Του Γιώργου Τάττη
Μετά από τις τελευταίες εξελίξεις στις συνομιλίες φαίνεται να χάθηκε το πολυδιαφημισμένο «μομέντουμ» (το οποίο ακόμη απορούμε που το είδαν οι κυβερνώντες ή αν τελικά το είδαν οι επικοινωνιολόγοι της «λύσης» τους) και ξεκίνησαν οι διεργασίες για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές οι οποίες θα πραγματοποιηθούν τον Φεβρουάριο του 2018. Η απρόσμενη για πολλούς αποτυχία στις συνομιλίες, μετά και τα Μοντ Πελεράν και τη Γενεύη, προσγείωσε απότομα τα δύο συνεργαζόμενα κόμματα εξουσίας, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, και τα έφερε αντιμέτωπα με μια οδυνηρή πραγματικότητα που φάνηκε να έχουν ξεχάσει: αυτήν του αναγκαίου και χρήσιμου για τα ίδια, διπολισμού, των αμοιβαίων και σχεδόν προσυνεννοημένων αλληλοκατηγοριών, αλλά και της επαναφοράς των εγχωρίων ιστορικών αντιθέσεων που διαμορφώνουν διαχρονικά το πολιτικό τοπίο στο νησί, ενδυναμώνοντας παράλληλα και την αστεία ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση.
Έτσι, επιστρέφουμε ξανά σε μία άλλη διάσταση: αυτήν της στυγνής πολιτικής πραγματικότητας και επιλογών σε αντιδιαστολή με την «πραγματικότητα» της φαινομενικής προσπάθειας για λύση, του δήθεν αλτρουιστικού ενδιαφέροντος για τα δικαιώματα των εργαζομένων, της κάποιας προσπάθειας για εκπλήρωση των προεκλογικών υποσχέσεων. Στον χρόνο που απομένει πριν τις Προεδρικές, από πλευράς κυβερνώντων και παρατρεχάμενων, θα δούμε διάφορες προσπάθειες να κλείσουν κάποιες τρύπες (βλ. αναγνώριση της επιστημονικότητας του κλάδου των Νοσηλευτών), απόπειρες να φορεθούν εκ νέου οι πατριωτικές φουστανέλες (βλ. απαντήσεις Αναστασιάδη στις επικρίσεις Ακιντζί για την τροπολογία για το Ενωτικό Δημοψήφισμα και αντιπαράθεση Αβέρωφ και Προδρόμου με ΔΗΚΟ), επιχείρηση αποποίησης ευθυνών (βλ. ιδιωτικοποίηση λιμανιού) και, κυρίως, προσπάθεια να πειστεί η κοινή γνώμη για τις υποτιθέμενες διαφορές των κομμάτων του παραδοσιακού κυπριακού διπόλου. Η επαναφορά των συνομιλιών στο προσκήνιο, αν και θα απασχολήσει ελαφρώς την κυβέρνηση και το ΑΚΕΛ που κοπιάζει κι αυτό για την «όποια λύση», ομολογουμένως αποτελεί ζήτημα δευτερεύον και στοχεύει επικοινωνιακά στην ικανοποίηση μιας μικρής μερίδας ανθρώπων που ασπάζεται την καταναγκαστική και άνευ κολλημάτων συνέχιση των διαπραγματεύσεων.
Από την άλλη, αν και τα κόμματα του λεγόμενου «ενδιάμεσου» πολλές φορές δεν έδειξαν τα απαραίτητα και οργανωμένα αντιστασιακά αντανακλαστικά, εν τούτοις, καλούνται να συνενώσουν δυνάμεις, αφού αυτή η επιλογή αποτελεί και μονόδρομο για μια πιο διεκδικητική πολιτική στο Κυπριακό, στα δικαιώματα του απλού εργαζομένου, αλλά και στις υπόλοιπες εκφάνσεις της πολιτικής ζωής του τόπου. Οποιαδήποτε προσπάθεια να προκαταλάβουν κάποιοι κινήσεις, πρέπει να καταπολεμηθεί με σύνεση και ειλικρινή προσπάθεια για συγκλίσεις. Εξάλλου, ακόμα κι ένας πρωτοετής φοιτητής μαθηματικών ή πολιτικών επιστημών θα αναγνώριζε την αδυναμία εκλογής ενός υποψηφίου που δεν θα έχει ολοκληρωτική στήριξη και από τα πέντε κόμματα, καθώς και από πολλές άλλες δημοκρατικές δυνάμεις και κινήματα που κινούνται πέραν της στερεοτυπικής πολιτικής τοποθέτησης που συνοψίζεται στις φράσεις «σώφρων πολιτική», «συνετή οικονομική διαχείριση», «εκσυγχρονισμός των θεσμών», «πολιτική ορθότητα» και «εκάμαμεν τζιαι εμείς πολλά». Οι καιροί και οι συγκυρίες επιβάλλουν μια υποψηφιότητα μακριά από μικροκομματικές σκοπιμότητες και εγωκεντρικούς παροξυσμούς.
