Του Γιώργου Τάττη
Τελείωσε αισίως ακόμη μία προεκλογική περίοδος και αύριο ο κάθε πολίτης, ετοιμάζεται να πάει, ή και όχι, στην κάλπη για να ασκήσει το «δημοκρατικό του δικαίωμα». Εντός εισαγωγικών, γιατί αναγνωρίζουμε ότι σε ένα πολιτικό σύστημα τόσο διεφθαρμένο, με μία εγγενή εξουσιαστική δομή, καθώς και με τις εξαρτήσεις που παράγει και εδραιώνει, δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για την απόλυτη γιορτή της δημοκρατίας. Όπως επίσης και με τους νόμους που δεν διέπονται από μία λαϊκή λογική – δηλαδή να πηγάζουν από την ίδια την κοινωνία ως η θεσμοθέτηση και η θεσμική ταύτιση των κοινωνικών και πολιτισμικών αντιλήψεων της κοινωνίας με την κανονιστική λειτουργία του κράτους – αλλά από την λογική του ισχυρού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η αύξηση του εκλογικού μέτρου σε 3,6 % από τα δύο μεγάλα και διεφθαρμένα κόμματα, η άρνηση της θεσμοθέτησης της οριζόντιας ψηφοφορίας, αλλά και η άνιση κατανομή τηλεοπτικού χρόνου για προεκλογικούς σκοπούς.
Ως διαδικτυακή, πολιτική ομάδα «Γαλατικό Χωριό», έχουμε καταστήσει σαφείς τις απόψεις μας, τόσο για την κοινοβουλευτική δημοκρατία, όσο και για την αυριανή εκλογική διαδικασία. Σκοπός μας για αυτές τις βουλευτικές εκλογές, ήταν να υπάρξει ένας δυνατός, τρίτος πόλος που θα αποτελούσε αντίβαρο στις αντιλαϊκές πολιτικές των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά και σε λύσεις Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, που θα επιφέρουν μόνο την καταστροφή και την εξάλειψη του κυρίαρχου Ελληνικού στοιχείου του νησιού μας. Εξού και η προσπάθεια, μέσω από εκδηλώσεις μας, αλλά και του γενικότερου πολιτικού μας λόγου και δράσης, να υπάρξει αυτή η αλλαγή στρατηγικής για το άμεσο μέλλον που προδιαγράφεται επικίνδυνο.
Αξίζει να σημειωθεί ο ρόλος των μελών της ομάδας τόσο ατομικά, όσο και σε προηγούμενες συλλογικότητες στις οποίες συμμετείχαμε, στο να ασπαστεί μεγάλο ποσοστό ατόμων την αντι-ομοσπονδιακή ρητορεία, συμβάλλοντας έτσι και στον μετασχηματισμό των απόψεων πολλών κομματικών στελεχών (και κομματικών πολιτικών θέσεων ως εκ τούτου) που ναι μεν είχαν ιδέες κοντά στις δικές μας, αλλά δυσκολεύονταν να τις μετουσιώσουν σε μία ριζοσπαστική πολιτική τοποθέτηση. Ενόσω τα προηγούμενα χρόνια ο αντι-ομοσπονδιακός λόγος ταυτιζόταν με μία απολιτική, εθνικιστική, ίσως και παρανοϊκή θέση, τώρα βλέπουμε να κυριαρχεί και να απολαμβάνει μεγάλης αναγνώρισης. Εκεί που το σύνθημα «ΔΔΟ με καλό περιεχόμενο» αποτελούσε το συμβατικό πολιτικό πλαίσιο, αλλά και το συνενωτικό στοιχείο όλων των πολιτικών κομμάτων (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), εμείς αρνούμαστο να συνθηκολογήσουμε. Τώρα, όχι μόνο δεν νοηματοδοτείται ως «τρελό», αλλά αποτελεί μία σοβαρή πολιτική πρόταση. Η εναλλακτική πρόταση και στρατηγική, αρνείται πλέον να «μασάει τα λόγια της», αρνείται να «παίζει με τις λέξεις», και λέει ξεκάθαρα ότι η ΔΔΟ, δεν μπορεί να είναι βιώσιμη, γιατί δεν είναι δημοκρατική, γιατί χωρίζει αντί να ενώνει, γιατί την αποφάσισαν για εμάς χωρίς εμάς.
