You are here
Home > ΑΠΟΨΕΙΣ > Νταβός: Μια νέα ομηρία τύπου «Μπούργκενστοκ»;

Νταβός: Μια νέα ομηρία τύπου «Μπούργκενστοκ»;

Του Αλέκου Μιχαηλίδη

Η αρνητική στάση και οι μαξιμαλιστικές θέσεις της τουρκικής πλευράς,
αλλά και η ανοχή που τα Ηνωμένα Έθνη επέδειξαν για απαιτήσεις της
εκτός των παραμέτρων του Σχεδίου Ανάν,
δεν επέτρεψαν τη διεξαγωγή ουσιαστικών διαπραγματεύσεων,
παρά τη δική μας θέληση.

Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών,
ασκώντας τη διαιτητική αρμοδιότητά του, κατάρτισε το Πέμπτο Σχέδιο Ανάν,
χωρίς να προϋπάρξει συμφωνία των μερών σε οποιοδήποτε από τα θέματα
που είχαν εγερθεί στις διαπραγματεύσεις,
στη Λευκωσία και στην Ελβετία.

ΤΑΣΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (7 Απριλίου 2004)

Τον Μάρτιο του 2004, ο Τάσσος Παπαδόπουλος μαζί με το τότε Εθνικό Συμβούλιο βρίσκονται στο Μπούργκενστοκ της Ελβετίας για την τελική διαπραγμάτευση επί του σχεδίου Ανάν πριν το επικείμενο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου. Εκεί έγινε ξεκάθαρο ότι ακόμα και ο ΟΗΕ (μέσω του τότε ειδικού απεσταλμένου του ΓΓ, Άλβαρο Ντε Σότο) στεκόταν απέναντι και όχι δίπλα από τον μόνο νόμιμο ηγέτη του νησιού.

Να σημειώσουμε ότι στο χιονισμένο Μπούργκενστοκ κατατέθηκε η προτελευταία αναθεώρηση του σχεδίου Ανάν (αρ. 4), αλλά και το τελικό σχέδιο λύσης. Όλα έδειχναν (ας το αμφισβητήσουν οι σημερινοί υπέρμαχοι του σχεδίου) πως επιχειρείτο εκεί να τεθεί σε ομηρία η Κυπριακή Δημοκρατία (ειδικότερα ο Πρόεδρός της), ούτως ώστε να υπογραφεί ένα μεταβατικό κείμενο που θα οδηγούσε ίσως στο σχέδιο Ανάν 5 (αφού το 4 είχε απορριφθεί). Σύμφωνα με τον τότε Έλληνα ΥΠΕΞ Πέτρο Μολυβιάτη, όταν ρώτησε τον Τάσσο Παπαδόπουλο αν θα υπέγραφε ένα τέτοιο κείμενο, έλαβε την εξής απάντηση: «Κάτω από αυτές τις συνθήκες, εγώ, πριν φύγουμε από εδώ, δεν υπογράφω ούτε τον λογαριασμό του ξενοδοχείου». Προφανώς, οι συνθήκες ήταν εχθρικές, λες και δικαζόταν η Κυπριακή Δημοκρατία για την τουρκική εισβολή του 1974.

Ουσιαστικά, στο Μπούργενστοκ της Ελβετίας δεν έγινε καμιά διαπραγμάτευση, παρά τις προσπάθειες της ελληνικής πλευράς. Όπως γράφουν οι Ιγνατίου, Βενιζέλος και Μελέτης στο βιβλίο Σχέδιο Ανάν, Το Μυστικό Παζάρι, αλλά και όπως διαφαίνεται από τη «μαρτυρία» του Μολιβιάτη, Άλβαρο Ντε Σότο και τουρκική πλευρά (Αμπντουλάχ Γκιουλ και Ουγούρ Ζιγιάλ) επέμεναν στη σύγκλιση τετραμερούς διάσκεψης ή έστω μιας «φωτογραφίας» («photo opportunity»), με στόχο, προφανώς, να αναδειχθεί η «αδιαλλαξία» της ε/κ πλευράς, που αρνείτο κατηγορηματικά κάτι τέτοιο. Φυσικά, με απόλυτη «σαφήνεια» ο Ντε Σότο απορρίπτει το παραπάνω: «Δεν προτείναμε τετραμερείς διαπραγματεύσεις στο Μπούργκενστοκ. Απλώς εισηγηθήκαμε να ξεκινήσουν οι διαδικασίες με μια συνάντηση παρουσία των τεσσάρων αντιπροσώπων». Επαναλαμβάνουμε, με απόλυτη σαφήνεια.

Πάντως, ο Πέτρος Μολυβιάτης είπε, μεταξύ άλλων, σε πολιτικό μνημόσυνο αφιερωμένο στον Τάσσο Παπαδόπουλο: «Βρεθήκαμε μπροστά σε μια ιδιόμορφη διαδικασία, που ήταν ψευδαίσθηση διαπραγμάτευσης, με προκαθορισμένα χρονικά όρια και κυρίως μια προδιαγεγραμμένη επιδιαιτησία… Θυμάμαι ότι αμέσως μόλις φθάσαμε στο Μπούργκενστοκ, βρεθήκαμε μπροστά σε μια πιεστική πρόταση του κ. Ντε Σότο. Προφανώς δεν μιλούσε μόνος. Επέμενε, όμως, φορτικά για τετραμερή συνάντηση. Ήταν μια άμεση και ανοικτή πίεση, που στρεφόταν αποκλειστικά και μόνο προς τη δική μας πλευρά. Όλοι γνωρίζουμε, άλλωστε, ότι η τετραμερής διαπραγμάτευση ήταν και παραμένει μια σταθερή τουρκική επιδίωξη. Επιχειρούσαν, δηλαδή, να μας εκθέσουν ως αδιάλλακτους σε ένα καλά σχεδιασμένο «blame game»».

