του Σιλουανού Νικολάου

Καθημερινά, διαβάζουμε και παρακολουθούμε αρθρογραφία και εκπομπές να προβάλλουν το γεγονός ότι η λύση είναι πιο κοντά από ποτέ, τα πράγματα είναι καλύτερα και η Κύπρος θα δει επιτέλους άσπρη μέρα όσον αφορά στην οριστική λύση του Κυπριακού. Όλοι αυτοί, όμως, δυστυχώς, αποφεύγουν να απαντήσουν σε καίρια ερωτήματα, όσον αφορά στον τρόπο λειτουργίας του νέου μορφώματος που θα προκύψει αλλά και στο τι θα γίνει με το υφιστάμενο ψευδοκράτος.

Παρ’ όλο που καταδικάζουν την κατοχή και το ψευδοκράτος, ισχυρίζονται ότι με τη λύση που έρχεται αυτά θα εκλείψουν. Φαίνεται ότι αγνοούν τις βασικές παραμέτρους της λύσης, που είναι η διζωνικότητα και η δικοινοτικότητα. Παράμετροι, βέβαια, που δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης του ότι το καινούργιο μόρφωμα που θα προκύψει θα είναι χειρότερο από την παρούσα κατάσταση που βιώνουμε.

Αυτό προκύπτει πολύ απλά με μια απλή συλλογιστική που ο καθένας μας μπορεί να κάνει. Το γεγονός ότι το ψευδοκράτος θα μετατραπεί σε συνιστών κρατίδιο (δηλαδή θα αναβαθμιστεί) μας δείχνει περίτρανα ότι το ψευδοκράτος όχι μόνο δεν θα εκλείψει, αλλά πολύ απλά θα νομιμοποιηθεί.

Με τη δικοινοτικότητα από την άλλη πλευρά (που δυστυχώς υπάρχει μέχρι σήμερα ως απότοκο του ζυριχικού δυσλειτουργικού εκτρώματος) εγκαινιάζουμε τον νέο λαό της Κύπρου, που είναι ο τ/κ λαός. Με αυτόν τον τρόπο, το συνιστών κρατίδιο θα αποκτήσει ακόμη περισσότερη νομιμότητα και υπόσταση, καθώς θα πηγάζει από την κυριαρχία του «τ/κ λαού». Αυτό, βέβαια, δεν χρειάζεται και πολλή σκέψη, φτάνει κάποιος να διαβάσει το κοινό ανακοινωθέν της 11ης Φεβρουαρίου, όπου αναφέρεται ξεκάθαρα σε (εσωτερική) τ/κ ιθαγένεια.

Συνοψίζοντας, πολύ εύκολα κάποιοι μιλούν για ευνοϊκές συνθήκες λύσης σήμερα. Πολύ εύκολα κάποιοι είναι αισιόδοξοι και μιλούν για ελπίδα. Δυστυχώς όμως, δεν μας παρουσιάζουν ποτέ τους κινδύνους που θα δημιουργήσει για ολόκληρη τη νήσο ενδεχόμενη λύση βασισμένη στη ΔΔΟ. Δεν μιλά κανένας «προοδευτικός ειρηνιστής» για το έγκλημα της αναγνώρισης του ψευδοκράτους μετά τη «λύση», το οποίο είναι απότοκο της βάρβαρης τουρκικής εισβολής του ’74 που ξεσπίτωσε, λεηλάτησε, βίασε και σκότωσε τους συμπατριώτες μας.

Διεκδικώντας και παλεύοντας για διχοτομικές λύσεις τύπου ΔΔΟ, πολύ απλά στηρίζει κανείς την πολιτική της Τουρκίας για «επανάκτηση» ολόκληρης της νήσου. Τα πράγματα είναι απλά. Μπορούμε, όμως, να τα δούμε; Ή θα συνεχίσουμε να διατηρούμε παρωπίδες και ψευδαισθήσεις, οι οποίες μόνο την καταστροφή φέρνουν;