Του Ανδρέα Χριστοφή
Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, σε εκδήλωση που διοργανώθηκε την Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου από τον Δήμο Ακανθούς και τις κοινότητες του διαμερίσματος Καρπασίας υπο τον τίτλο Συγκέντρωση διεκδίκησης της μαρτυρικής χερσονήσου, εξέφρασε την άποψη ότι «ο αγώνας μας θα πρέπει να είναι για κάθε σπιθαμή εδάφους».
Η αναφορά βέβαια δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, αφού η ίδια η ΔΔΟ έρχεται να διαψεύσει τα λεγόμενα του. Οι πλειοψηφίες πληθυσμού και ιδιοκτησίας που αποτελούν την πεμπτουσία της ΔΔΟ, δεν επιτρέπουν καν τον αγώνα διεκδίκησης – πόσω μάλλον την επιστροφή – «κάθε σπιθαμής εδάφους». Με διζωνική λύση τουλάχιστον το 25% του εδάφους θα παραμείνει υπό τουρκική διοίκηση, όπως έχει αποδεχθεί σχεδόν το σύνολο της κυπριακής πολιτικής ηγεσίας. Για ποια διεκδίκηση μας λέει λοιπόν; Βέβαια δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό από τον ΠτΔ ο οποίος κι αυτός με τη σειρά του συμβάλλει στην οικοδόμηση περιρρέουσας ατμόσφαιρας, ώστε να προσελκύσει πολίτες προς αποδοχή μιας τέτοιας λύσης. Αυτό που περιμένουμε όμως από τους πρόσφυγες της Καρπασίας δεν είναι η επιλεκτική διεκδίκηση περιοχών και η παραγνώριση των δικαιωμάτων άλλων προσφύγων, αλλά μια ρεαλιστική προσέγγιση του κυπριακού. Θα πρέπει να αντιληφθούν πλέον ότι το εθνικό μας ζήτημα και δη η διεκδίκηση των κατεχόμενων περιοχών μας, πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ενιαίο πρόβλημα. Διότι με την τακτική της επιλεκτικής διεκδίκησης, αυτό που επιτυγχάνουν είναι να διαιρέσουν τον προσφυγικό κόσμο και να δώσουν πάτημα σε όσους επιθυμούν λύσεις που θα επιτρέψουν, κάποιοι πρόσφυγες να επιστρέψουν και κάποιοι όχι.
Η αμμοχωστοποίηση του κυπριακού, δηλαδή η ομφαλοσκόπηση σε συγκεκριμένες εδαφικές περιοχές που ενδεχομένως θα επιστραφούν σε ένα σχέδιο διζωνικής λύσης, αποτελεί την μεγαλύτερη παγίδα που έχει στηθεί για τον προσφυγικό κόσμο. Ας καταλάβουν επιτέλους οι πρόσφυγες των διαμερισμάτων Καρπασίας και Μόρφου, αλλά και οι Αμμοχωστιανοί, ότι με το να διεκδικούν μόνο την δική τους περιοχή, τελικά δεν θα την πάρουν ούτε αυτή ολόκληρη, όπως πολύ καλά μας απέδειξε και το ιστορικό παράδειγμα που έχουμε, το σχέδιο Ανάν.