Το τι έγινε τις μέρες του «Μπούργκεστοκ» είναι περίπου γνωστό. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος κατηγορήθηκε από τον Κόφι Ανάν, διότι αποχώρησε στις 25 Μαρτίου αφού έπρεπε να παρευρεθεί στις Βρυξέλλες και στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ. Ο Αμπντουλάχ Γκιουλ επέμενε ότι «χωρίς μόνιμες παρεκκλίσεις από το ευρωπαϊκό κεκτημένο δεν θα υπάρξει λύση», ενώ ο Ντε Σότο φαινόταν απρόθυμος να ξεκινήσει ουσιαστική διαπραγμάτευση που θα οδηγούσε σε μια συμφωνημένη λύση, η οποία θα παρουσιαζόταν στα δημοψηφίσματα. Στις 26 Μαρτίου, και ενώ οι προτάσεις Παπαδόπουλου «έμειναν στο συρτάρι του Ντε Σότο», ο Τούρκος ΥΦΥΠΕΞ Ζιγιάλ υπέβαλε υπόμνημα έντεκα σημείων, τα οποία, όπως αποδείχτηκε, περιλήφθηκαν στο τελικό σχέδιο Ανάν. Αυτό που έγινε στο Μπούργκενστοκ, λοιπόν, ήταν μια πρωτοφανής προσπάθεια για να τεθεί σε ομηρία η ε/κ αποστολή και να αποδεχθεί άνευ όρων ένα αισχρό σχέδιο λύσης, προϊόν της επιδιαιτησίας του ΓΓ του ΟΗΕ. Η τελική κρίση της απόφασης ανήκε πλέον στον κυπριακό λαό.

Γιατί αναφέρουμε τα πιο πάνω; Όχι επειδή βρισκόμαστε κοντά σε λύση, αλλά γιατί, προφανώς, όπως έχουμε ξαναγράψει, η στάση του τότε Ειδικού Απεσταλμένου του ΓΓ του ΟΗΕ, Άλβαρο Ντε Σότο, θυμίζει κατά πολύ τη στάση του σημερινού απεσταλμένου, Έσπεν Μπαρθ Άιντα, ο οποίος προσπαθεί να μετατρέψει το επικείμενο οικονομικό φόρουμ του Νταβός (20-23 Ιανουαρίου), στο οποίο θα βρίσκεται και ο ΓΓ του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν (αλλά και ο κ. Ακιντζί), σε μια νέα ομηρία της Κυπριακής Δημοκρατίας και σε διεργασίες που θα δημιουργήσουν προϋποθέσεις για να οδηγηθεί το Κυπριακό στην τελική του φάση. Ενώ ήδη γνωρίζουμε πως οι τουρκικές αξιώσεις (τις οποίες εκπροσωπεί επάξια ο Μουσταφά Ακιντζί) απέχουν πολύ από το δίκαιο και βιώσιμο μέλλον που ψάχνει ο τόπος και ο λαός. Ναι μεν η πενταμερής διάσκεψη (που αποζητά ο ήδη ευτυχής κ. Άιντα) απορρίπτεται, αλλά η πιθανότητα να δεχτεί ανελέητες ριπές απαιτήσεων και «προσδοκιών» ο κρυψίνους (όσον αφορά τις συνομιλίες) και διαλλακτικός Πρόεδρος Αναστασιάδης πλανάται στη σκοτεινή ατμόσφαιρα.

Αυτό, λοιπόν, που έγινε πριν 12 χρόνια στο Μπούργκενστοκ επιχειρείται να γίνει και σήμερα, λίγα χιλιόμετρα δυτικότερα, στο Νταβός, χωρίς (;) σχέδιο λύσης αυτήν τη φορά, αλλά με μια ξεκάθαρη προσπάθεια να μετατραπεί η ε/κ πλευρά σε «θύτη» και «κατηγορούμενο» από τον ίδιο τον ΟΗΕ και τον Έσπεν Μπαρθ Άιντα, σε πλήρη συνεννόηση με το κατοχικό καθεστώς και την Τουρκία. Θα πρέπει επομένως να είναι προσεκτικός ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, χωρίς φυσικά να γνωρίζουμε αν οι δικές του αξιώσεις ευθυγραμμίζονται με τις αξιώσεις του κυπριακού Ελληνισμού ή με αυτές του κ. Ακιντζί και των υπόλοιπων εμπλεκομένων, που δεν δίνουν δεκάρα για τις ανοιχτές πληγές των Ελληνοκυπρίων. Οφείλει όμως να αντιληφθεί ότι είναι υπόχρεος να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι, όχι για να συνεχίσει να χτίζει καριέρα, αλλά γιατί το μέλλον που διαλύεται μέρα παρά μέρα είναι το μέλλον της Κύπρου. Δεν δικαιολογείται να παίζει «τυχερά παιχνίδια» εις βάρος του λαού, δίνοντας έτσι το δικαίωμα στον κ. Άιντα (αλλά και στον Μπαν Κι Μουν) να χασκογελά, λες και το Κυπριακό είναι μια ακόμα «θεωρία παιγνίων», η οποία θα λυθεί με μια κατάσταση «win-win». Εδώ έχουν γίνει εγκλήματα, ας τους το υπενθυμίσει στο Νταβός. Εδώ υπάρχει κατοχή.

Top