Του Νικόλα Αντωνίου
Μόλις ένας μήνας μας χωρίζει από την διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών. Για το λόγο αυτό, καθημερινά βλέπουμε να συνωστίζονται υποψήφιοι βουλευτές τόσο στις τηλεοπτικές αρένες, όσο και στα έντυπα μέσα και στα συνεχώς εξελισσόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ένα κοινό χαρακτηριστικό, το οποίο παρατήρησα κατά την διάρκεια όλων αυτών των τηλεμαχιών, στον πολιτικό λόγο των περισσοτέρων υποψηφίων που δεν προέρχονται από τα δύο μεγάλα κόμματα – δηλαδή το ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ – είναι ο ευαγγελισμός της προόδου και της κάθαρσης που θα επέλθει, εάν ο κόσμος επενδύσει σε νέα πρόσωπα.
Στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, ενδεχομένως να υπάρξει ρεκόρ υποψηφίων κομμάτων και συνασπισμών. Έτσι, βλέπουμε να εμφανίζονται σχηματισμοί που καλύπτουν μεγάλο φάσμα της κοινωνίας αν και για κάποιους, ακόμα να ξεκαθαρίσει εάν θα κατεβούν τελικά στις εκλογές, όπως π.χ. το Κόμμα των Ζώων, και ένα άλλο κόμμα για την αποποινικοποίηση της κάνναβης, κάτι που δίνει φαινομενικά την ευκαιρία σε διάφορα ρεύματα της κυπριακής κοινωνίας να εισέλθουν στην βουλή των αντιπρόσωπων.
Ωστόσο, η προσωπική μου εκτίμηση είναι, ότι όλα αυτά τα μικρά κόμματα θα καταποντιστούν στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές και ο λαός δεν θα τους ανταμείψει με την ψήφο του.
Λίγο πριν αποδημήσει εις Κύριον, η φωνή των Ελλήνων , δηλαδή ο αξέχαστος Στέλιος Καζαντζίδης, δήλωνε ότι «…υπάρχουν και καλοί πολιτικοί που δυστυχώς τους τρώει και αυτούς η μαρμάγκα…(σ.σ. δηλαδή το σύστημα)». Με γνώμονα αυτή την εκτίμηση λοιπόν, πιστεύω ότι είναι πολύ δύσκολο να ταρακουνηθούν τα σαθρά θεμέλια του κομματικού κατεστημένου, όσα σκάνδαλα και να βγουν στην επιφάνεια.
Ο δεύτερος λόγος, κατά τον οποίο θεωρώ ότι η σύνθεση της νέας Βουλής θα περιλαμβάνει το πολύ, μόνο 5 κόμματα –σε αντίθεση με την τωρινή σύνθεση όπου υπάρχουν 7 κόμματα και 1 ανεξάρτητος βουλευτής-, είναι μια θέση η οποία έχει συζητηθεί πολλάκις και έχει να κάνει εκτός από την αύξηση του εκλογικού μέτρου και με τον λεγόμενο ενδιάμεσο χώρο.
Το γεγονός ότι αυτή την στιγμή, κατακερματίζονται οι διάφορες δυνάμεις, που εν μέρει συμφωνούν στο Κυπριακό ότι η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία δεν θα αποτελέσει δίκαιη και βιώσιμη λύση για την Κύπρο, καταδεικνύει ξεκάθαρα πως τα κόμματα αυτά, δηλαδή τα κόμματα του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου, χρησιμοποιούν το πλέον σημαντικό θέμα για τον τόπο μας, δηλαδή το Κυπριακό, μονάχα για την πολιτική και κομματική τους επιβίωση. Έτσι, είναι αδύνατο για αυτούς να συνεννοηθούν σε ένα κίνημα, με απώτερο σκοπό την αποτροπή της διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Πιστεύω ακράδαντα, ότι μόνο και μόνο η υπερίσχυση των προσωπικών φιλοδοξιών του κάθε επίδοξου δελφίνου, είτε μικρού είτε μεγάλου, είναι ικανή να δώσει τεράστια ώθηση στο συνεχώς αυξανόμενο ρεύμα της ΑΠΟΧΗΣ που δυστυχώς, δίνει το δικαίωμα σε αυτούς που έχουν ρημάξει τα πάντα, την νομιμότητα της άσκησης της εξουσίας.
Συνεχίζοντας, επειδή είναι η πρώτη φορά που θα ψηφίσω σε βουλευτικές εκλογές δηλώνω υπεύθυνα, ότι θα ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα στην λογική του «Μη χείρον βέλτιστον».
Ένα επιπρόσθετο κίνητρο για να πάω να ψηφίσω, αποτελεί για μένα το γεγονός ότι στο εκλογικό μου βιβλιάριο αναγράφεται η ένδειξη ΕΚΛΟΓΕΑΣ – ΚΕΡΥΝΕΙΑ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΛΑΠΗΘΟΥ.
Ένα άψυχο εκλογικό βιβλιάριο δηλαδή, απαντά στον νυν βουλευτή του ΔΗΣΥ Νίκο Τορναρίτη , που δήλωνε τον Οκτώβριο του 2013 ότι «…Η Κερύνεια έμεινε εκτός διαπραγματεύσεων από όλες τις κυβερνήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας…» και «…οι Κερυνειώτες δεν πρόκειται να επιστρέψουν ποτέ στα σπίτια τους», ότι δεν χάθηκε ούτε η Κερύνεια, ούτε οι Κερυνειώτες, και ας είμαι μόνο 23 ετών.
Εν κατακλείδι, ένα άψυχο εκλογικό βιβλιάριο, τονίζει σε όλους τους Έλληνες της Κύπρου , ότι όχι μόνο πρέπει να εκλέγονται βουλευτές από την επαρχία Κερύνειας, 42 χρόνια μετά την κατάληψη της από τους Τούρκους εισβολείς, αλλά ότι μέχρι την τελική λύση πρέπει να σκεφτόμαστε όλοι και να δρούμε ως Κερυνειώτες, με κύριο γνώμονα την απελευθέρωση του τόπου μας.
