Του Αλέκου Μιχαηλίδη
Άγγελος εξάγγελος μας ήρθε από μακριά
γερμένος πάνω σ’ ένα δεκανίκι,
δεν ήξερε καθόλου μα καθόλου να μιλά
και είχε γλώσσα μόνο για να γλείφει.
Δ. ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ
Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι πιο δυνατή από το ψευδοκράτος επειδή αναγνωρίζεται από 190+ κράτη, σημείωνε απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου μεσημεριανής εκπομπής ο Υπουργός Εξωτερικών, Γιαννάκης Κασουλίδης. Βέβαια, η ερώτηση δεν ήταν περί «δύναμης» του κράτους και του ψευδοκράτους ή περί του αριθμού κρατών που μας αναγνωρίζουν, αυτά υπάρχουν στο διαδίκτυο. Ήταν ερώτηση περί εκπροσώπησης ή μη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην όποια διάσκεψη γίνει τον Ιανουάριο του 2017. Στην όποια διάσκεψη (που δήθεν δεν θα είναι πενταμερής) ο δυνατότερος παίχτης θα είναι ο νεοσουλτάνος Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος ξέρουμε που γράφει την Κυπριακή Δημοκρατία κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Φυσικά, οι απαντήσεις αξιωματούχων περί αυτής της εκπροσώπησης, αν και αστείες, παραμένουν στο επίπεδο του, ας πούμε, υποφερτού, αντιλαμβανόμενοι την οξύτητα του κυρίου Κασουλίδη, ο οποίος έκανε παντιέρα, αφελώς, και το βλακώδες «οι στρατοί δεν αναδιπλούνται σε μια μέρα». Εξυπνάδες. Τι να περιμένει κανείς από έναν Υπουργό που ενοχλείται όταν διαβάζει περί αποχώρησης του σοβιετικού στρατού από το Αφγανιστάν σε λίγους μήνες, λες και είναι δικός του ο στρατός που πρέπει να φύγει από την Κύπρο; Ή γιατί να ερωτάται ο ΥΠΕΞ, όταν οι απαντήσεις του μοιάζουν με απαντήσεις κατώτερου κομματικού στελέχους πριν από φοιτητικές εκλογές; Ας ερωτώνται τα κατώτερα κομματικά στελέχη ή ο Βίκτωρας Παπαδόπουλος που αντισταθμίζει τη διάσκεψη για την ασφάλεια με την τριμερή στο Ισραήλ και το θεωρεί εξυπνάδα παγκοσμίων διαστάσεων.
Υπάρχουν όμως κι άλλοι, των οποίων οι απαντήσεις σε παρόμοιες ερωτήσεις ξεπερνούν παντελώς τα όρια της λογικής και της σοβαρότητας. Σαν τον Μιχάλη Παπαπέτρου, άλλως Μίχο, ο οποίος στη ραδιοφωνική εκπομπή της Κατερίνας Χριστοφίδου (8-12) δέχτηκε την ίδια περίπου ερώτηση: «Θα είναι η Κυπριακή Δημοκρατία στη διάσκεψη της 12ης Ιανουαρίου;». Ο κύριος Παπαπέτρου, παρόλη την πολιτική εμπειρία του, απάντησε σαν κακότροπος έφηβος. Όταν υπογραφόταν, αναφώνησε γεμάτος αυτοπεποίθηση, η Συνθήκη Εγγυήσεως, δεν εκπροσωπήθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία και αναρωτήθηκε αν αυτό μας υποβάθμισε. Κι η δημοσιογράφος, ορθά και λογικά, επεσήμανε στον καλεσμένο της πως το 1959 δεν υπήρχε Κυπριακή Δημοκρατία. Δεν άκουσε, βέβαια, ο φλύαρος Μιχάλης Παπαπέτρου.
Από την άλλη, όμως, τι να απαντήσουν κι αυτοί οι κακομοίρηδες όταν το ίδιο το Προεδρικό, που συμφώνησε μεσάνυχτα να γίνει αυτή η διάσκεψη, εκ των υστέρων συμβουλεύεται συνταγματολόγους και αντί να σκεφτεί το λάθος του επιτίθεται σωρηδόν σε όσους ασκούν κριτική για το καλό του τόπου; Τα όρια έχουν χαθεί παντελώς, όμως. Οι ταγοί ακολουθούν πλήρως τον τουρκικό οδικό χάρτη, πορεύονται τυφλά στα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα του Ακιντζί και του Ερντογάν και οι απαντήσεις τους είναι είτε κοροϊδευτικές είτε αλλοπρόσαλλες είτε ελιτίστικες, θεωρώντας χαμηλού επιπέδου τους πολίτες που κόπτονται πραγματικά για τη φυσική τους επιβίωση, θεωρώντας πως το δίκαιο και η ιστορία είναι τυφλά και δικαιούνται να σφυρίζουν αδιάφορα. Δεν δικαιούνται. Ούτε να απαιτούν α λα καρτ σοβαρότητα. Εφόσον, λοιπόν, δεν μπορούν να απαντήσουν αν είναι εγγυημένη η παρουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας στην όποια διάσκεψη του Ιανουαρίου, κάλλιο είναι να σωπάσουν. Όπως σωπαίνουν στις τράπεζες των διαπραγματεύσεων όταν γίνεται λόγος για τον κατοχικό στρατό (που δεν μπορεί τάχα να φύγει «σε μια μέρα»), την ασφάλεια, την Κυπριακή Δημοκρατία. Διότι, μπορεί να την αναγνωρίζουν πάνω από 190 κράτη, κατά τον Γιαννάκη Κασουλίδη, δεν παύει να είναι όμως μοιρασμένη και κατεχόμενη. Και αυτό είναι πόνος αβάστακτος για όσους το αντιλαμβάνονται, για όσους απαιτούν ελευθερία και δικαιοσύνη και επ’ ουδενί για όσους παίζουν τα χείλη τους σε κανάλια, πάνελ και περιστρεφόμενες καρέκλες υπουργείων, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα τους θυμηθεί η ιστορία… «Αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει, καλύτερα να μη μας πει κανένα…» Στώμεν καλώς.
Υ.Γ.: Κατά τα άλλα, αν ο Γιαννάκης Κασουλίδης δεν αντέχει το βάρος του Υπουργείου Εξωτερικών μιας ημικατεχόμενης χώρας και επιμένει να απαντά περίεργα και αλλοπρόσαλλα, υπάρχουν πολλοί που θα στέκονταν καλύτερα, προωθώντας τα δίκαιά μας στο εξωτερικό. Ο Καρλάο, ο Νούνο Μοράις, ο Πιέρος Σωτηρίου…
