You are here
Home > ΑΠΟΨΕΙΣ > Να πεθάνει η «διαδικασία» να ζήσουμε εμείς…

Να πεθάνει η «διαδικασία» να ζήσουμε εμείς…

Του Αλέκου Μιχαηλίδη

Μάικλ Κορλεόνε: Ο πατέρας μου δεν είναι διαφορετικός
από οποιονδήποτε άνδρα με εξουσία.
Οποιονδήποτε άνδρα με εξουσία,
όπως έναν πρόεδρο ή έναν γερουσιαστή.

Κέι Άνταμς: Ξέρεις πόσο αφελής ακούγεσαι, Μάικλ;
Οι πρόεδροι και οι γερουσιαστές
δεν σκοτώνουν ανθρώπους.

Μάικλ Κορλεόνε: Ω. Ποιός είναι αφελής, Κέι;

Ο ΝΟΝΟΣ

Επί της διαδικασίας, το Κυπριακό έχει καταντήσει προϊόν ρεβανσισμού για πολλούς εντός ή εκτός εξουσίας. Εξ ου και όλη αυτή η προσπάθεια να κρατηθεί ζωντανή η «διαδικασία», η οποία με μαθηματική ακρίβεια δεν οδηγεί στη λύση αλλά στη διάλυση. Υπάρχουν άνθρωποι δε που συγχύζουν το τελικό σχέδιο με την ίδια τη διαδικασία. Πασχίζοντας, δηλαδή, να ρίξουν σωσίβιο (εξυπνάδα) στις συνομιλίες, στις διασκέψεις, στο μομέντουμ, στα δείπνα, στις χειραψίες, μπερδεύουν τελικά την έννοια της επίλυσης του Κυπριακού με τη «διαδικασία». Κι αυτό είναι ζήτημα.

Είναι ζήτημα, όχι γιατί οι δεκάδες που «κατέκλυσαν» το γήπεδο της Τσετίνκαγια επηρεάζουν την ήδη παραπαίουσα πορεία των ηγετών μας ούτε γιατί το ΔΗΣΑΚΕΛ υπερκαλύπτει τις «προσπάθειες» παραχωρώντας δωρεάν την αξιοπρέπεια των οπαδών του, αλλά γιατί ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο διαπραγματευτής της ελληνοκυπριακής πλευράς συγχέει τη διαδικασία με την όλη συζήτηση, με την όποια συμφωνία, με το όποιο τελικό σχέδιο. Και αυτό οδηγεί σε μια βάναυση σαλαμοποίηση του Κυπριακού, στη βάση όσων επιδιώκει η κατοχική δύναμη κατά καιρούς.

Στην παραπαίουσα αυτή πορεία του Προέδρου, δυστυχώς, συμμετέχει και ο κυπριακός Ελληνισμός. Ακόμα κι η αντιπολίτευση, δηλαδή, ακόμα και μερίδα του βασανισμένου λαού, αδυνατεί να αρθρώσει έναν λόγο ΕΝΑΝΤΙΟΝ της διαδικασίας ως υφίσταται και παρακολουθεί μουδιασμένη τα ρεβανσιστικά τερτίπια του Προέδρου, τις αυτοκτονικές του συναινέσεις, τις μεταμεσονύχτιες και αυθαίρετες αποφάσεις του που παρασύρουν έναν ολόκληρο λαό στον βωμό της όποιας «διαδικασίας» (και όχι πια μονάχα της όποιας λύσης).

Ενώ, πράγματι, εκείνο που πρέπει να επαναπροσδιοριστεί δεν είναι πρώτιστα η βάση της λύσης (που έχει ήδη περιπλεχθεί με τις τουρκικές αξιώσεις και πρέπει να διαγραφεί), μα η βάση της ίδιας της διαδικασίας. Όχι γιατί προσμένουμε πεφωτισμένους ηγέτες αλλά ακριβώς για το αντίθετο. Δεν μπορεί, δηλαδή, ο Αναστασιάδης να συμφωνεί σε διασκέψεις για να κουβαλά τη μετριότητά του, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη κανενός. Δεν μπορεί να περπατά στον δρόμο της τουρκικής τελικής λύσης, δημιουργώντας άγρια τετελεσμένα και πανηγυρίζοντας που κρατά τη «διαδικασία» ζωντανή. Πρέπει να γίνει αντιληπτό πως η διαδικασία των διαπραγματεύσεων απεμπολεί την όποια δικαιοσύνη και την όποια ελπίδα για ειρήνευση, ακριβώς γιατί την ορίζει η κατοχική Τουρκία και το καθεστώς της στην Κύπρο.

Είναι, λοιπόν, ώρα να αναδειχθούν κάποια πράγματα. Η διαδικασία, αυτή για την οποία καμαρώνει ο Πρόεδρος, η συμπολίτευση και οι βαστάζοι τους, επιτρέπει στον Ακιντζί, στον Ερντογάν και σε ολόκληρο το κατοχικό συνοθύλευμα να ορίζουν τις όχθες των συνομιλιών και να καθορίζουν την πορεία τους. Αν είχε την τόλμη (για να μην καταγράψουμε τη λαϊκή θυμοσοφία) η όποια ελληνοκυπριακή ηγεσία να θέσει όρους πριν την έναρξη της όποιας διαδικασίας δεν θα είχε το ελεύθερο ο όποιος Νίκος Αναστασιάδης να σέρνει τον κυπριακό Ελληνισμό σε διασκέψεις τουρκικού τύπου και να κρεμάζει αβλεπί την ελλαδική κυβέρνηση. Μα δυστυχώς ουδείς τολμά να εκφραστεί ΕΝΑΝΤΙΟΝ της διαδικασίας. Σάματις και η διαδικασία θα σώσει την Κύπρο. Σάματις και η διαδικασία ως έχει θα απελευθερώσει τα σπίτια των προσφύγων, σάματις και η διαδικασία (η τουρκοαγγλικής έμπνευσης διαδικασία) θα μετατρέψει την κατεχόμενη Κύπρο σε παράδεισο και το πλήθος σε ευτυχισμένο και ελεύθερο λαό. Σάματις κι άμα προστατευτεί η «διαδικασία» θα επιστρέψει η ελπίδα, θα αδράξουμε τη μέρα, θα ατενίσουμε το αύριο και θα γίνει αξιόπιστος ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Μπούρδες. «Εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε»: Να πεθάνει η «διαδικασία» να ζήσουμε εμείς…

Top