Του Αλέκου Μιχαηλίδη
«Μεγάλωσαν τα γένια μας η ψυχή μας αλλιώτεψε
αγριεμένο το σκυλί γαβγίζει τη φωνή του
βοήθα καλέ μου μη φαγωθούμε μεταξύ μας»
Κ.Χ. ΜΥΡΗΣ
Εκείνο που αποδεικνύει πως οι ζωντανοί-νεκροί («walkind dead», αν θέλετε) υποστηρικτές της όποιας λύσης δεν θέλουν λύση είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν αφενός τις εξελίξεις και τα δημοσιεύματα και αφετέρου τις όποιες επισημάνσεις κάνουν οι λεγόμενοι απορριπτικοί ή αυτοί, τέλος πάντων, που δεν επιθυμούν την παράδοση άνευ όρων και την τουρκική ομηρία. Αντιδρούν λες και πρόκειται είτε για προεκλογική περίοδο είτε για ποδοσφαιρικό αγώνα. Δεν καταλαβαίνουν πως είναι (είναι;) «το δικό τους χωριό, η δική τους κωμόπολη, η δική τους περιοχή που είναι υπό κατοχή» και για αυτό χρειάζεται να είμαστε ξεκάθαροι.
Πανηγυρίζουν, ας πούμε, διότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δηλώνει ότι θα είναι παρούσα στο νέο Μπούργκενστοκ της 12ης Ιανουαρίου 2017, την ώρα που η τουρκοκυπριακή πλευρά αναφέρεται σε «απλή παρουσία» και όχι σε «ουσιαστική εμπλοκή», όπως αξιώνει η ελληνοκυπριακή πλευρά. Πανηγυρίζουν που στα Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου γίνεται «σαφές» πως «η Κύπρος είναι και θα παραμείνει μέλος της Ένωσης μετά τη διευθέτηση» και επαναλαμβάνουν πως «δεν θα χρειαστεί να ξαναγίνει αίτηση για ένταξη στον ΟΗΕ» και γκεμπελίστικα κοροϊδεύουν όσους εκφράζουν επιφυλάξεις για το ΠΟΙΟΣ θα παραμείνει μέλος της Ένωσης και του ΟΗΕ. Η Κυπριακή Δημοκρατία ή το τερατούργημα που κτίζουν Αναστασιάδης και Ακιντζί;
Ποσώς τους ενδιαφέρει όμως. Κόπτονται πρωτίστως να καταφέρονται εναντίον, κυρίως, του Νικόλα Παπαδόπουλου (επειδή είναι γιος του Τάσσου;) παρά να διερωτηθούν τι διάολο πάει να γίνει στη Γενεύη, τι διάολο συμβαίνει και αγνοούν την Κυπριακή Δημοκρατία οι εταίροι τους, τι διάολο έχει στο μυαλό του ο κατοχικός ηγέτης και η Τουρκία. Προτιμούν να πετούν εξυπνάδες στο εσωτερικό (ακόμα και ο Πρόδρομος Προδρόμου) περί υιοθέτησης τουρκικών θέσεων δήθεν παρά να εκφράζονται εναντίον της Τουρκίας που πράγματι δεν θέλει λύση. Προτιμούν να καμαρώνουν τα ευφυολογήματά τους –απαντούσε ο πολύς Νίκος Τορναρίτης στον Χρύση Παντελίδη στο τουίτερ: «Είσαστε κάπου στο εξωτερικό και δίνετε μάχη για την Κύπρο και δεν το ξέρουμε;»- παρά σιωπηρά να αναλογιστούν τις συνέπειες μιας εγκληματικής υποβάθμισης στη Γενεύη και μιας επιπόλαιας διαπραγμάτευσης.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι όλοι αυτοί θέτουν εξαρχής τις προτεραιότητές τους. Προτεραιότητά τους δεν είναι να βοηθήσουν τον Πρόεδρο Αναστασιάδη στη «σκληρή μάχη» που δίνει για μια «δίκαιη» και «βιώσιμη» λύση στο Κυπριακό, αλλά να αποκρούσουν, σαν μπράβοι, τις βολές εκ των έσω. Μοιάζουν, όλο και περισσότερο, με τον Χίτλερ και τους υποστηρικτές του κατά την περιβόητη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, η οποία τοποθετείται από τις 30 Ιουνίου-2 Ιουλίου 1934. Τότε, υπενθυμίζεται, εξοντώθηκαν γύρω στα 200 μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης Sturmabteilung (SA), η οποία, αν και είχε επικεφαλής τον φίλο και συναγωνιστή του Χίτλερ, Ερνστ Ρεμ, αποτελούσε εμπόδιο για την «τελική λύση». Και αφού υλοποιήθηκε η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, ο Χίτλερ προχώρησε ανεμπόδιστος στα άρρωστα σχέδιά του. Δυστυχώς, αυτά επανέρχονται στη μνήμη όταν γίνονται αντιληπτές οι προτεραιότητες των βαστάζων του Προέδρου. Στην κατεχόμενη Κύπρο, δίνουν τα ρέστα τους για να κατασπαράξουν τους, κατά τα άλλα συμπατριώτες τους, «απορριπτικούς», ενώ μεταλλάσσονται σε «παιδιά των λουλουδιών» όταν πρόκειται να σχολιάσουν την Τουρκία, τον Ακιντζί, την κατοχή, τον στρατό, τις εγγυήσεις. Περηφανεύονται όταν κατεβάζει ο νους τους εξυπνακίστικες ατάκες (π.χ. «εξ Ελλάδος επισκέπτες» ή «υιοθέτηση τουρκικών θέσεων»), αγνοώντας παντελώς πως ο σοφός λαός ξέρει πολύ καλά που να στρέψει τα πυρά του. Και ο σοφός λαός δεν προβαίνει σε επιπόλαιες Νύχτες Μεγάλων Μαχαιριών, τη στιγμή που διακυβεύεται το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του σε δείπνα και συμβούλια, την ώρα που η κατοχική Τουρκία προχωρά στο κενό των μετρίων ηγετών του. Αντιλαλεί με σιγουριά ο Χριστιανόπουλος:
«Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε,
όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος».
Υ.Γ.: Παρεμπιπτόντως, τη συνέντευξη του Προέδρου στην εκπομπή «Χωρίς Περιστροφές» του Γιάννη Καρεκλά, παρακολούθησε μόλις το 6,5% των τηλεθεατών, όπως δημοσιεύτηκε. Κατάλαβε, άραγε, ο Πρόεδρος πως ο κόσμος βαρέθηκε τις κενές προσδοκίες, την εποικοδομητική ασάφεια και τις στημένες συνεντεύξεις; Μάλλον όχι. Οι αρμόδιοι του ΣΙΓΜΑ; Κατάλαβαν;