Συνοψίζοντας, είναι απαραίτητη μια κοινή κάθοδος στις Προεδρικές η οποία θα στηρίζεται από το σύνολο των δημοκρατικών και αντιστασιακών οργανώσεων. Πολλοί άνθρωποι δούλεψαν για να καλλιεργηθεί το έδαφος για μια τέτοια υποψηφιότητα και το τοπίο είναι κατάλληλο και πιο πρόσφορο από ποτέ. Μπορεί να μην υπάρξει ποτέ μια καθολική αποδοχή ενός υποψηφίου ή πλήρης ταύτιση απόψεων. Αλλά, η διολίσθηση των διαχρονικών εθνικών θέσεων και η πλήρης υποταγή στα διεθνή κέντρα εξουσίας, όπως και η κατάρρευση της οικονομίας του τόπου (παρά τις φανφάρες για αναζωογόνηση) επιβάλλουν αυτήν τη σύμπλευση με ένα πρόγραμμα ελάχιστων συγκλίσεων. Οποιοσδήποτε κάνει μια συνετή ανάγνωση της πολιτικής κατάστασης, θα δει ότι οποιαδήποτε άλλη λύση, αποτελεί πλάνη. Η στρατηγική, πρέπει να προέχει οποιωνδήποτε άλλων ιδεολογικών διαφορών που είναι με τη σειρά τους υπαρκτές, πραγματικές και απόλυτα θεμιτές. Η κριτική μας, εννοείται θα συνεχίσει να ασκείται και την επομένη της πιθανής εκλογής, για μια ολοκληρωμένη διαχείριση της πολιτείας.
Κύριοι, οφείλετε να αναγνωρίσετε την ιστορικότητα της στιγμής και να αναλάβετε τις ευθύνες σας. Ο λαός απαιτεί από εσάς ολοκληρωτική συστράτευση, μακριά από πρόσκαιρες πολιτικές αντιπαραθέσεις και εξουσιολαγνείες. Τώρα είναι η ευκαιρία να σας γράψει η ιστορία ως τους πολιτικούς που, μακριά από μικροκομματικές σκοπιμότητες, αντιλήφθηκαν τη συνεργασία και την ολική συστράτευση ως αναγκαιότητα για μια χειραφετική πορεία.
Άποψή μας είναι ότι η προσπάθεια απελευθέρωσης πρέπει να ξεκινήσει εκ νέου και από το μηδέν και να μην παραμείνουμε προσκολλημένοι και δεσμευμένοι σε συμφωνίες και θέσεις που συζητούνται πέραν των 40 χρόνων χωρίς αποτέλεσμα και που ήδη έχουν αναιρεθεί πολλάκις από την τουρκική πλευρά. Η σωστή πολιτική, επιβάλλει να διαπραγματευτούμε μέσα στο πρίσμα της εποχής μας, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα σημερινά δεδομένα και τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί εν έτει 2017, αντιλαμβανόμενοι ότι η άσκηση στρατηγικής πρέπει να είναι δυναμική και όχι στατική και εγκλωβισμένη σε ένα παρελθόν που καμιά σχέση δεν έχει με το παρόν. Οι θέσεις μας, φυσικά, είναι και πρέπει να παραμείνουν σταθερές. Είναι τα μέσα επιδίωξής τους που μεταβάλλονται αναλόγως των διεθνών συγκυριών.
Τέλος, σημειώνουμε τις ελάχιστες συγκλίσεις που μπορούν να ενώσουν τον χώρο που θα πρεσβεύει μια νέα γραμμή στο Κυπριακό και βάσει των οποίων πρέπει να κατέλθει ο κοινός υποψήφιος στις επερχόμενες Προεδρικές Εκλογές:
- Αποχώρηση όλου του κατοχικού στρατού.
- Μηδενικές εγγυήσεις.
- Επιστροφή όλων των προσφύγων στις εστίες τους.
- Αποκατάσταση των πλήρων δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών όλων των νομίμων κατοίκων του νησιού.
- Αποχώρηση όλων των εποίκων.
- Ορθή διεθνοποίηση του Κυπριακού και προβολή του στις ιστορικές του διαστάσεις, ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής και όχι ως δικοινοτικού προβλήματος.
- Κοινωνική δικαιοσύνη.
- Πολιτισμική αναγέννηση.
Δυστυχώς, οι καταστάσεις επιβάλλουν την ιεραρχική τοποθέτηση του κυπριακού προβλήματος ως το πρώτιστο, έναντι των υπόλοιπων προβλημάτων που ταλανίζουν την κοινωνία. Η διασύνδεσή του με το ευρύτερο πολιτικό σκηνικό είναι μια πραγματικότητα μεν, αλλά αποτελεί δευτερεύουσα αντιπαράθεση, εάν αναλογιστεί κανείς την κυπριακή πραγματικότητα και τις ρεαλιστικές επιλογές μας για το μέλλον. Οι αντιπαραθέσεις στις πτυχές της οικονομίας, της ιδεολογίας κτλ, ας ξεκινήσουν την επομένη της εκλογής.
Υ/Γ: Σχετικά με το περιεχόμενο της λύσης του Κυπριακού, η κύρια επί της ουσίας συζήτηση που πρέπει να συνεχιστεί είναι αυτή που αφορά στην αποκήρυξη της ΔΔΟ από όλες τις πολιτικές ομάδες του «ενδιάμεσου», και σε αυτήν εστιάζει και η ομάδα του «Γαλατικού Χωριού».