαιτέρω εξάρτηση των κατεχομένων με την Τουρκία, αλλά και εξάρτηση ολόκληρης της Κύπρου σε μια μετά λύση εποχή, παγίωση των τετελεσμένων της εισβολής και της κατοχής και, τέλος, ισχυρή διατήρηση της παρουσίας της Τουρκίας τόσο στην Κύπρο, όσο και στην ευρύτερη περιοχή μας.
Το τραγελαφικό με αυτήν την υπόθεση είναι ότι όλοι αυτοί οι «αγωνιστές της λύσης» συνεχίζουν την ίδια πολιτική, δηλαδή να έχουν συναντήσεις με κατοχικούς ηγέτες και μάλιστα να κάνουν από κοινού εκδηλώσεις με αυτούς που διατηρούν την κατοχή και είναι πανέτοιμοι να την επεκτείνουν και στις ελεύθερες περιοχές.
Είναι τραγικά και παντελώς άλογα αυτά που βιώνουμε σήμερα ως κυπριακή κοινωνία. Τόσο όσον αφορά τις εξελίξεις στο Κυπριακό, όσο και γενικότερα τον πολιτικό βίο. Οι πλείστοι πολιτικοί, όταν αναφέρονται στο Κυπριακό, νομίζει κανείς ότι δεν έχουν ιδέα για το πρόβλημα. Ο λόγος που εκφράζουν δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα, συνήθως εκφράζουν ευχολόγια και στηρίζονται πάντα στο επιχείρημα ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Μα ο πολιτικός είναι πολιτικός ακριβώς για να αλλάζει τις εξελίξεις και τα δεδομένα, για να αγωνίζεται για την επιβίωση αυτού του λαού. Όχι για να μιλά μια ζωή στον λαό με απολογητικό και ταυτοχρόνως υπεροπτικό ύφος και να τον κοροϊδεύει.
Δυστυχώς, εάν οι αναλύσεις για τις εξελίξεις στο Κυπριακό συνεχιστούν με το ίδιο στυλ από τους ίδιους ανθρώπους, τα τετελεσμένα της κατοχής και της διχοτόμησης θα μεγαλώνουν μέρα με τη μέρα, χωρίς η Τουρκία να κινδυνεύει να υποστεί κανένα απολύτως κόστος από τα εγκλήματα που διέπραξε εις βάρος της Κύπρου.
