Του Σιλουανού Νικολάου
Το έχουμε αναφέρει αρκετές φορές: η ενασχόληση με το κυπριακό πρόβλημα και η κατάθεση άποψης επ’ αυτού καταντά επικίνδυνη εάν δεν συνοδεύεται από μια στοιχειώδη γνώση, τόσο για την πρόσφατη ιστορία του νησιού μας όσο και για τη διαχρονική πολιτική που εφαρμόζει η Τουρκία στην Κύπρο.
Έχει καταντήσει αρκετά κουραστικό να ξεφυτρώνουν μικρές μικρές ομάδες, νομίζοντας ότι ανακαλύπτουν κάτι καινοτόμο, είτε μέσω της τέχνης που παράγουν είτε μέσω των απόψεών τους, χωρίς να φαίνεται να είναι διατεθειμένες να μελετήσουν εις βάθος το κυπριακό ζήτημα –το οποίο ξεκινά από πολύ πριν το ’60– για να μπορέσουν να εκφέρουν μια ολοκληρωμένη γνώμη και άποψη.
Παρ’ όλο που οι συγκεκριμένες ομάδες –του τύπου «GLUE Nicosia» ή «Cypriot Puzzle» (η πρώτη νεοσύστατη και η δεύτερη αρκετά πιο παλιά)– έχουν ένα εναλλακτικό προσωπείο με σχεδόν apolitic και νεανική υφή, φέρουν μαζί τους το παρωχημένο και τετριμμένο που φέρουν τόσο η εκάστοτε πολιτική ηγεσία όσο και τα κόμματα στο νησί μας (τουλάχιστον τα δύο μεγάλα).
Για να μιλήσουμε όμως συγκεκριμένα και με πολιτικούς όρους, παρατηρούμε ότι επειδή λοιπόν δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν το παρελθόν, αλλά θεωρούν το Κυπριακό ως κατεξοχήν πρόβλημα δικοινοτικό και διατηρούν τη γνώμη ότι αν οι δύο κοινότητες έρθουν κοντά, τότε οι κάτοικοι της Κύπρου θα ζουν ειρηνικά, καταλήγουν να οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι απλώς τα «δύο κράτη στο νησί» πρέπει να επανενωθούν για να μπορούν οι δύο κοινωνίες να συνεργαστούν αρμονικά. Εξ ου και χρησιμοποιούν φρασεολογία που έχει να κάνει με συγκόλληση διάφορων μερών!
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η πιο πάνω προσέγγιση έχει ως αποτέλεσμα την απενοχοποίηση της τουρκικής κατοχής, της εισβολής του ’74 και εν τέλει την αποδοχή των τετελεσμένων. Επιστρέφοντας δε στο πολιτικάντικο που φέρουν αυτές οι ομάδες, παρατηρούμε ότι χρησιμοποιούν την ίδια ρητορική με τη σύγχρονη κυπριακή πολιτική ηγεσία, που δεν είναι άλλη από την αντικατάσταση της λέξης «απελευθέρωση» με τη λέξη «επανένωση».
Τέτοιου είδους ομάδες πολλές φορές πέφτουν και σε ρατσιστικά ολισθήματα προσπαθώντας να παρουσιάσουν με φυλετικές αποδείξεις (!) –το πράμα πλέον ξεφεύγει και πάει σε άλλο επίπεδο– ότι οι Ε/κ και οι Τ/κ έχουμε παρόμοιο DNA και συνεπώς δεν είμαστε και πολύ διαφορετικοί.
Ακόμη ένα απλό παράδειγμα είναι συγκεκριμένο βίντεο του «Cypriot Puzzle» που στην προσπάθειά του να παρουσιάσει τις δύο κοινότητες του νησιού, παρουσιάζει το εξής τραγελαφικό: τους μεν Τουρκοκύπριους ως καθαρά εποίκους από την περίοδο της οθωμανικής κατοχής στο νησί (από το 1571), τους δε Ελληνοκύπριους, εμμέσως πλην σαφώς, ως φυλετικά «μπάσταρδους».
Όπως είδαμε και πιο πάνω, τέτοιου είδους ομάδες καταλήγουν να ασπάζονται ρατσιστικούς τρόπους διάκρισης πολιτισμών (κάτι θα πρέπει να θυμίζει αυτό από το παρελθόν) και αναπαράγουν μια επικίνδυνη προπαγάνδα μέσω σύγχρονων μεθόδων, όπως το βίντεο που παραθέσαμε πιο πάνω. Το πιο σημαντικό δε είναι ότι είναι αντιπαραγωγικές στην προσπάθεια δημιουργίας ενός γόνιμου διαλόγου μεταξύ των πολιτών όσον αφορά το μεγαλύτερο ζήτημα που ταλανίζει αυτόν τον τόπο για δεκαετίες. Αυτό που πρέπει, λοιπόν, να γίνει είναι η προσπάθεια στοιχειώδους καταρτισμού από όλους τους πολίτες, νέους και πιο μεγάλους, έτσι ώστε να καταφέρουμε, ως πολίτες, να εκφράσουμε απόψεις αλλά και προτάσεις για την επίλυση αυτού του ζητήματος.
