Του Ανδρέα Γεωργιάδη*

Η τριμερής συνάντηση της Νέας Υόρκης όπως αναμενόταν κατέληξε σε φιάσκο. Ο πρόεδρος Αναστασιάδης αναγορεύθηκε σε ηγέτη της Ελληνοκυπριακής κοινότητας, ισότιμος πλέον με τον «συν-ηγέτη» της Τουρκοκυπριακής κοινότητας, τον εγκάθετο Αττιλάρχη που διοικεί με τη δύναμη της κάννης των τουρκικών κατοχικών δυνάμεων, τον πρώην «προοδευτικό και δημοκράτη», Μουσταφά Ακιντζί. Η σύναξη επ’ ονόματι τριμερής, τη παρουσία του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, του περιώνυμου Μπαν κι Μουν, κατάφερε όλα όσα τόσα χρόνια οι νοήμονες Έλληνες πασχίζανε να αποτρέψουν: την επίσημη και με κάθε επισημότητα νομιμοποίηση έστω τοις πράγμασι του κατοχικού Αττιλάρχη ως ισοτίμου εταίρου του νομίμου ηγέτη της Κυπριακής Δημοκρατίας, του Νίκου Αναστασιάδη. Αυτό οφείλεται στη δική μας ασύγγνωστη και δουλοπρεπή πολιτική, ίδιον της ηγετικής ελίτ σε Ελλάδα και Κύπρο που προσπαθεί να βρει λύση «άρον άρον» μήπως και χαθεί το καλό «μομέντουμ» στο κυπριακό.

Είναι βέβαια πολύ σημαντικό να θυμηθούμε τι καλό έχει αυτό το «μομέντουμ» και πρέπει να τρέξουμε να το προλάβουμε μπας και μας φύγει σαν πουλί πετούμενο και σαν άσπρο πουλί τρεχαντήρι όπως ο Μέγας Αττίκ έγραφε πριν από 80 χρόνια. Τα καλά του «μομέντουμ» είναι τα εξής:

1. Στην Τουρκία, τη χώρα κατακτητή, τη χώρα που παραβιάζει τα ανθρώπινά μας δικαιώματα επί 42 και πλέον έτη, που διατηρεί έναν πάνοπλο και σε επιθετική διάταξη στρατό 50.000, ηγέτης είναι ο Ισλαμοφασίστας Ρετζιέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ο Ερντογάν, αρχηγός του ισλαμοφασιστικού κινήματος του ΑΚεΠε (ΑΚΡ = Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανασυγκρότησης/Ανάπτυξης), τον περασμένο Ιούλιο, αφού εξουδετέρωσε το πραξικόπημα παρωδία εναντίον του, έχει προβεί στις χειρότερες εκκαθαρίσεις που η γείτονα χώρα έχει βιώσει τα τελευταία 30 χρόνια. Δεκάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι, δικαστικοί, καθηγητές, δημοσιογράφοι, απλοί πολίτες αλλά και στρατιώτες έχουν υποστεί κάθε λογής βασανιστήριο που ο ανθρώπινος νους μπορεί να σκεφτεί: Βιασμούς, φάλαγγες, ξυλοδαρμούς, μαστιγώματα. Ακόμη και δολοφονίες έχουν μαρτυρηθεί από τον μανιασμένο ισλαμοφασιστικό όχλο στη γέφυρα του Βοσπόρου, δολοφονίες οι οποίες έγιναν δι’ αποκεφαλισμού – πρακτικές δηλαδή κοινές με το κτηνώδες ΙΣΙΣ. Με αυτό το δεδομένο, τις δύναται να μας εγγυηθεί ότι, ακόμη κι αν η Τουρκία συναινέσει σε μια λύση, θα μας σεβαστεί και εν τέλει δεν θα προβεί στις φρικαλεότητες που επί 100ετία ξέρει να προβαίνει; Αν συμπεριφέρθηκε το επίσημο κράτος με αυτή τη σκληρότητα στους ίδιους τους πολίτες του, φανταστείτε τι μας περιμένει.
2. Στην Ελλάδα τη μητέρα πατρίδα μας, στο μοναδικό μας στήριγμα, στον μόνο ανιδιοτελή μας σύμμαχο, η κατάσταση τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο βαίνει από το χείρον στο χείριστο. Η κυβέρνηση αδυνατεί να λύσει τα τεράστια προβλήματα της χώρας η οποία βουλιάζει σε μεγαλύτερες περιδινήσεις. Το υπέρογκο χρέος που μαζί με τους τόκους χονδρικά κανείς μπορεί να το υπολογίσει γύρω στα 450 δις ευρώ, αποκλείεται να αποπληρωθεί. Όταν οι συντάξεις πετσοκόβονται, όταν ο μέσος Ελλαδίτης δεν έχει κυριολεκτικά ούτε να φάει, πού θα βρει το κουράγιο να νοιαστεί και για την πολύπαθη Μεγαλόνησο; Η κυβέρνηση όμως που μπορεί να διαθέσει κάποιους περισσότερους πόρους έστω στον εαυτό της, ούτε και αυτή ενδιαφέρεται για το Κυπριακό, πέραν από περιστασιακές και ελάχιστες αναφορές στο μέγα εθνικό ζήτημα των Υπουργών Εξωτερικών και Εθνικής Αμύνης, κ.κ. Κοτζιά και Καμμένου. Με μια παραπαίουσα οικονομία και μια κοινωνία στα γόνατα και ένα κράτος κολλημένο στον τοίχο που οι ξένοι και οι τοκογλύφοι δανειστές και τα γεράκια του διεθνούς κεφαλαίου να έχουν στήσει στον τοίχο, εμείς δεν έχουμε ελπίδα βοηθείας.
3. Ο διεθνής παράγων είναι ιδιαιτέρως φορτικός. Η Μέση Ανατολή φλέγεται. Η Συρία έχει καταστραφεί λόγω του δυτικού ιμπεριαλισμού και οι ΗΠΑ, προκειμένου να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα ψάχνουν να λύσουν όπως όπως το Κυπριακό μπας και καταφέρουν να εξευμενίσουν την Τουρκία και να την ξαναχρησιμοποιήσουν ως τον –ας μου επιτραπεί η αγοραία έκφραση- νταβατζή τους στη Μέση Ανατολή. Η δε Τουρκία έτοιμη να πουλήσει τη Ρωσία που τη στηρίζει σήμερα, είναι παντοτινά ο σύμμαχος της Δύσης στην περιοχή αφού έχει κληρονομήσει τις κοινωνικοπολιτικές δομές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, του δούλου στη Μέση Ανατολή των Μεγάλων Δυνάμεων και της Ιεράς Συμμαχίας.

