Του Αλέκου Μιχαηλίδη
Ξελόγιασέ μας, ταξίδεψέ μας, ταξίδεψέ μας,
ταξίδεψέ μας στη σπασμένη σου φλέβα.
Πότισε μ’ αίμα όσους πληρώσαν να πιουν.
Δεν μας χορταίνεις, μαϊμού, δεν μας χορταίνεις,
θέλουμε κι άλλο ψέμα, κι άλλο ψέμα.
Πριν ξεψυχήσεις, πριν χαθείς ξελόγιασέ μας.
ΤΡΥΠΕΣ
Αν ο Μουσταφά Ακιντζί ήταν Ελληνοκύπριος πολιτικός, πολλοί (δημοσιογράφοι, πολιτικοί, αναλυτές και «αναλυτές») θα τον χαρακτήριζαν «χαμαιλέοντα», αλλοπρόσαλλο, σχιζοφρενή, θα του έδιναν πολλά επίθετα για να τον υποβαθμίσουν, καθώς τη μια μέρα παρουσιάζεται ως ένας σκληρός κατοχικός ηγέτης και την άλλη ως ένας σεμνός και αγγελικά πλασμένος «συνομιλητής» του Προέδρου Αναστασιάδη.
Προχθές, ο Λεμεσιανός Ακιντζί προέτρεπε τους Ελληνοκύπριους, εμάς δηλαδή, να κοιτάξουμε στον καθρέφτη αν θέλουμε να βρούμε υπαίτιο για τη Μόρφου (καθώς έδιναν και έπαιρναν τα ρεπορτάζ για την ανάπτυξή της) και να θυμηθούμε το δημοψήφισμα του 2004 και το σχέδιο Ανάν. Προφανώς, ο κ. Ακιντζί δεν αναφερόταν μόνο στον υποστηρικτή του σχεδίου, Νίκο Αναστασιάδη. Είχε προηγηθεί προ μηνών εκείνη η αλησμόνητη ρητορική ερώτησή του: «Μα θέλετε και τη Μόρφου;»
Σήμερα, στον Φιλελεύθερο, σε μια συνέντευξη που θα μπορούσε να ανήκει σε μοντέλο υποψήφιο για τον τίτλο της «Μις Κόσμος», ο κατοχικός ηγέτης ελίχθηκε ποικιλοτρόπως, δηλώνοντας σε ερώτηση για τη Μόρφου: «Μην περιμένετε σήμερα να σας μιλήσω για το εδαφικό», σημειώνοντας ότι «οικοδομές ανεγείρονται παντού και στον βορρά και στον νότο, δεν μπορείς να παγώσεις τη ζωή, δεν μπορείς να πεις στον κόσμο να περιμένει διότι θα έλθει η λύση», για να φορέσει το αγγελικό του πρόσωπο: «Καταλαβαίνω όλες τις ευαισθησίες και των δύο, Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων», εκφράζοντας και την αγωνία (;) υποστηρίζοντας ότι «αν δεν μπορούμε να εξεύρουμε λύση, η νεότερη γενιά θα αρχίσει να συζητά διαφορετικά μοντέλα λύσης».
Ο Μουσταφά Ακιντζί, στη συγκεκριμένη συνέντευξη, επανέλαβε δυο τρεις φορές, αναφερόμενος στο διαφορετικό της κατάστασης και στη σχέση με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη: «Βλέπουμε ο ένας τον άλλον ως συνεργάτες του μέλλοντος και έτσι θα το βλέπουμε», υπενθυμίζοντας ότι άλλοι καθόμαστε σε αναμμένα κάρβουνα και άλλοι βλέπουν την Κύπρο ως δικέφαλη επιχείρηση. Ο κατοχικός ηγέτης, στη δισέλιδη (ήταν ανάγκη;) συνέντευξη του «Φ» είπε πολλά: Δήλωσε ξανά ότι οι Τουρκοκύπριοι θέλουν εγγυήσεις και εκ περιτροπής προεδρία, απαίτησε, ως ανταλλαγή του ανοίγματος των Βαρωσίων, τη νομιμοποίηση του αεροδρομίου της Τύμπου, διαλάλησε ότι η Τουρκία κρατά θετική στάση στις συνομιλίες, επανέλαβε τη γραμμή περί πληθυσμιακών και περιουσιακών πλειοψηφιών.
Φυσικά, η συνέντευξη στον Φιλελεύθερο έσφυζε από «αισιοδοξία» και «χαρμοσύνη». Ο κ. Ακιντζί δήλωσε ότι είναι δυνατόν να εξευρεθεί λύση εντός 2016 και επανέφερε στην ατμόσφαιρα εκείνο το φάντασμα που πλανάται εδώ και μήνες. Ξεχνώντας (;) τα απείρου κάλλους παραληρήματά του, ο εκπρόσωπος της κατοχής φόρεσε το καλό και ειρηνικό του πρόσωπο και χαμογελώντας «έπεισε» (ελπίζουμε μόνο τους 10-15 που φόρεσαν περούκες ήδη από τον περσινό Απρίλη, θεωρώντας ότι ο Ακιντζί είναι αυτός που οδηγεί την καρναβαλίστικη παρέλαση) ότι ενστερνίζεται τις ανησυχίες των Ελληνοκυπρίων. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, η Κύπρος κήδευσε σήμερα ακόμα δύο αγνοούμενους της τουρκικής εισβολής, στη Λευκωσία και στην Αχερίτου. Κι εμείς, επιμένουμε να αγνοούμε την αλήθεια, χειροκροτώντας εκστασιασμένα τα παραληρήματα ενός ανθρώπου που ανενόχλητος δίνει συνεντεύξεις, την ώρα που ηγεμονεύει ένα καθεστώς το οποίο παράνομα κατέχει και παράνομα «αναβαθμίζει» τα «ματωμένα χώματα» των μανάδων και των παιδιών μας. Υπάρχει ίχνος λογικής;
