You are here
Home > ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ > Λύση και όχι παρωπίδες

Λύση και όχι παρωπίδες

του Γιώργου Λαγάκου

Ο φανατισμός, τα ιδεολογήματα και γενικότερα η μοιρολατρική αποδοχή των όσων προωθούνται από τις εκάστοτε ηγεσίες είναι το αιώνιο πρόβλημα που μαστίζει την ανθρωπότητα. Και με αυτό αναφερόμαστε στις κοινωνίες και στα άτομα που επιθυμούν και διεκδικούν το δίκαιο, το ορθό και το πραγματικό. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με το Κυπριακό. Ενώ η ανάγκη για την επίλυση του εθνικού μας ζητήματος μέσω ενός ενιαίου κράτους το οποίο να σέβεται και προστατεύει τις ελευθερίες των πολιτών, ανεξαρτήτως εθνικής ή θρησκευτικής καταγωγής, αποτελεί την μόνη δίκαιη και βιώσιμη λύση, εντούτοις δαιμονοποιείται. Και μάλιστα προβάλλεται η ΔΔΟ ως η πλέον εφικτή λύση – που κατά την άποψή μου, από όποιαν οπτική γωνία και να την προσεγγίσεις (ανθρωπιστική, ταξική, οικονομική, εθνική, βιώσιμη κτλ.), μπάζει!

Πολλές φορές ακούγεται πως ο εθνικισμός και η μισαλλοδοξία καθρεφτίζονται στον Πενταδάκτυλο και στην εισβολή. Η αφορμή δόθηκε και αυτό είναι ξεκάθαρο. Το ζήτημα είναι (όπως και στις ανθρώπινες σχέσεις και στα κάθε είδους προβλήματα) να αναζητούμε τον πυρήνα των γεγονότων, τη βάση και την αρχή. Και όλα αυτά οδηγούν στην Τουρκία. Μια Τουρκία η όποια έδειξε τα δόντια της σε κάθε περίπτωση, από τις απειλές στα 13 σημεία του Μακαρίου, τους βομβαρδισμούς της Τυλληρίας, την ΤΜΤ, την εισβολή, τη στάση της μετά, αλλά και σήμερα. Μια Τουρκία η οποία εν έτει 2015 βομβαρδίζει τους Κούρδους σε Συρία και Ιράκ, τη μόνη ουσιαστική χερσαία δύναμη που αντιστέκεται στο Ισλαμικό κράτος. Μια Τουρκία που συνεχίζει να αρνείται τη γενοκτονία των Αρμενίων και να τη χλευάζει, ενώ πλέον η πλειοψηφία της διεθνούς κοινότητας στρέφεται εκεί. Και που στο εσωτερικό σκοτώνει διαδηλωτές στην πλατεία Ταξίμ, ζητά από βουλευτές «σαν γυναίκα που είσαι να σωπάσεις» και απαλλοτριώνει δασώδεις περιοχές για να χτίσει παλάτια! Με αυτό τι εννοούμε; Δυστυχώς ή ευτυχώς, και όσο και αν θέλουμε «να σας αφήσουμε να ελπίζετε, ρε γαμώ το», έχουμε να κάνουμε με ένα θηρίο. Ένα θηρίο το οποίο για να αντιμετωπιστεί, πρέπει να το μελετήσεις, να το παρακολουθήσεις και να το αναλύσεις. Αν το προσεγγίσεις με την ψευδαίσθηση ότι μπορείς να το εξημερώσεις με δύναμη την αγάπη, τότε πολύ πιθανόν να βρεθείς στο στομάχι του. Και αυτό θα ήταν ένα εγκληματικό λάθος που απειλεί την ίδια την επιβίωσή μας.

Το ζήτημα δεν είναι απλώς η λύση του Κυπριακού. Το ζήτημα είναι να μπορέσουμε να διασφαλίσουμε το δικό μας μέλλον και το μέλλον των παιδιών μας. Να σεβαστούμε τον κάθε ένα σαν προσωπικότητα, να διασφαλίσουμε τις βασικές ελευθερίες και να μην πάμε και άλλα χρόνια πίσω. Και αυτό μπορεί να διασφαλιστεί με ένα Ενιαίο Κράτος. Με τις κατάλληλες πρόνοιες και συνθήκες, μια Δημοκρατία που θα διασφαλίζει την ασφάλεια και την ευημερία των πολιτών της μπορεί να λειτουργήσει. Ένα σύνταγμα που θα κάνει ξεκάθαρη τη δικοινοτική υφή του νησιού, με ξεχωριστές διοικητικές περιφέρειες, διαφορετικές πλειοψηφίες δυστυχώς, αργά ή γρήγορα, θα οδηγήσει σε ένα συγκρουσιακό περιβάλλον. Και αυτό το περιβάλλον δεν θα δημιουργηθεί απαραίτητα από τους πολίτες. Αλλά από αυτούς που θα ελέγχουν τις μοίρες τους. Και στην περίπτωση της ΔΔΟ είναι πολλοί και με καθόλου έντιμο πρότερο βίο.

Οι ομοσπονδίες που λειτουργούν στο εξωτερικό δεν έχουν καμία σχέση με τη ΔΔΟ. Ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Ρωσία ούτε η Γερμανία. Η μόνη χώρα που θυμίζει λίγο το σχέδιο Ανάν και γενικότερα τις προτάσεις ΔΔΟ είναι το Βέλγιο! Η χώρα που ισοφάρισε και ξεπέρασε το ρεκόρ του Ιράκ σε ακυβερνησία! Μια βόλτα στις Βρυξέλλες είμαι σίγουρος πως μπορεί να μη σας πείσει. Μια βόλτα όμως στη Γάνδη, μια βδομάδα στην Μπρουζ, μια συζήτηση στην Αμβέρσα με ντόπιους και μια πιο σχολαστική περιήγηση ακόμα και των Βρυξελλών θα σας δείξει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο όμορφα και ωραία. Και το Βέλγιο βρίσκεται στην καρδιά της Ευρώπης, με όλα της τα θεσμικά όργανα να βρίσκονται εκεί. Εγώ απλώς υπενθυμίζω πως η Κύπρος στα νότια έχει την Αίγυπτο, δεξιά Ισραήλ, Παλαιστίνη, Συρία και Λίβανο, ενώ από πάνω την Τουρκία! Με λίγα λόγια, βρίσκεται στη μέση ενός κρατήρα. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Top