You are here
Home > ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ > «Η γνωστή τουρκική προσέγγιση»

«Η γνωστή τουρκική προσέγγιση»

Του Αλέκου Μιχαηλίδη

Πέντε δέ- άιντε μπρέ, πέντε δέκα παπαδιές,
πέντε δέκα παπαδιές κι άλλες τόσες καλογριές
πάησαν να ψαρέψουνε και να κολυμπήσουνε,
βγάζουν τα ρασάκια τους και τα σωβρακάκια τους.

Δυστυχώς, η απάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου στη φρέσκα πρόκληση του κατοχικού ηγέτη περί αλλαγής στον τρόπο διεξαγωγής των συνομιλιών δεν αρκεί. Και δεν αρκεί, όχι γιατί όλα βαίνουν καλώς με τις διαπραγματεύσεις, αλλά γιατί ο Μουσταφά Ακιντζί αποδεικνύει ξανά πως δεν έχει την παραμικρή «καλή θέληση», ενώ το μόνο για το οποίο εργάζεται είναι οι τουρκικές αξιώσεις. Άρα, δεν αρκεί το ότι πρόκειται για τη «γνωστή τουρκική προσέγγιση», μετά από όλα αυτά που συνέβησαν τον τελευταίο χρόνο.

«Προτείναμε», δήλωσε ο εκπρόσωπος της κατοχής και της Άγκυρας σε τηλεοπτικό πρόγραμμα στα κατεχόμενα, «να αρχίσουμε έναν νέο τρόπο συνομιλιών τον Ιούλιο, μετά τις βουλευτικές εκλογές. Πηγαίνουμε και αρχίζουμε με το εδαφικό. Ύστερα πάμε σε πενταμερή με τη συμμετοχή των εγγυητριών δυνάμεων για τα θέματα εγγυήσεων και ασφάλειας, και κατά προτίμηση τα ολοκληρώνουμε αυτά και αρχίζουμε τη διαδικασία για δημοψήφισμα».

Πρόσθεσε δε, λίγες ώρες μετά τη δημοσιοποίηση της κοινής δήλωσης (περί κοινού οράματος προφανώς) με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, ότι «υπάρχουν κάποια ζητήματα στο περιουσιακό και αν έχουμε σύγκλιση στην εκ περιτροπής προεδρία, νομίζω τα άλλα μπορούν να ολοκληρωθούν γρήγορα». Όπως είπε, εκβιάζοντας και τους Ελληνοκύπριους αλλά και τους Τουρκοκύπριους, «είναι η τελευταία ευκαιρία για ομοσπονδιακή λύση, επειδή οι επόμενες γενιές μπορεί να οδεύσουν προς ένα μοντέλο λύσης βασισμένο στον διαχωρισμό».

Δεν αρκεί, λοιπόν, η στάση του Νίκου Χριστοδουλίδη (και της κυβέρνησης δηλαδή). Διότι όταν τη μια μέρα παρουσιάζεται μια «κοινή δήλωση» ως πανάκεια και την άλλη τα πάντα μοιάζουν ρευστά μπροστά στις αλλοπρόσαλλες δηλώσεις του ντόπιου Ακιντζί, δεν αρκεί το ότι αυτή η «γνωστή τουρκική προσέγγιση» έχει εκφραστεί και στο παρελθόν. Έναν χρόνο ο Πρόεδρος Αναστασιάδης διαπραγματεύεται με τον «διαλλακτικό» Μουσταφά Ακιντζί, έφαγαν, ήπιαν, παρακολούθησαν συναυλίες, έστειλαν πρωτοχρονιάτικο μήνυμα, για να κολλά η διαδικασία σε «γνωστές τουρκικές προσεγγίσεις»;

Αν είναι δυνατόν. Και αν είναι δυνατόν, ολόκληρη κυβέρνηση (που εκπροσωπεί δήθεν και τον λαό) να παρουσιάζει αυτό το διπολικά διαταραγμένο πρόσωπο. Όταν ο κ. Ακιντζί στέλνει μηνύματα στα ελληνικά είναι εξαιρετικός, Λεμεσιανός και «δικός μας», ενώ όταν πετά στο τραπέζι «πενταμερή διάσκεψη», «εκ περιτροπής προεδρία» (με αυτό τελικά τι θα γίνει;), «εγγυήσεις», πρόκειται για τις «γνωστές τουρκικές προσεγγίσεις». Σοβαρότητα μηδέν. Όλα στον βωμό του «καλού κλίματος» και του «μομέντουμ» που «εκεί που πάει να σβήσει, να το πετιέται» και επαναφέρεται σαν γέρος στη ζωή με τεχνητά μέσα…

Όλα αυτά γράφονται όχι επειδή εναποθέσαμε και εμείς (σαν μερικούς που ψήνουν σουβλάκια εντός της νεκρής ζώνης) τις ελπίδες μας στον κατοχικό ηγέτη. Ούτε γιατί πέφτουμε από τα σύννεφα όποτε εκφράζει «γνωστές τουρκικές προσεγγίσεις». Όλα αυτά γράφονται, επειδή η κυβέρνηση Αναστασιάδη που κουβαλά εδώ και έναν χρόνο ένα καυτό πακέτο προσδοκιών και υπόσχεται «συνολική διευθέτηση εντός του 2016» φαίνεται να ακροβατεί όσον αφορά τον «συνομιλητή» της. Φαίνεται να ακροβατεί και να αφήνεται εκτεθειμένη ακριβώς επειδή η ίδια μοιάζει ανήμπορη να τελειώνει με τα ουσιαστικά ζητήματα του Κυπριακού. Μοιάζει μουδιασμένη και ανήμπορη να θέσει όρους αναφορικά με το αν θα γίνει «πενταμερής» ή «πολυμερής» διάσκεψη για την ασφάλειά μας. Προς το παρόν και ως συνήθως κερδισμένη είναι η τουρκική πλευρά, η οποία μέσα από τις «γνωστές τουρκικές προσεγγίσεις» σκαρφαλώνει ανεμπόδιστα στην πλάτη της δικής μας πλευράς. Κι ας υπόσχεται ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, με τη σκέψη στα «mind games» του συνεταίρου Ακιντζί και ενώπιον της προτομής του Γρηγόρη Αυξεντίου, πως «είναι ευθύνη όλων μας να διεκδικήσουμε μια υπό τις περιστάσεις δίκαιη λύση». Υπό τις περιστάσεις, μπροστά στον Αυξεντίου…

Top