Του Σιλουανού Νικολάου
Το έχουμε πει πολλές φορές: πάντα η εκάστοτε πολιτική μας ηγεσία, οι εκάστοτε πολιτικοί μας ηγέτες τρέχουν να προλάβουν τις εξελίξεις αφού αυτές γίνουν. Από το κούρεμα των καταθέσεων μέχρι τις γκάφες που αναβαθμίζουν τον κατοχικό ηγέτη μέρα με τη μέρα, η πολιτική μας ηγεσία πραγματικά αξίζει ένα μετάλλιο ανοργανωσιάς και θα μπορούσα να πω τεράστιας αδιαφορίας για το μέλλον αυτού του τόπου, τόσο σε κοινωνικό όσο και σε εθνικό επίπεδο.
Η πρόσφατη γκάφα, λοιπόν, είναι αυτή με την επίσκεψη του Μουσταφά Ακιντζί στη Γερμανία –ημέρα Δευτέρα την εντεκάτη Απριλίου– μετά από πρόσκληση του υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ. Επίσης, σύμφωνα πάντα με τουρκικά ΜΜΕ: «Ο πρόεδρος Ακιντζί στο πλαίσιο της τριήμερης επίσκεψής του στη Γερμανία αναμένεται να κάνει μια ομιλία και στην Κομισιόν». Και ακόμη: «Ο κος Ακιντζί έπειτα από την ολοκλήρωση των επαφών του στο Βερολίνο θα περάσει στην Ιστάνμπουλ όπου και θα συμμετάσχει στη Σύνοδο του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας».
Κατά την διάρκεια της επίσκεψης του στην Γερμανία ο κος Ακκιτζί είχε την ευκαιρία να πει τις απόψεις του σε μεγάλο γερμανικό τηλεοπτικό σταθμό (Deutsche Welle) όπου μεταξύ άλλων δεν δίστασε να πει το γνωστό ψέμα του. Ότι δηλαδή οι Τ/κ δεν μπήκαν στην Ευρωπαική Ένωση το 2004 αλλά θα μπεί σε αυτήν «ως ισότιμο μέρος, ως συντεταγμένο κράτος σε ένα ομοσπονδιακό σύστημα». Βέβαια αυτή η προπαγάνδα που ανενόχλητα Ακκιτζί και Τουρκία πλασάρουν διεθνώς δεν αντιμετωπίζεται από εμάς με κανένα τρόπο, πόσο μάλλον από τις άλλες Ευρωπαικές χώρες. Τόσο στο Νταβός όσο και σε αυτή την περίπτωση ο Ακκιτζί επιδήδεται σε ψευδολογίες και οι δικοί μας νομίζουν ακόμη ότι οδεύουμε σε μία λύση που θα μας απαλλάσσει από την τουρκική κατοχή, πόσο μάλλον από τέτοιες προπαγανδίστηκες τακτικές.
Ο κυβερνητικός μας εκπρόσωπος, από την άλλη, δήλωσε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία θα κάνει διάβημα προς τη γερμανική κυβέρνηση για να διαμαρτυρηθεί για αυτήν της τη στάση.
Βεβαίως, έτσι όπως καταντήσαμε, το διάβημα καθόλου δεν μας σώζει πλέον –δυστυχώς– γιατί καταφέραμε, με τη διαχρονική πολιτική του «καλού παιδιού» και των πανηγυρισμών, να αναβαθμίσουμε τον κατοχικό ηγέτη σε ηγέτη κοινότητας που έτσι εύκολα και απλά προσκαλείται από κράτη με τεράστιο βεληνεκές, όπως η Γερμανία. Βεβαίως, όταν ανεχόμαστε ο Ακιντζί να προσφωνείται μπροστά στα μάτια μας ως εξοχότατος μεταξύ ηγετών κρατών στο Νταβός, είναι απολύτως φυσιολογικό να αντιμετωπίζεται και από τρίτες χώρες ως τέτοιος.
Ακόμη, όταν επιτρέπουμε (αλήθεια, πού είναι τα διαβήματα σε αυτήν την περίπτωση, κύριε Χριστοδουλίδη;) την επίσκεψη στο ψευδοπροεδρικό κάθε αξιωματούχου που επισκέπτεται το νησί μας, όπως τον Τζον Κέρι (υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ), τι αντιμετώπιση περιμένουμε από άλλα εξίσου μεγάλα κράτη; Όταν μας βάζει τα γυαλιά η Ρωσία και αρνείται –χωρίς βέβαια τη δική μας θέληση– να επισκεφθεί τα κατεχόμενα εδάφη μας για αποτροπή τυχόν έμμεσης αναγνώρισης και εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα, πώς μπορεί κάποιος να θεωρεί αξιόπιστη την πολιτική μας ηγεσία;
Είναι προφανές ότι για ακόμη μια φορά είμαστε θεατές στο θέατρο του παραλόγου. Είναι προφανές, επίσης, πως η παρούσα κυβέρνηση, με την άμεση στήριξη του ΑΚΕΛ, παρά να ασχολείται με το πώς θα αποτρέψει την τουρκοποίηση των κατεχομένων, ασχολείται με προεκλογικές εξαγγελίες, πανηγυρίζοντας ταυτοχρόνως για εξαγγελίες όπως την πρόσφατη για μείωση της στρατιωτικής θητείας.
Είναι ηλίου φαεινότερο, λοιπόν, πως οι διαπραγματεύσεις φαίνεται να είναι κάπως στάσιμες για ακόμη μια φορά, με τον χρόνο, ως συνήθως, να κυλά εναντίον μας. Παράλληλα, φαίνεται να μην ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει, γιατί πολύ απλά μεμψιμοιρούμε αντί να σχεδιάζουμε μια στρατηγική –ή, έστω, να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε να πάρουμε ιδέες από σοβαρούς ανθρώπους αυτού του τόπου τουλάχιστον– για να ξημερώσει μια άσπρη μέρα σε αυτόν τον τόπο, να υπάρξει μια μικρή ελπίδα ανάκαμψης από αυτήν τη δουλική μας μιζέρια.
Θα πρέπει να καταλάβουμε πως η επιβίωσή μας σε αυτό το νησί έχει να κάνει και με τα νέα τετελεσμένα που δημιουργεί η δική μας κυβέρνηση με τη συγκαλυμμένη ακυβερνησία της που οδηγεί τον Ελληνισμό της Κύπρου σε νέες περιπέτειες πρωτάκουστες. Η επίσκεψη του κατοχικού ηγέτη σε ευρωπαϊκά κράτη είναι απλά και μόνον η αρχή. Αν συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση, σιγά σιγά θα δημιουργηθούν τετελεσμένα τα οποία πολύ δύσκολα θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε και τότε είναι που και πάλι κυβέρνηση και πολιτικές ηγεσίες θα κλαίγονται σε Ευρωπαϊκή Ένωση και κράτη για την εκάστοτε στάση της Τουρκίας.
Είναι στο χέρι μας, λοιπόν, να αλλάξουμε πολιτική και να ακολουθήσουμε μια ορθή πορεία πραγματικής λύσης του κυπριακού ζητήματος και όχι παραγκωνισμό του, όπως συγκαλυμμένα συμβαίνει σήμερα.
