Του Αλέκου Μιχαηλίδη
Plaudite, amici, comedia finita est!*
Αύγουστος, 63 π.Χ.-14 μ.Χ.
(Τα τελευταία του λόγια)
Ενώ χαριεντιζόμαστε για τη μη αλλαγή ώρας στα κατεχόμενα και στην Τουρκία (σάμπως και άλλαξε ποτέ η ώρα μετά το πρωινό της 20ής Ιουλίου 1974), δημοσίευμα του «Φιλελευθέρου» κάνει λόγο για σύνδεση του εδαφικού με το θέμα των εγγυήσεων από την τουρκική πλευρά. Δεν φτάνουν δηλαδή οι τόσες λαίμαργες απαιτήσεις, πλέον (εκτός και αν έχει ήδη ειπωθεί αλλά παρέμεινε κρυφό από τους διαπραγματευτές μας) οι θύτες του Κυπριακού επιδιώκουν την «εξασφάλιση» περισσότερων εδαφών στο νέο μόρφωμα που ετοιμάζουν, ούτως ώστε να γίνουν πιο «ελαστικοί» στο καυτό θέμα των εγγυήσεων.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τη «Μιλιέτ», αν οι Ελληνοκύπριοι επιδιώξουν την επιστροφή λιγότερων περιοχών, όπως τη Μόρφου, η τουρκική πλευρά (υπενθυμίζουμε ότι εκείνη έκανε την εισβολή) θα δεχτεί να βρεθεί μια συμβιβαστική λύση για τις εγγυήσεις, χωρίς να νοείται, προφανώς, ότι θα καταργηθούν. Πάνω σε τούτες τις βάσεις συνεχίζονται οι εντατικές διαπραγματεύσεις και ενώ καθίσταται σαφές πως η τουρκική πλευρά, η Άγκυρα και ο Μουσταφά Ακιντζί, δηλαδή, δεν «κατεβαίνουν» από τις κόκκινες γραμμές τους, τουτέστιν δεν συμβιβάζονται με τίποτα λιγότερο από την πλειοψηφία πληθυσμού και ιδιοκτησίας στο μελλοντικό τ/κ συνιστών κρατίδιο της μεγάλης κυπριακής ομοσπονδίας.
Ασφαλώς, «τίποτε δεν έχει συμφωνηθεί αν δεν έχουν συμφωνηθεί όλα», όπως επιμένει να υποστηρίζει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Ο οποίος φαίνεται να έχει χάσει τον μπούσουλά του στην προσπάθεια να κτίσει ένα επίπλαστο μομέντουμ και μια περιρρέουσα (που στήνεται κατά τον «Πολίτη») ακροβατώντας σε ένα σάπιο σχοινί. Διότι, είναι ένα η σύνδεση εδαφικού και περιουσιακού (κάτι που λογικά εγείρει η ε/κ πλευρά) και άλλο οι παράλογες απαιτήσεις του κατοχικού καθεστώτος για πάρε-δώσε, ανταλλαγές και πράσινα άλογα προκειμένου να ικανοποιηθεί ο Ερντογάν και το φασιστικό του καθεστώς.