Με τα πιο πάνω δεδομένα, η λύση του κυπριακού με βάση του τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ) μόνο δεινά μπορεί να επιφέρει στην ελληνική πλευρά. Ένα κράτος από παντού διάτρητο, με συγκεχυμένη κυριαρχία η οποία θα εκπηγάζει ισομερώς από τις δύο κοινότητες, άσχετα αν αυτές έχουν μια πληθυσμιακή αναλογία 4:1 (82% Έλληνες – 18% Τουρκοκύπριοι). Όταν το 18% με την πολιτική ισότητα που έχει επιβληθεί θα μπορεί να ανατρέπει τις αποφάσεις του 82% του νησιού, ίσως και αποφάσεις που θα μειοψηφούν και Τουρκοκύπριοι που θα υπερψηφίζουν νομοσχέδια και αποφάσεις μαζί με την ελληνική πλειοψηφία, για ποιά δημοκρατία και σοβαρό κράτος μιλάμε; Όταν τόσο κυνικά, ο διαπραγματευτής της πλευράς μας, ο έντιμος και σοβαρός κύριος Μαυρογιάννης, λέει ότι σε περίπτωση αδιεξόδου στη λήψη αποφάσεων θα ρίχνουμε κλήρο για να λύσουμε τα προβλήματα, για ποιά δημοκρατία μιλάμε; Όταν ο Αττιλάρχης Ακκιντζί λέει ότι επιζητεί ξεχωριστό δικαίωμα εγγύησης από την Τουρκία για το τουρκοκυπριακό κρατίδιο η οποία θα μπορεί να επέμβει κατόπιν απόφασης της «τουρκοκυπριακής βουλής», για ποιά ενότητα του κράτους μιλάμε;

Η ΔΔΟ θα κρατήσει την Κύπρο διχοτομημένη στην πράξη αφού οι δύο κοινότητες δεν θα μπορούν να έχουν την ελευθερία διακίνησης, παραμονής και κατοχής περιουσίας σε όλο το νησί, ενώ η πληθυσμιακή κατανομή θα είναι τέτοια που σε κάθε κρατίδιο Ελληνοκύπριοι ή Τουρκοκύπριοι θα αποτελούν πλειοψηφία και τοις πράγμασι θα είναι και πάλι χωριστά. Η διχοτόμηση είναι ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ. Η ΔΔΟ ισοδυναμεί με ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ.

Λύση στο Κυπριακό; Το ΕΝΙΑΙΟ, ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ, ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ, ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ, ΕΥΝΟΜΟΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΑΛΛΑ ΣΥΝΑΜΑ ΚΑΤΩΧΥΡΩΜΕΝΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΤΟΜΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΩΣ ΑΔΙΑΣΠΑΣΤΟΥ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ ΕΝ ΣΥΝΟΛΩ (Ελλήνων, Τουρκοκυπρίων, Αρμενίων, Λατίνων και Μαρωνιτών).

Αδέλφια Έλληνες γρηγορείτε. Μας παίρνουν τη ζωή μας. Μας καταστρέφουν το μέλλον. Διαφυλάξτε ως κόρην οφθαλμού την Κυπριακή Δημοκρατία. Είναι το μόνο μας στήριγμα. Ο Ελληνισμός της Κύπρου έχει ανάγκη την Κυπριακή Δημοκρατία για να επιβιώσει, να προοδεύσει και να προκόψει. Μην αφήσετε κανέναν βολεμένο να σας στερήσει το σπίτι σας, τη γη σας, τους τάφους των παππούδων σας, τα αρχαία μας κληρονομήματα.

Λαέ πολέμα, σου πίνουνε το αίμα!

Και όπως ο Μέγας Οδυσσέας Ελύτης έγραψε και ο τεράστιος Μίκης μελοποίησε:

«Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή,
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή.
Θέλει νεκροί χιλιάδες να ‘ναι στους τροχούς.
Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους».

ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ…

*Αθήνα, 27-9-2016