Θα μπορούσαμε να αναλωθούμε πολύ περισσότερο, όχι μόνο στο κυπριακό, αλλά και σε ζητήματα οικονομίας, στο μνημόνιο που δεν έφυγε ποτέ, στην ανεργία που εκτοξεύθηκε στα ύψη, στους αντιλαϊκούς «εκσυγχρονισμούς», σε ζητήματα διακυβέρνησης, στην ανύπαρκτη εξωτερική πολιτική, στην παιδεία. Δεν θα κουράσουμε άλλο. Θα πούμε δυο λόγια για την αυριανή εκλογική διαδικασία, έτσι όπως διαμορφώθηκε το πολιτικό σκηνικό τους τελευταίους μήνες της προεκλογικής περιόδου, αφού, παρά την αποτυχία μας να συνενώσουμε τον χώρο, θα ήταν πολιτικά ανόητο να αποποιηθούμε των ευθυνών μας. Συνεχίζουμε λοιπόν την προσπάθεια, προσπαθώντας παράλληλα να διευκολύνουμε τα δεδομένα μας, κερδίζοντας μικρές μάχες που θα οδηγήσουν στην πολυπόθητη απελευθέρωση.
Έτσι, θεωρούμε υπό τις παρούσες συνθήκες, ότι το καλύτερο για την Κύπρο θα ήταν από αύριο να έχουμε μία πολυφωνική βουλή. Μόνο έτσι θα αντιπαλευτεί ο δικομματισμός. Μπορεί να μην μας βρίσκει σύμφωνους κανένα κόμμα του ενδιαμέσου χώρου, τόσο σε πάγιες πολιτικές θέσεις, όσο και σε ζητήματα στρατηγικής. Θεωρούμε όμως, ότι υπάρχουν άτομα σε ψηφοδέλτια κομμάτων του λεγόμενου «ενδιάμεσου χώρου», που αξίζουν να εισακουσθούν. Θεωρούμε ότι η κάθε αντικατοχική (σε όλα τα επίπεδα, σε όλους τους τομείς της πολιτικής) φωνή, θα είναι ένα κακό αγκάθι στις φωνές που συμβάλλουν στο ξεπούλημά και στην εξαθλίωσή μας. Δεν τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Υπάρχουν άτομα μέσα και σε αυτά τα κόμματα, που δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση φωνή ανανέωσης και αυτό δεν τιμά κανέναν. Οι άνθρωποι, πόσο μάλλον τα πολιτικά κόμματα, δεν αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη. Αύριο, θα μας έχουν και πάλι απέναντί τους, να κάνουμε κριτική στα κακώς κείμενα. Θα συνεχίσουμε να είμαστε μοχλός πίεσης, με όση φωνή μας δίνει η δύναμη των γραφόμενών μας.
Στηρίζουμε προπάντων δημοκράτες (και το τονίζουμε για τυχόν παρερμηνείες από διάφορους «καλοπροαίρετους»), στηρίζουμε αντικατοχικούς αγωνιστές που θα συμβάλλουν στην καλυτέρευση των όρων διαπραγμάτευσής μας στο Κυπριακό ζήτημα, αλλά και στην ποιότητα ζωής μας και στην κοινωνική δικαιοσύνη. Στηρίζουμε τον πλουραλισμό, την πτώση των ποσοστών των μεγάλων κομμάτων. Η αποχή δεν αποτελεί αντίδραση, ειδικά όταν δεν συνδυάζεται με πολιτικό συνδικαλισμό, πολιτικό λόγο και δράση.