Στην παραπάνω «ικανοποίηση» στηρίζεται και ο «συναισθηματικός δεσμός» που εξηγεί, μετά το πρώτο ρεπορτάζ, η «Μιλιέτ». Κατά την τουρκική εφημερίδα, πέντε χιλιάδες Ελληνοκύπριοι θα επωφεληθούν από αυτή τη φόρμουλα, ενώ ο μέσος όρος εκείνων που θα αποκτήσουν δικαίωμα επιστροφής είναι μεταξύ 67-75 ετών, χωρίς ωστόσο να θεωρεί (η «Μιλιέτ») ότι θα επιστρέψουν και έτσι θα τους καταβληθεί αποζημίωση. Σημειώνεται δε ότι «δεν θα υπάρχει το δικαίωμα για πρώτο λόγο όπως ισχυρίζονται. Θα υπάρχει το δικαίωμα υποβολής πρώτης αίτησης», το οποίο θα έχει ο «υφιστάμενος χρήστης». Σε άδεια οικόπεδα θα ενεργοποιηθεί το ποσοστό του 1/3. Κι άλλη διχοτόμηση. Η τ/κ «Κίπρις Πόστασι», πάντως, σε αντίστοιχο δημοσίευμα, αναφέρει ότι καθορίστηκαν 30 κριτήρια για τις περιουσίες ενώ κρίσιμα θέματα θεωρούνται, κατά την αγγλική ορολογία, τα εξής: Emotional Attachment, Significant Improvement, Subsequent Purchase και 1/3 Formulation for empty land properties.
Ακόμα κι αν δεν ληφθούν υπόψιν τα δημοσιεύματα της «Μιλιέτ» και της «Κίπρις Πόστασι», εκείνο που επιδιώκει η τουρκική πλευρά με πρωτοστάτη τον αγγελικά πλασμένο κατοχικό ηγέτη έπρεπε να δημοσιευτεί από επίσημα ε/κ χείλη και να απορριφθεί άμεσα, παρά να κοπιάζει ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος εξαπολύοντας επιθέσεις εναντίον «απορριπτικών» σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς και προωθώντας το ψέμα των τεσσάρων βασικών ελευθεριών. Η πλευρά μας, όμως, μοιάζει μουδιασμένη και ανήμπορη (ή ανίκανη) να αποκρούσει τις τουρκικές φαεινές ιδέες, τη στιγμή που «υπόσχεται» συμμαχίες και φιλίες με την κατοχική δύναμη μετά τη «λύση». Ποιά «λύση» τελικά; Εκείνη που «εξασφαλίζει» φυλετικά κριτήρια, νέα απαρτχάιντ, τριχοτομημένες περιουσίες, νομιμοποίηση της αδικίας εις βάρος των προσφύγων, θάψιμο πόλεων και χωριών, τουρκική κυριαρχία στον βορρά και συγκυριαρχία στον νότο; Αυτό είναι το λαμπρό μέλλον που «κτίζεται» στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Αυτό θα συζητήσουν στην τριμερή διάσκεψη της Νέας Υόρκης; Αυτό θα μας καλέσει να ψηφίσουμε ο αποπροσανατόλιστος πια Πρόεδρος Αναστασιάδης; Σε εμάς έπρεπε να απευθύνει την ερώτηση: «Μέχρι πότε θα πιστεύουμε πως με μάχες και αίμα θα ζούμε σε αυτή τη χώρα;» Ή στην άλλη πλευρά, που με μελάνι απ’ το αίμα των παππούδων μας υπογράφει συγκλίσεις στην άγρια τράπεζα των συνομιλιών και με αίμα καθορίζει την πορεία τους; Όλο το κόκκινο στις μέρες μας είναι αίμα…
Υ.Γ.: Όσο για τον Πόλυ Πολυβίου, διερωτόμαστε: Οι επιφυλάξεις, οι ενστάσεις και οι ανησυχίες του φτάνουν μόνο μέχρι την περιβόητη «κλήρωση», την εκ περιτροπής προεδρία και τη μεταβατική περίοδο μετά την υπογραφή της «λύσης»; Τα υπόλοιπα που συζητούνται οδηγούν στη σταθερότητα, στην ασφάλεια, στη συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας; Είναι βέβαιο μέλλον η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία κατά τον έγκριτο νομικό; Επίσης, τόσο καιρό γιατί δεν εξέφραζε τις επιφυλάξεις του; Έπρεπε να φτάσουμε στις εντατικές διαπραγματεύσεις, λίγο πριν τον επιθανάτιο ρόγχο;
*Χειροκροτήστε, φίλοι, η κωμωδία τέλειωσε!
